Stefania Łazarska

---

Życiorys

Stefania Łazarska, wychowanka Sióstr Urszulanek w Krakowie, rozpoczęła swoją niezwykłą podróż artystyczną po ukończeniu studiów filozoficznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Poza filozofią, zdobywała również umiejętności malarskie w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej. Od 1912 roku kontynuowała naukę w paryskiej École des Beaux-Arts oraz w Académie Ranson pod okiem Maurice’a Denisa, co otworzyło przed nią nowe horyzonty artystyczne.

W Paryżu Stefania poślubiła Tadeusza Łazarskiego, który pracował w Instytucie Pasteura. W 1914 roku, mając na uwadze trudną sytuację finansową polskich artystów przebywających we Francji, zwróciła się do córki Adama Mickiewicza, Marii Goreckiej, z pomysłem stworzenia pracowni sztuki stosowanej. Dochody ze sprzedaży wytworzonych przedmiotów miały być przeznaczone na pomoc artystom w potrzebie.

W ten sposób powstała pracownia, w której Stefania projektowała szmaciane lalki. W późniejszym czasie dołączyli do niej Fryda Frankowska oraz Tadeusz Makowski, a w sumie przez pracownię przewinęło się trzydziestu dwóch polskich artystów.

Pracownia osiągnęła znaczący sukces, co zawdzięczała szerokiej reklamie oraz wystawieniu swoich lalek w Dziale Sztuki Dekoracyjnej w Luwrze. Było to przełomowe wydarzenie, ponieważ Stefania była pierwszą artystką, która miała okazję zaprezentować tak prozaiczne przedmioty w tak renomowanym muzeum.

Lalki, które powstały w paryskiej pracowni, zostały pokazane Marii Goreckiej, która je zaprezentowała Ignacemu Paderewskiemu oraz jego żonie Helenie. Dzięki temu wytworzone dzieła znalazły również odbiorców w Stanach Zjednoczonych, stając się częścią międzynarodowej oferty artystycznej.

Twórczość

Stefania Łazarska była artystką, która tworzyła obrazy o tematyce religijnej, a także portrety oraz miniatury wykonane na kości słoniowej. Jej dorobek artystyczny obejmował również sztychy rytowane w miedzi oraz akwaforty, w których wykorzystywała technikę suchej igły. Oprócz tego, zajmowała się tworzeniem dekoracji meblowych wykorzystując tzw. batik na drewnie, a także dekorowała jedwabie stosując batik na jedwabiu.

Swoje dzieła prezentowała w prestiżowych miejscach, takich jak Salon Niezależnych, Salon Tuilleries oraz Salon Jesienny, gdzie wystawiała swoje prace aż do 1934 roku.

---

Oceń: Stefania Łazarska

---