Konstanty Maria Sopoćko, urodzony 5 grudnia 1903 roku w Warszawie, to postać, która na zawsze wpisała się w historię polskiej sztuki. Jego dorobek jako malarz i grafik wyznaczył nowe kierunki w polskiej twórczości artystycznej. Zmarł 24 marca 1992 roku w Komorowie, pozostawiając po sobie bogaty ślad w świecie sztuki.
Życiorys
Maria Sopoćko przyszedł na świat jako syn Ryszarda i Marii z Semkowskich. Jego edukacja artystyczna miała miejsce w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie uczył się malarstwa oraz rysunku pod okiem Mieczysława Kotarbińskiego, a także zgłębiał grafikę użytkową pod kierunkiem Edmunda Bartłomiejczyka oraz Bonawentury Lenarta. Specjalizację w drzeworycie zdobywał u Władysława Skoczylasa, jednocześnie uczęszczając na historię sztuki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w klasie Stanisława Noakowskiego. W 1934 roku uzyskał dyplom na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W okresie od 1927 roku do wybuchu II wojny światowej, Sopoćko regularnie współpracował z wydawnictwami „Książnica-Atlas” oraz „Nasza Księgarnia”. W początkowym etapie kariery artystycznej korzystał z różnych technik graficznych, takich jak litografia, jednak od 1930 roku jego prace koncentrowały się wyłącznie na drzeworycie. Główne obszary jego działalności artystycznej obejmowały grafikę użytkową, w tym projektowanie plakatów, reklam, znaków firmowych, ekslibrisów, znaczków pocztowych oraz ilustracji i dekoracji książkowych.
Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”, Bloku Zawodowych Artystów Plastyków oraz Koła Artystów Grafików Reklamowych. W trudnych czasach okupacji niemieckiej pracował w warszawskiej fabryce papy, a w latach 1941–1945 pełnił rolę żołnierza Armii Krajowej. Sopoćko był również członkiem tajnego Koła Miłośników Grafiki i Ekslibrisu. Po wojnie, w latach 1945–1947, pełnił funkcję kierownika pracowni malarskiej i graficznej w Centralnym Domu Żołnierza oraz w Domu Wojska Polskiego w Warszawie.
W latach 1949–1955 pracował jako kierownik artystyczny w redakcji „Płomyczka”, a następnie od 1950 do 1952 roku prowadził Katedrę Grafiki Użytkowej na warszawskiej ASP. W 1954 roku objął rolę konsultanta w Wydawnictwie MON, gdzie pracował do 1979 roku. Brał udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych, a jego indywidualne prezentacje odbyły się w Warszawie w latach 1947, 1969 oraz 1987.
Konstanty Maria Sopoćko zmarł 24 marca 1992 roku w Komorowie pod Warszawą. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 31 wprost-2-4).
Odznaczenia i nagrody
Wielka postać, jaką był Konstanty Maria Sopoćko, została odznaczona licznymi nagrodami i wyróżnieniami za swoje zasługi. Oto niektóre z nich:
- Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955),
- Nagroda Państwowa II stopnia za tekę Feliks Dzierżyński (1951).
Przypisy
- Konstanty Maria Sopoćko M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 04.11.2023 r.]
- a b c Konstanty Maria Sopoćko | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 04.11.2023 r.]
- Sopoćko Konstanty Maria, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 04.11.2023 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: Sopoćkowie, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 04.11.2023 r.]
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Stanisław Namysłowski | Wincenty Potacki | Krystyna Witkowska | Zbigniew Namysłowski | Krzysztof Andrzej Jeżewski | Irena Habrowska-Jellaczyc | Maciej Sieński | Teresa Chłapowska | Maria Krzyszkowska | Jarosław Szmidt | Miriam Orleska | Jerzy Szyndler | Andrzej Bielski (aktor) | Stefania Staszewska | Izabela Czartoryska | Jan Franciszek Drewaczyński | Ryszard Kierczyński | Adam Tadeusz Wieniawski | Gustaw Ehrenberg | Henryk T. CzarneckiOceń: Konstanty Maria Sopoćko