Edward Ludwik Świrkowski, urodzony 15 lutego 1915 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w dziedzinie inżynierii elektrycznej. Jego wiedza i doświadczenie w organizacji produkcji budowlanej uczyniły go ekspertem w tej dziedzinie.
W swojej karierze naukowej pełnił funkcję profesora zwyczajnego w Instytucie Technologii i Organizacji Produkcji Budowlanej, gdzie miał znaczący wpływ na kształtowanie przyszłych pokoleń inżynierów. Edward Świrkowski zmarł 21 grudnia 1999 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo akademickie i praktyczne.
Życiorys
Edward Świrkowski zyskał uznanie w społeczności naukowej i inżynieryjnej, szczególnie w dziedzinie gospodarki elektroenergetycznej, która stała się jego głównym polem ekspertyz.
W czasie okupacji hitlerowskiej mieszkał w Warszawie. Po zakończeniu wojny postanowił przenieść się do Gdańska. Tam włączył się w prace związane z uruchomieniem komunikacji miejskiej.
W tym samym czasie zapisał się na studia na Politechnice Gdańskiej, którą ukończył w 1948 roku. Już podczas nauki pełnił rolę asystenta, a po zakończeniu studiów został dyrektorem Przedsiębiorstwa Robót Elektrycznych w Gdańsku. Funkcję tę pełnił do 1951 roku.
W 1955 roku powrócił do Warszawy, gdzie przez rok był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Budowy Miast i Osiedli. W 1958 zasiadł na stanowisku naczelnym inżynierem w Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Robót Elektrycznych „Elektromontaż”. W 1960 roku objął rolę dyrektora tej instytucji.
Edward Świrkowski był aktywny w rządzie, otrzymując nominację na podsekretarza stanu w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, gdzie pracował do 1969 roku. Następnie przeszedł do Instytutu Ekonomiki Organizacji i Zarządzania Przemysłu Budowlanego „Orgbud”, tam pełnił funkcję kierownika zakładu naukowego.
W latach 1975–1980 był zastępcą dyrektora, a w latach 1980–1986 zajmował stanowisko dyrektora nadzorując prace naukowe placówki.
Na etapie swojej kariery naukowej zdobył stopień doktora na Politechnice Warszawskiej w 1972 roku. W 1978 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1985 tytuł profesora zwyczajnego. Od 1986 roku pełnił rolę profesora w Instytucie Technologii i Organizacji Produkcji Budowlanej na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej.
W jego dorobku naukowym znalazło się 110 prac, które koncentrowały się głównie na aspekty związane z gospodarką elektroenergetyczną.
Edward Świrkowski był aktywnym członkiem „Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych”, gdzie pełnił rolę wiceprezesa oraz później prezesa honorowego. Jego wkład w rozwój tej społeczności branżowej był nieoceniony.
Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Otwocku, gdzie upamiętniono jego zasługi oraz dokonania.
Odznaczenia
Edward Świrkowski został wyróżniony licznymi odznaczeniami za swoje osiągnięcia. Wśród nich należy wyróżnić:
- Order Sztandaru Pracy I i II klasy,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- nagrody resortowe w latach 1979 oraz 1985.
Przypisy
- Andrzej Liczbiński "Wykaz profesorów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 1988-2000"
- Tadeusz Wróbel, Po pożegnaniu z bronią, Warszawa 2001 r., ISBN 83-916440-0-6 s. 95-96
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Michał Czosnowski | Tadeusz Wenda | Andrzej Czyżewski (architekt) | Stefan Sztolcman | Bruno Zborowski | Nina Jankowska | Wacław Ostrowski | Anna Czapska | Maciej Kubicki (inżynier) | Kazimierz Kolbiński | Sławomir Czajkowski | Jerzy Grygorczuk | Stefan Ciszewski | Janusz Zygadlewicz | Leon Suzin | Zofia Fafius | Jan Prot | Zygmunt Wierzbowski (1904–2002) | Andrzej Konarski (ur. 1938) | Jerzy KuźmienkoOceń: Edward Świrkowski