Maciej Jerzy Dubois to postać, która z pewnością zapisała się w historii polskiego prawa. Urodził się 4 czerwca 1933 roku w Warszawie, gdzie również spędził swoje ostatnie dni, bowiem zmarł 17 maja 2016 roku w tym samym mieście.
Jako adwokat, Dubois stał się znaczącą osobistością w dziedzinie polskiego wymiaru sprawiedliwości. Jego kariera zawodowa i osiągnięcia w prawnictwie przyczyniły się do jego uznania wśród kolegów po fachu oraz klientów.
Życiorys
Maciej Dubois to postać o bogatej historii, której edukacja rozpoczęła się w 1950 roku, kiedy to ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Następnie w 1955 roku osiągnął kolejny krok w swoim rozwoju, kończąc studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Już w latach 1953-1956 pełnił rolę starszego radcy w Urzędzie Rady Ministrów, gdzie był pracownikiem Biura Skarg i Zażaleń.
W 1956 roku stał się członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a także objął stanowisko II sekretarza POP PZPR przy Izbie Adwokackiej w Warszawie. Od 1956 do 1958 roku pełnił funkcję dyrektora Biura Zrzeszenia Prawników Polskich, a później przeszedł aplikację adwokacką. Do 1990 roku był adwokatem w Zespole Adwokackim, a w latach 1990–1995 współpracował w Adwokackiej Spółce Cywilnej. Od 1995 roku prowadził własną kancelarię adwokacką.
W latach 80. był obrońcą w istotnych procesach politycznych, szczególnie podczas stanu wojennego, reprezentując m.in. działaczy Konfederacji Polski Niepodległej. Warto wspomnieć, że był także obrońcą w rozpoczętym w 1992 roku procesie zbrodniarza stalinowskiego, płk. Adama Humera. W latach 1971–1989 pełnił funkcję dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie, a w okresie 1989–1992 był wiceprezesem Naczelnej Rady Adwokackiej oraz sędzią Trybunału Stanu.
Warto również zaznaczyć, że w 1989 roku przewodniczył Społecznej Komisji Pojednawczej, utworzonej w celu przywracania do pracy osób, które zostały zwolnione z powodu działalności politycznej i związkowej w latach 1981-1989. W 2012 roku ukazał się wywiad-rzeka z Maciejem Duboisem pt. „Adwokat. Rozmowa o życiu w ciekawych czasach”, którego autorem był Michał Komar.
Życie prywatne
Maciej Dubois był synem Stanisława oraz ojcem Jacka. Zmarł 17 maja 2016 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, co stanowi znane miejsce pamięci w Warszawie.
Odznaczenia
Maciej Dubois jest wyróżniającą się postacią, która została odznaczona wieloma medalami i orderami za swoje zasługi. Oto zestawienie jego najważniejszych odznaczeń:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1998,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
- Medal 30-lecia Polski Ludowej,
- Złota Odznaka Zrzeszenia Prawników Polskich.
Przypisy
- Maciej Zaborski: Pozorna próba „destalinizacji” warszawskiej adwokatury w 1956 r., cz. 1 – analiza: Otwarte zebranie Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR przy Izbie Adwokackiej w Warszawie 26 i 30 października 1956. Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda, 30.06.2021 r. [dostęp 16.04.2022 r.]
- Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1950. wne.uw.edu.pl. [dostęp 12.09.2021 r.]
- Ewa Usowicz: Nawet katu należy się obrona – rozmowa z Maciejem Dubois, adwokatem. rp.pl, 29.12.2012 r. [dostęp 17.05.2016 r.]
- Zmarł adwokat Maciej Dubois. interia.pl, 17.05.2016 r. [dostęp 17.05.2016 r.]
- Adwokat: rozmowa o życiu w ciekawych czasach / Maciej Dubois, wyw. przepr. Michał Komar. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2016. ISBN 978-83-7705-955-5.
- MaciejM. Dubois MaciejM., MichałM. Komar MichałM., Adwokat. Rozmowa o życiu w ciekawych czasach, Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2013, s. 184, ISBN 978-83-7705-484-0.
- Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 182. ISBN 83-223-2073-6.
- M.P. z 1998 r. nr 34, poz. 488 – pkt 5.
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Wojciech Hermeliński | Hubert Izdebski | Rafał Zwierz | Jan Starczewski | Witold Modzelewski | Marek Safjan | Piotr Jerzy Bansemer | Czesław Marian Jankowski | Leonard Harkiewicz (Charkiewicz) | Bolesław Pohorecki | Henryk Strasman | Marcin Wawrzyniak | Aleksander Moldenhawer | Elżbieta Chojna-Duch | Jan Kopczyński | Jan Łazowski | Ewa Łętowska | Witold Gorayski | Zygmunt Nagórski (1912–2011) | Kazimierz GraffOceń: Maciej Dubois