Leszek Romocki

Szlachta i monarchia

Leszek Feliks Romocki, znany pod herbem Prawdzic, to postać o bogatej historii, urodzona 12 marca 1897 roku w Warszawie. Jego życie było pełne zaangażowania w służbę wojskową oraz działalność na rzecz społeczeństwa. Romocki zyskał miano ziemianina, co wskazuje na jego związki z polskim dziedzictwem oraz obyczajami.

W trakcie swojej kariery wojskowej, odgrywał ważną rolę jako porucznik artylerii w Wojska Polskim. Jego wysiłki i odwaga zostały docenione, czego dowodem jest przyznanie mu prestiżowego orderu Virtuti Militari.

Leszek Romocki zmarł 15 września 1973 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ślad w historii Polski oraz w sercach tych, którzy go znali.

Życiorys

Leszek Romocki przyszedł na świat w rodzinie ziemiańskiej, której członkowie mieli głębokie patriotyczne tradycje. Był synem Tadeusza Romockiego, noszącego herb Prawdzic (urodzonego około 1860 roku), oraz Natalii ze Starża-Majewskich, również odznaczającej się herbem Starykoń, żyjącej w latach 1863–1917.

W swojej karierze wojskowej rozpoczął służbę w 36 pułku piechoty, zdobywając stopień podchorążego. Już 20 września 1919 roku został oddelegowany do dyspozycji Generalnego Inspektora Artylerii, gdzie rozpoczął pracę w PKU Przemyśl, a następnie przydzielono go do 4 dywizjonu artylerii konnej. Swoje umiejętności podnosił, kończąc I oficerski kurs uzupełniający w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu, który trwał od 1 grudnia 1920 do 20 marca 1921. Dzięki tym staraniom uzyskał stopień podporucznika.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej Romocki został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co stanowiło dowód jego odwagi i poświęcenia. Po zakończeniu działań wojennych został przeniesiony do rezerwy, a w 1932 roku awansowano go na porucznika rezerwy artylerii, z przydzieleniem do 7 dywizjonu artylerii konnej w Poznaniu.

Jako właściciel majątku ziemskiego w Pokrzywnej, w powiecie rawsko-mazowieckim, prowadził życie na wsi. W 1933 roku wziął ślub z Janiną Ziółkowską, z którą doczekał się dwojga dzieci: Anny i Juliana.

Leszek Romocki zmarł 15 września 1973 roku. Jego miejsce wiecznego spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 184-2-22,23,24.

Ordery i odznaczenia

Leszek Romocki został odznaczony szeregiem wyróżnień, które podkreślają jego zasługi oraz poświęcenie. Wśród najwybitniejszych nagród znajduje się:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 16 marca 1933 roku.

Przypisy

  1. Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego [online], geneteka.genealodzy.pl [dostęp 26.09.2022 r.]
  2. Europa w Rodzinie – Spis majątków ziemskich – woj. warszawskie [online], ziemianie.pamiec.pl [dostęp 27.09.2020 r.]
  3. Cmentarz Stare Powązki: KORNELI ROMOCKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 23.10.2020 r.]
  4. Leszek Romocki h. Prawdzic [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 27.09.2020 r.]
  5. http://zbrojownia.cbw.wp.mil.pl:8080/Content/3545/0008_artylerja.pdf s. 51.
  6. http://zbrojownia.cbw.wp.mil.pl:8080/Content/5324/Dz_R_1919_89.pdf s. 18.
  7. Rocznik Oficerski Rezerw, 1934 r. s. 140.
  8. Rocznik Oficerski Rezerw, 1934 r. s. 660.
  9. Władysław Łubieński: Zarys Historii Wojennej 4-ego dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 30, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  10. M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 83 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego”.

Oceń: Leszek Romocki

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:18