Maciej Bernhardt

---

Rodzina

Maciej Bernhardt był synem Wacława, znanego lekarza z Warszawy oraz Stefanii Sobolewskiej, z domu Sobolewska. U boku Macieja znalazła się Jadwiga, jego żona, która przyszła na świat w 1928 roku i była córką Włodzimierza Dzieduszyckiego.

Życiorys

Maciej Bernhardt, znany ze swojej bogatej kariery edukacyjnej oraz działalności w czasie II wojny światowej, rozpoczął naukę w Gimnazjum im. M. Reja w Warszawie, gdzie uczęszczał od września 1933 do 1937 roku. Po zakończeniu tej edukacji, w roku szkolnym 1937/38, kontynuował naukę w I Miejskim Gimnazjum im. gen. Sowińskiego. W grudniu 1937 roku, tuż przed świętami Bożego Narodzenia, przeniósł się do Gimnazjum im. T. Czackiego.

W pierwszych dniach września 1939 roku, Maciej pełnił dyżury w Centralnej Składnicy Meldunkowej, znajdującej się przy ul. Nowogrodzkiej na rogu ul. Poznańskiej. W trakcie niemieckiej okupacji kontynuował swoją edukację, będąc uczniem Szkoły Wawelberga i Rotwanda, a także Państwowej Wyższej Szkoły Technicznej. Jego zaangażowanie w ruch oporu przyniosło mu zaszczytne miejsce w szeregach Narodowych Sił Zbrojnych, a później Armii Krajowej.

W trakcie powstania warszawskiego, Maciej, jako podchorąży, walczył w Zgrupowaniu „Żubr”, w oddziale złożonym z plutonu 237 i 2 kompanii. Miał to być dramatyczny czas w jego życiu – jako jeden z nielicznych ocalał z masakry swojej kompanii pod Boernerowem, która miała miejsce 2 sierpnia 1944 roku. Po ranieniu w ostatnich dniach walk, został wzięty do niewoli, jednak udało mu się uciec. Niestety, w wyniku tych tragicznych wydarzeń stracił swoją narzeczoną, matkę, siostrę oraz półtorarocznego siostrzeńca.

Po wojnie Maciej Bernhardt zajął miejsce jako nauczyciel akademicki na Politechnice Warszawskiej, a także pracował naukowo w Instytucie Transportu Samochodowego. Jego wykłady docierały również do studentów w Wojskowej Akademii Technicznej, Centralnym Ośrodku Konstrukcyjno-Badawczym oraz na Politechnice Gdańskiej.

Publikacje

Maciej Bernhardt to uznany autor, który opublikował w sumie 16 książek, wśród których można wymienić „Doładowanie silników spalinowych”, „Samochodowe silniki turbospalinowe”, „Teoria silników spalinowych” oraz „Techniczny Poradnik Samochodowy”. Jego dorobek obejmuje także ponad 200 artykułów naukowych, które ukazały się w wielu renomowanych czasopismach zarówno w Polsce, jak i zagranicą, w tym we Francji, Niemczech oraz Rosji.

Od 1987 roku pełnił funkcję profesora nadzwyczajnego oraz dyrektora Instytutu Transportu Samochodowego aż do 1990 roku. Jego wkład w badania i publikacje naukowe był znaczący i przyczynił się do rozwoju tej dziedziny. Dodatkowo, Bernhardt był także encyklopedystą; w 1977 roku redagował tom „Samochody” w ramach Ilustrowanej encyklopedii dla wszystkich.

W latach swej kariery, aż do 2002 roku, pracował w Instytucie Transportu Samochodowego w niepełnym wymiarze godzin. Po przejściu na emeryturę poświęcił się działalności publicystycznej, publikując swoje wspomnienia dotyczące doświadczeń z okresu II wojny światowej oraz PRL-u. Jego teksty ukazywały się w takich pismach jak Kultura Paryska, a także na portalu historycznym „Histmag”.

W 2009 roku światło dzienne ujrzały jego wspomnienia z czasów okupacji i powstania warszawskiego, zatytułowane „Z Miodowej na Bracką. Opowieść powstańca warszawskiego”. Autor ten pozostawił po sobie nie tylko bogatą bibliografię, ale i ważne zbiory osobistych refleksji o tumultach dziejowych.

Maciej Bernhardt spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 73-3-13).

Nagrody

Maciej Bernhardt zdobył wiele prestiżowych wyróżnień, które podkreślają jego zasługi zarówno w dziedzinie wojskowej, jak i cywilnej. Wśród tych odznaczeń znajduje się m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 2003 roku, oraz Krzyż Armii Krajowej, przyznany mu w 1972 roku.

---

Oceń: Maciej Bernhardt

---