Michał Szopski

---

Życiorys

Michał Szopski, syn Wincentego i brat Kazimierza, był bratanek Felicjana Szopskiego, który był cenionym kompozytorem i krytykiem muzycznym w okresie przedwojennym. Swoje studia rozpoczął na Politechnice Warszawskiej, a następnie podjął pracę w Instytucie Metalurgii i Metaloznawstwa. Jego pasja do muzyki zaowocowała również zaangażowaniem w chór przy Katedrze św. Jana, gdzie kształcił swój głos pod okiem pedagoga Grzegorza Orłowa.

W latach 1936–1937 Michał Szopski służył w Podchorążówce w Pułtusku, a po zakończeniu służby kontynuował naukę w Konserwatorium Warszawskim oraz w Studium Operowym, działającym przy Teatrze Wielkim. Zawodowym śpiewakiem został w 1938 roku, debiutując jako Jontka w operze Halka Stanisława Moniuszki. Jego kariera rozwijała się w Filharmonii Warszawskiej oraz Polskim Radiu do momentu wybuchu II wojny światowej.

W czasie okupacji niemieckiej, wykorzystując swoje wykształcenie chemiczne, zajmował się produkcją mydła, a także występował w kawiarni „Gospoda Włóczęgów” na Al. Jerozlimskich 4. W trakcie powstania warszawskiego walczył na Żoliborzu. Po wojnie, jako kapitan, dołączył do Zespołu Pieśni Centralnego Domu Wojska Polskiego, a równocześnie występował na Scenie Muzyczno-Operowej Miejskich Teatrów Dramatycznych.

Po demobilizacji w 1947 roku, dzięki stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki, doskonalił swoje umiejętności wokalne w Mediolanie pod okiem Margot Kaftal. Po powrocie do kraju, zaangażował się do Państwowej Opery w Warszawie, gdzie występował aż do 1962 roku. W latach 1962–1972 pełnił rolę solisty, a od 1966 roku także dyrektora Państwowej Opery Objazdowej. W okresie 1970–1971 jego zespół prezentował spektakle przez ponad dwa miesiące w nowo otwartym Domu Kultury w Jaśle. Michał Szopski wystąpił wówczas w operze Halka, a także w Strasznym dworze, gdzie dyrygowała Danuta Kołodziejska-Lasota.

W przedstawieniach operowych tego okresu zaprezentowano również subiektywne interpretacje oper Verdiego, B. Smetany oraz Pucciniego, przyciągając widzów z wielu miejsc. Gościnnie występował na scenach operowych w Polsce jak i za granicą, m.in. we Francji, Niemczech, Włoszech, ZSRR, Rumunii oraz na Węgrzech. Dla wytwórni fonograficznej Polskie Nagrania „Muza” nagrał płytę LP zatytułowaną „Arie – Pieśni”, numer katalogowy: SX1356.

W latach 1973–1976 Michał Szopski pełnił funkcję opiekuna wokalnego solistów Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, a w 1976 roku objął klasę śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, którą prowadził do 1980 roku. Wśród jego mentorów znalazł się znakomity tenor Bogusław Morka. Przez kolejne lata, od 1981 do 1992, był pedagogiem chóru Teatru Wielkiego.

Zmarł w Warszawie, a jego ostatni spoczynek znajduje się na cmentarzu Komunalnym Północnym (kwatera S-III-10-9-12).

Ordery i odznaczenia

Osoba, o której mowa, została uhonorowana licznymi odznaczeniami, które są wyrazem uznania za jej osiągnięcia.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 18 kwietnia 1956 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 15 lipca 1954 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, wręczony 19 stycznia 1955 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”.

---

Oceń: Michał Szopski

---