Jan Bernard Mile

---

Życiorys

Jan Bernard Mile był synem tkacza złotogłowia o imieniu Józef oraz piekarzówny Barbary, pochodzących z Tyców. Należeli oni do katolickiej mniejszości niemieckiej z Warszawy, gdzie Jan przyszedł na świat. W wieku zaledwie siedmiu lat stracił swojego ojca, co miało ogromny wpływ na jego przyszłość. Matka, mimo trudnej sytuacji, była zdeterminowana, by zapewnić mu odpowiednie wykształcenie. Dzięki jej staraniom, Jan uczęszczał do szkół prywatnych i w 1804 roku trafił do Liceum Warszawskiego. Z braku dokładnych informacji nie wiadomo jednak, czy zdołał zakończyć naukę w tej instytucji.

Wkrótce, postanowił realizować swoje marzenie i zająć się zegarmistrzostwem, rozpoczynając naukę w jednym z warsztatów w Warszawie. Jednocześnie, zafascynowany medycyną, uczęszczał na lekcje z anatomii i fizjologii w nowo otwartej Szkole Lekarskiej. W roku 1810 Jan rozpoczął studia medyczne, które ukończył cztery lata później, uzyskując tytuł doktora medycyny i chirurgii oraz magisterium akuszerii.

W latach 1814–1817, Jan Mile odbył podróż po Europie, podczas której zapoznawał się z najnowszymi metodami medycznymi. W Anglii zgłębił techniki chirurgiczne, a w Niemczech nauczył się o właściwościach wód mineralnych. Po powrocie do kraju i zawarciu małżeństwa z Barbarą Michniewską, córką zamożnego warszawskiego kupca, otworzył prywatną praktykę lekarską. Wkrótce, w 1818 roku, został powołany na stanowisko adiunkta fizjologii na Królewsko-Aleksandrowskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1820 roku awansował na profesora zwyczajnego z pensją 6000 złp.

W ciągu kilku lat pełnił także funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego UW oraz był przełożonym Szkoły Akuszerek. Jego talent i zaangażowanie przyniosły mu rozgłos jako doskonałego lekarza oraz pedagoga. Dodatkowo, Jan Mile był także wynalazcą, który stworzył wiele przyrządów chirurgicznych i szpitalnych. Do jego osiągnięć należy narzędzie do resekcji raka szyjki macicy, kleszcze do operacji zajęczej wargi, a także nowoczesne łóżko szpitalne, które zapobiegało odleżynom. Innym znaczącym wynalazkiem była machina pneumatyczna, charakteryzująca się znacznie lepszą szczelnością.

Po zamknięciu Uniwersytetu w powstaniu listopadowym, Jan Mile zaangażował się w działalność Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego, która miała uprawnienia związane z nadawaniem i nostryfikowaniem doktoratów. Był również aktywnym członkiem wolnomularstwa w loży Halle der Beständigkeit. Zmarł bezdzietnie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na warszawskich Powązkach, jednak dokładna lokalizacja jest dziś nieznana. Napis na zaginionym nagrobku głosił: 'Janowi Bernardowi Mile, medycyny i chirurgii doktorowi, Towarzystwa Warszawskiego Lekarskiego prezesowi, w byłym Król. Aleksand. Uniwersytecie professorowi i dziekanowi. Cnotliwemu i prawemu mężowi w 50 roku życia dnia 14 czerwca 1839 roku zgasłemu. Nieutulona w żalu żona.’

---

Oceń: Jan Bernard Mile

---