Stanisław Bornbach

Był synem Jerzego Bornbacha, ówczesnego burmistrza Warszawy, oraz Elżbiety Beyer, córki radnego gdańskiego. Jego edukacja rozpoczęła się na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie zdobył wiedzę, która później umożliwiła mu odbycie podróży do takich krajów jak Francja, Brabancja, Holandia i Niemcy. Te doświadczenia z pewnością wpłynęły na jego twórczość kronikarską.

W 1557 roku podjął decyzję o osiedleniu się na stałe w Gdańsku, mieście, które miało dla niego szczególne znaczenie jako miejsce rodzinne matki. Wkrótce po przybyciu do Gdańska, uzyskał obywatelstwo tego miasta, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe.

W ciągu swojej kariery, Bornbach pełnił szereg ważnych funkcji. W 1561 roku został zarządcą szpitala św. Gertrudy, a w 1570 roku awansował na radnego trzeciego ordynku gdańskiej rady miejskiej. Zaledwie rok później, w 1571 roku, objął stanowisko pisarza miejskiego, gdzie pracował w Wielkim Młynie. Na tym ważnym stanowisku, gromadził różnorodne dokumenty dotyczące historii Gdańska, co miało kluczowe znaczenie dla jego przyszłej pracy kronikarskiej.

Jednym z jego najbardziej znaczących dzieł jest „Commentarii de tumultu Gedanensi”, które opisuje rewoltę gdańską lat 1523-1526. Wydane w 1577 roku w Malborku, dzieło to jest uważane za cenny wkład w historiografię gdańską. Ponadto, jego praca dotycząca wojny Rzeczypospolitej z Gdańskiem z lat 1576-1577, zatytułowana „Geschichte des Krieges zwischen dem Königs Stephano und der Stadt Dantzig Ao 1577”, została wznowiona przez wydawnictwo W. Behringa w Elblągu w latach 1904-1905.

Zgromadził on imponujący zbiór dokumentów, liczący 40 tomów, który stanowił nieocenione źródło dla późniejszych badaczy i historyków Gdańska. Jego wkład w historię oraz rozwój miasta pozostaje niezatarte i inspiruje kolejne pokolenia badaczy.