Maksymilian Flaum

---

Życiorys

Maksymilian Flaum przyszedł na świat w Warszawie w rodzinie żydowskiej, jako syn Stanisława i Heleny. Ukończył II Gimnazjum w Warszawie w 1882 roku, a następnie rozpoczął studia przyrodnicze na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, gdzie spędził rok (1882–1883). Później przeniósł się do Dorpatu, gdzie studiował chemię w latach 1883–1886. Studia zakończył w 1886 roku, uzyskując tytuł kandydata chemii.

Po uzyskaniu dyplomu zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował w branży chemicznej. W tym czasie udzielał także lekcji z zakresu chemii oraz podejmował się tłumaczeń. Od 1890 roku kontynuował edukację w Bernie, gdzie studiował medycynę i równocześnie pracował w Instytucie Fizjologicznym Hugona Kroneckera. Dzięki badaniom zatytułowanym Ueber den Einfluss niedriger Temperaturen auf die Functionen des Magens, które zrealizował na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, uzyskał tytuł doktora nauk medycznych.

W Monachium związał się z Instytutem Farmakologii Franza Tappeinera, a w 1894 roku nostryfikował swój dyplom w Dorpacie. Od 1895 roku powrócił do Warszawy, gdzie pracował w poliklinice Samuela Goldflama. Równocześnie współpracował z oddziałem chorób wewnętrznych w Szpitalu na Czystem. Od 1896 roku był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i jednym z współwłaścicieli „Gazety Lekarskiej”. Ponadto zaangażował się w redakcję „Kurjera Warszawskiego” oraz tygodnika „Wszechświat” od 1887 roku, posługując się pseudonimami M.F. oraz M.Fl.

Działał również w ramach Kasy im. Józefa Mianowskiego. Był znanym encyklopedystą, a jego wkład w literaturę fachową docenił cały środowisko naukowe. W 1898 roku w Warszawie ukazał się podręcznik „Encyklopedia techniczna”, w którym był wymieniony jako redaktor.

W 1900 roku miał pecha, gdyż brał udział w katastrofie kolejowej pod Włochami, będącym w tym samym wypadku z Reymontem. W efekcie zdarzenia otrzymał znaczne odszkodowanie od zarządu kolei. W późniejszych latach swojego życia z powodzeniem prowadził prywatną praktykę lekarską, a jego kariera zyskała uznanie w środowisku.

Zmarł 11 sierpnia 1933 roku w Warszawie w wieku 68 lat. Został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej, jednak jego nagrobek nie przetrwał do naszych czasów.

Wybrane prace

Oto przykładowe osiągnięcia Maksymiliana Flauma, które podkreślają jego wkład w dziedzinę nauki oraz edukacji:

• – Ueber den Einfluss niedriger Temperaturen auf die Functionen des Magens. Zeitschrift für Biologie 28, 1891,
• – Rozwój umysłowy dziecka od pierwszego dnia życia oraz wskazówki do czynienia obserwacyi dla rodziców i wychowawców,
• – Ludwik Pasteur: Jego życie i działalność naukowa. Warszawa: Nakł. Księgarni M. A. Wizbeka, 1896,
• – Pechkranc S, Flaum M. Rozszerzenie przełyku samoistne. Rozpoznanie kliniczne. Badania nad zdolnością chłonną błony śluzowej przełyku. Gazeta Lekarska (1899),
• – (tłum.) Rosenthal I. Podręcznik fizjologii ogólnej: wstęp do nauk przyrodniczych i medycyny. Warszawa: E. Wende 1903.

---

Oceń: Maksymilian Flaum

---