Leopold Kiersznowski

---

Życiorys

Leopold Kiersznowski był synem Jana oraz Stanisławy z domu Nowak. Ukończył Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. Wojciecha Górskiego w Warszawie. W okresie II wojny światowej kontynuował swoje wykształcenie w Politechnice Warszawskiej, jednocześnie angażując się zawodowo w pracę straży pożarnej, co ostatecznie skłoniło go do rezygnacji z dalszej nauki. W 1942 roku ukończył Centralną Szkołę Pożarniczą w Warszawie oraz tajną szkołę podchorążych.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, w pierwszych dniach września 1939 roku, zgłosił swoją gotowość do służby w śródmiejskich oddziałach obrony przeciwlotniczej, w których brał aktywny udział aż do momentu kapitulacji Warszawy. Następnie, dołączył do Wojska Polskiego, a w ramach konspiracyjnej działalności, używając pseudonimu „Staszek”, działał w Strażackim Ruchu Oporu „Skała”. Jego działalność obejmowała także przewożenie broni oraz żywności dla oddziałów leśnych w regionach kieleckim i krakowskim, a dodatkowo prowadził działalność wywiadowczą.

Podczas podróży do Nowego Sącza w 1943 roku, został aresztowany przez gestapo w Radomiu. Po długotrwałych i brutalnych przesłuchaniach, zdołał jednak wrócić do akcji, a po rekonwalescencji zajął się organizowaniem oddziałów partyzanckich na ziemi kieleckiej. Mimo zawirowań, jego chęć do kontynuowania walki w obronie kraju była niezłomna. W swoim późniejszym życiu, pracował w Inspektoracie Szkolenia Organizacji Wojskowej Korpusu Bezpieczeństwa.

Krótko przed rozpoczęciem powstania warszawskiego, Leopold otrzymał awans na stopień porucznika i wziął udział w akcji, która zajmowała jego oddział w różnych rejonach Warszawy, od Woli, przez Stare Miasto, aż do Śródmieścia. Stojąc na czele batalionu „Piorun”, miał zaszczyt współpracować z por. Stefanem Kaniewskim ps. „Nałęcz”, w oddziale, w którym przyjął rolę zastępcy dowódcy.

W trakcie najcięższych zmagań na Starym Mieście, jednostka „Nałęcza” korzystała z taktyki niewielkich grup szturmowych, co wynikało z trudnej sytuacji na froncie. Leopold Kiersznowski wyróżniał się w działaniach wokół Centrali Telefonów przy ul. Tłomackie 10, gdzie był obrońcą Reduty „Nałęcza”, a także brał udział w walkach o Szpital Maltański oraz pałac Radziwiłłów na Bielańskiej, gdzie został ranny.

Jego nieustępliwość na polu bitwy przyniosła mu chwałę, która została doceniona przyznaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari oraz awansem do stopnia kapitana. Za odwagę w obronie pałacu Jabłonowskich na pl. Teatralnym oraz klasztoru Panien Kanoniczek, odznaczono go Krzyżem Walecznych.

Po wojnie Leopold trafił do oflagu X-C Lubeka, a w kolejnych latach, według relacji rodziny, znalazł się w więzieniu na Mokotowie przez kilka miesięcy, co było skutkiem represji komunistycznych władz. Po wyjściu na wolność został awansowany do stopnia majora Wojska Polskiego w stanie spoczynku, ale jego zasługi zostały docenione także poprzez przyznanie mu m.in. Orderu Krzyża Grunwaldu III klasy oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.

W późniejszych latach jego aktywność zawodowa obejmowała pracę jako taksówkarz. Był również członkiem ZBoWiD oraz Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Leopold Kiersznowski, po zakończeniu życia, znalazł miejsce spoczynku w kwaterze powstańczej cmentarza wojskowego na Powązkach w Warszawie.

Życie prywatne

Współmałżonką Leopolda Kiersznowskiego była Wanda Kiersznowska (z d. Banaszewska; 1926–2009), która aktywnie uczestniczyła w życiu zawodowym jako referentka w wydziale spraw lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy oraz w wydziale kultury Stołecznej Rady Narodowej. W trakcie II wojny światowej pełniła rolę łączniczki, przemycając ważne meldunki do majora Zygmunta Szendzielarza, znanego jako „Łupaszko”. Ich potomkiem jest znany aktor Krzysztof Kiersznowski, który kontynuuje rodzinne tradycje artystyczne.

Odznaczenia

Leopold Kiersznowski został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoje zasługi, które świadczą o jego niezwykłej odwadze i poświęceniu dla ojczyzny. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1944),
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1990),
• Krzyż Walecznych (1944),
• Krzyż Partyzancki (1960),
• Krzyż Armii Krajowej (1985).

---

Oceń: Leopold Kiersznowski

---