Mieczysław Milecki

---

Życiorys

Mieczysław Milecki urodził się 9 listopada 1907 roku w Warszawie jako syn Edwarda Loretza. W 1927 roku zakończył swoją edukację na Oddziale Dramatycznym przy Konserwatorium Warszawskim. Jego debiut na scenie miał miejsce 8 stycznia 1929 roku, kiedy to zagrał rolę Adolfa w Włamaniu Adama Grzymały-Siedleckiego, w reżyserii Stanisława Stanisławskiego na deskach Teatru Polskiego w Warszawie.

Przed wybuchem II wojny światowej występował w teatrach takich jak Bydgoszcz i Wilno, a także na warszawskich scenach, w tym w Teatrze Narodowym oraz Teatrze Polskim. W trakcie okupacji niemieckiej pracował jako barman. Po tragicznych wydarzeniach związanych z akcją ZWZ, w wyniku których zginął Igo Sym, Mieczysław Loretz został osadzony na Pawiaku z uwagi na represje wobec środowiska artystycznego. Jako żołnierz Armii Krajowej walczył w powstaniu warszawskim, a po jego upadku trafił do szpitala jenieckiego w Zeithain.

Po zakończeniu wojny wrócił na sceny warszawskie, gdzie grał w Teatrze Polskim w latach 1946–1958, a następnie w Teatrze Narodowym (1958–1966) oraz w Teatrze Dramatycznym (1966–1988). Oprócz działalności aktorskiej zajmował się również reżyserią radiową. W 1979 roku odzyskał status zasłużonego członka ZASP.

Milecki w występujących rolach telewizyjnych zagrał w Teatrze Telewizji, m.in. w przedstawieniach takich jak Makbet Williama Szekspira w reżyserii Maryny Broniewskiej (1959), Proces Joanny D’arc w Rouen w roku 1431 Anny Seghers w reżyserii Konrada Swinarskiego (1960), Choucas Zofii Nałkowskiej w reżyserii Andrzeja Szafiańskiego (1961) oraz Wujaszek Wania Antona Czechowa w tej samej reżyserii (1962). Grał także Cyd Pierre’a Corneille’a (1963), Kordiana Juliusza Słowackiego w reżyserii Jerzego Antczaka (1963) oraz w Weselu Stanisława Wyspiańskiego jako dziennikarz (1963)

W swojej karierze aktorskiej wystąpił w Ostatniej broni führera z cyklu „Stawka większa niż życie” napisanym przez Andrzeja Szypulskiego oraz Zbigniewa Safjana, a reżyserowanym przez Andrzeja Konica w roli profesora Matthiasa (1965). W 1966 roku wystąpił w Oszukanej według Thomasa Manna, gdzie zagrał doktora Kneppergesa w reżyserii Ludwika René. Inne znane tytuły to Dziewczęta z Nowolipek Poli Gojawiczyńskiej w reżyserii Stanisława Wohla jako profesor (1970), Pan Tadeusz Adama Mickiewicza w reżyserii Adama Hanuszkiewicza jako Jankiel (1970), Akcja V Jerzego Janickiego w reżyserii Andrzeja Zakrzewskiego jako Schokora (1973) oraz Poczdam w reżyserii Romana Wionczka, gdzie zagrał Bolesława Bieruta (1972).

Największą sławę zdobył jako ksiądz Komodziński w adaptacji Nocy i dni Marii Dąbrowskiej, wyreżyserowanej przez Jerzego Antczaka. Jego ostatnia rola teatralna to postać Konrada w „Dziadach-Improwizacjach” w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego, wystawianych w warszawskim Teatrze Studio.

Prywatnie był mężem Haliny Michalskiej (1914–2012), również aktorki. Ich syn, Piotr Loretz (ur. 1946), jest aktorem i menadżerem piosenkarki Edyty Geppert.

Mieczysław Milecki zmarł 23 lutego 1988 roku w Warszawie. Jego miejsce spoczynku znajduje się w XIX-wiecznym grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim, usytuowanym przy ulicy Młynarskiej w Warszawie (sektor Al2-1-3).

Filmografia

W bogatej karierze Mieczysława Mileckiego można znaleźć wiele znakomitych ról filmowych, które pozostawiły trwały ślad w polskiej kinematografii. Jego debiutancki występ miał miejsce w produkcji z 1934 roku – Czy Lucyna to dziewczyna?, a w ciągu kolejnych lat artysta brał udział w licznych filmach oraz serialach, które zyskały uznanie widzów.

Rok 1937 przyniósł mu rolę Jurka w filmie Płomienne serca, a w 1938 roku zagrał konkurenta do ręki Janiny w Dziewczyna szuka miłości. Szlakiem mew także z 1938 roku ukazał Mileckiego jako postać pływającą w morzu, a w 1939 roku zadebiutował jako oficer w Geniusz sceny.

W okresie II wojny światowej i tuż po jej zakończeniu artysta występował w ważnych filmach jak Testament profesora Wilczura, gdzie zagrał Stefana, oraz w Dwie godziny z 1946 roku, w której wcielił się w doktora Brusa – narzeczonego Teresy. Kolejnym znaczącym dziełem była Trudna miłość z 1954 roku, gdzie Milecki odgrywał sekretarza Michalika.

W 1963 roku zagrał major Janiszewski w filmie Daleka jest droga, a także pułkownika MO w Zbrodniarz i panna. Jego wszechstronność ujawniła się w kolejnych latach, kiedy to wystąpił w licznych produkcjach telewizyjnych. Przykładem może być rola sierżanta w Nieznany z 1964 roku oraz oficer w oflagu w Pierwszy dzień wolności. Milecki wcielił się także w rolę ojca „Pingwina” w filmie Pingwin.

Rok 1965 przyniósł mu sukces w postaci roli doktora w Tatarak, a w 1967 roku zagrał Szczebieniewa, męża Zinaidy w Pavoncello. W tym samym roku zadebiutował w słynnym serialu Stawka większa niż życie, gdzie odegrał pułkownika Rhode, przełożonego Hansa Klossa. Idąc śladami popularności, Milecki zagościł również w serialach takich jak Dzieci z naszej szkoły i Do przerwy 0:1.

W kolejnych latach jego talent objawił się w rolach lekarzy, jak w Paragon gola oraz Układ krążenia. W latach 70. Milecki zdobył serca widzów rolą profesora Helmut Eikene w Egzekucja w ZOO, a także w Noce i dnie, gdzie zagrał księdza Komodzińskiego. Jego ostatnie znane wystąpienia obejmowały rolę doktora Mieczysława Mazura w Zielona miłość oraz profesora Łaciaka w Przed odlotem.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Milecki był osobą odznaczoną wieloma nagrodami i wyróżnieniami w uznaniu za swoje zasługi. Wśród jego osiągnięć znajdują się następujące ordery i odznaczenia:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski przyznany w 1977 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymany w 1966 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, który został mu nadany 13 listopada 1953 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej przyznany 19 stycznia 1955 roku.

Nagrody

W ciągu swojej kariery Mieczysław Milecki zdobył wiele uznawanych nagród za swoje osiągnięcia w teatrze. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia (zespołowa) w dziale teatru, którą otrzymał za rolę tytułową w sztuce Sprawa Pawła Eszteraga Sandora Gergely’ego, zrealizowanej w Państwowym Teatrze Kameralnym w Warszawie w 1950 roku,
• Nagroda Radia i TV za rolę w słuchowisku Noc listopadowaStanisława Wyspiańskiego, przyznana w 1958 roku.

---

Oceń: Mieczysław Milecki

---