Czesław Marian Jankowski, znany również jako Trabia lub Trabowicz, to postać o wyjątkowym znaczeniu w polskim ruchu harcerskim oraz w środowisku prawniczym. Urodził się 21 lipca 1880 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się tragicznie 21 czerwca 1940 roku w Palmirach.
Był nie tylko adwokatem, ale także aktywnym harcerzem, który odgrywał kluczową rolę w współtworzeniu harcerstwa w Królestwie Kongresowym. Jego zaangażowanie w ruch harcerski przyczyniło się do jego rozwoju oraz umocnienia wartości, które życie w harcerstwie promowało.
Życiorys
Czesław Jankowski rozpoczął swoją edukację w III Gimnazjum Męskim, a później kontynuował ją w V Gimnazjum w Warszawie. Po ukończeniu studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego zdobył dyplom w 1904 roku. Wkrótce podjął pracę w kancelarii adwokackiej obrońcy politycznego Stanisława Patka, a w 1915 roku założył własną kancelarię.
W roku 1920 Jankowski wstąpił do Wojska Polskiego i ukończył kurs audytorów wojskowych. Od mniej więcej 1915 roku pracował w Zarządzie Miejskim Warszawy, gdzie najpierw pełnił rolę radcy prawnego, a następnie objął stanowisko kierownika Biura Dochodzeń Dyscyplinarnych. W 1935 roku, po decyzji komisarycznego prezydenta Marianna Zyndram-Kościałkowskiego, został zwolniony z tej funkcji i przeszedł na emeryturę.
Od młodzieńczych lat Jankowski angażował się w polskie organizacje niepodległościowe, a już w 1902 roku przystąpił do tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, gdzie inicjował strajki szkolne, w tym w Siedlcach. W latach 1910-1912 aktywnie uczestniczył w Związku Sokolstwa Polskiego. Po wybuchu I wojny światowej był jednym z założycieli Polskiego Komitetu Pomocy Sanitarnej, który działał pod auspicjami Rosyjskiego Czerwonego Krzyża; za tę działalność odznaczony został rosyjskim Orderem Św. Stanisława.
Jesienią 1911 roku, w porozumieniu z naczelnymi władzami Związku Sokolstwa Polskiego, zajął się współtworzeniem ruchu harcerskiego w Warszawie. W latach 1912-1915 zasiadał w Naczelnej Komendzie Skautowej (NKS), pełniąc rolę przewodniczącego Rady Drużynowych w Warszawie oraz wizytując środowiska skautowe w innych regionach. Po objęciu przywództwa w NKS brał udział w zebraniach tajnych organizacji młodzieżowych, w tym „Pet”, „Zet”, OMN „Zarzewie” i Filarecji, a także uczestniczył w zgromadzeniach uczniów warszawskich gimnazjów. Powstały ruch skautowy był zbudowany głównie na podstawie zaangażowania młodzieży z warszawskich szkół.
W grudniu 1914 roku, kiedy większość harcerzy opowiedziała się po stronie prorosyjskich zwolenników Narodowej Demokracji, Jankowski, będący członkiem tej organizacji, został odsunięty od NKS i pozostał jedynie drużynowym 3 drużyny skautowej w Szkole Konopczyńskiego.
Po powrocie z wojska w 1921 roku objął funkcję drużynowego 21 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. I. Prądzyńskiego przy Gimnazjum Ziemi Mazowieckiej, którą prowadził do 1927 roku, kiedy to jego syn Stanisław przejął tę odpowiedzialność. Został mianowany harcmistrzem i czynnie zaangażował się w prace Komendy Chorągwi Warszawskiej. W latach 30. zasiadał w komisji rewizyjnej Naczelnictwa Związku Harcerstwa Polskiego.
Po wybuchu II wojny światowej Jankowski podejmował działania na rzecz jednoczenia rozdrobnionych inicjatyw harcerskich, a także był pierwszym komendantem „Żbika” – oddziału bojowego utworzonego z 21 WDH. Zasiadał również w delegacji, która interweniowała u władz niemieckich w obronie Zamku Królewskiego w Warszawie. Niestety, 22 kwietnia 1940 roku został ujęty przez Gestapo, a dwa miesiące później stracony w Palmirach.
Życie prywatne
Czesław Jankowski był synem Romana, który był fabrykanta powozów, oraz Wandy z Trapszów. 24 kwietnia 1906 roku wziął ślub z Elżbietą Śliwicką, która żyła w latach 1885–1974. W ich związku przyszło na świat troje dzieci: Andrzej Jacek (1907–1940), który tragicznie zginął, zostając rozstrzelany wraz z ojcem, Stanisław – znany jako „Agaton” oraz Maria (1914–1992).
Ordery i odznaczenia
Wśród licznych zaszczytów, które zdobył Czesław Marian Jankowski, wyróżniają się ważne odznaczenia. Pierwszym z nich jest Złoty Krzyż Zasługi, który został mu przyznany 25 lutego 1939 roku.
Oprócz tego Jankowski został uhonorowany Orderem Św. Stanisława, który pochodzi z czasów Imperium Rosyjskiego. To wyróżnienie świadczy o znaczeniu jego osiągnięć i zasług w różnych dziedzinach.
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Leonard Harkiewicz (Charkiewicz) | Bolesław Pohorecki | Andrzej Gwiżdż | Tadeusz Perdzyński | Szymon Rundstein | Krzysztof Pietrzykowski | Marek Czecharowski | Józef Feldman (prokurator) | Wojciech Geyer | Adam Strzembosz | Piotr Jerzy Bansemer | Marek Safjan | Witold Modzelewski | Jan Starczewski | Rafał Zwierz | Hubert Izdebski | Wojciech Hermeliński | Maciej Dubois | Henryk Strasman | Marcin WawrzyniakOceń: Czesław Marian Jankowski