Kuba Sienkiewicz

---

Kariera muzyczna

Dzięki ojcu, Kuba Sienkiewicz odkrył pasję do muzyki, inspirując się artystami takimi jak Dave Brubeck, Oscar Peterson, John Coltrane oraz The Kinks. Jego matka wprowadziła go w świat muzyki poważnej, a szczególne zainteresowanie wzbudziła w nim twórczość Béli Bartóka. W czasie studiów Sienkiewicz posłuchiwał zespołów takich jak The Clash, Joego Strummera i The Beatles. W liceum samodzielnie nauczył się grać na gitarze i rozpoczął pisanie swoich pierwszych piosenek, co zaowocowało nagraniem domowej kasety demo, którą rozdał wśród znajomych.

W 1977 roku, Kuba, we współpracy z Piotrem Łojkiem, założył akustyczny zespół Młode Matki. Niestety, grupa została błędnie określona przez dziennikarzy jako SPIARDL (Stowarzyszenie Piosenkarzy i Artystów Robotniczych Działaczy Ludowych). W tym duecie powstały jego pierwsze nagrania, w tym utwory takie jak „Dziki” (1978), „Tatusia” (1979), „Piosenka polityczna”, „Trzecia Macocha” oraz „Głowy Lenina” (1982).

Po dołączeniu do zespołu Mirosława Jędrasa i przekształceniu grupy w Zuch Kozioł, Sienkiewicz w latach 80. wziął udział w przeglądzie piosenek w domu kultury na Okęciu, zdobywając wyróżnienie za utwór „Wyszków tonie”. Po roku działalności zespół zakończył swoją przygodę. W międzyczasie Kuba grał jako gitarzysta solowy w zespole Niepodległość Trójkątów Andrzeja Zeńczewskiego oraz współpracował z Orkiestrą Na Zdrowie Jacka Kleyffa. Od 1983 roku Sienkiewicz występował solowo, grając na strajkach studenckich oraz w klubach, gdzie prezentował swoje utwory oraz te od Jana Kelusa, Jacka Kleyffa i Stanisława Staszewskiego.

W 1987 roku, Kuba Sienkiewicz był współzałożycielem zespołu Miasto, który pomieszał elementy rockowe z ska. Z grupą nagrał utwory „Widmo” i „Człowiek z liściem”, jednak formacja rozpadła się w 1989 roku, po zagraniu jedynie dwóch koncertów. W 1990 roku, zainspirowany sugestiami Rafała Kwaśniewskiego, ówczesnego członka zespołu Kult, założył Elektryczny Wikary, który szybko zmienił nazwę na Elektryczne Gitary. Problemy finansowe stały się motywacją do stworzenia nowego zespołu, a ich debiut miał miejsce na Festiwalu Róbrege.

Sienkiewicz odnosił sukcesy również jako artysta solowy, współpracując ze sceną kabaretowo-muzyczną, m.in. z Śmietanką Łowicką i Sceną Kabaretową Marka Majewskiego. W 1994 roku wydał swój debiutancki album „Od morza do morza”, który zawierał interpretacje piosenek Jacka Kleyffa oraz Jana Kelusa, a także jego autorskie kompozycje. Album odniósł duży sukces, sprzedając się w nakładzie 50 tys. egzemplarzy, a Sienkiewicz promował go singlem „Piosenka polityczna” oraz teledyskiem do utworu „Nie męcz mnie”. W 1999 roku tytułowy utwór z tego albumu znalazł się na składance „Jedna rasa – ludzka rasa: Muzyka przeciwko rasizmowi II”, wydanej przez Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”.

W 1998 roku Sienkiewicz wydał swój drugi album „Źródło”, zawierający covery piosenek Jacka Kleyffa. W tym samym roku uczestniczył w benefisie kabaretu Salon Niezależnych. 2000 rok przyniósł mu album „Studio szum”, na którym umieścił utwory napisane na zamówienie, a płyta była promowana przez single „Dojrzały człowiek” oraz „Szpieguję wszystkich”. W kolejnych latach wydał pięć solowych albumów: „Kup pan cegłę (dla Amnesty)” (2001), „Powrót brata” (2003), „Fikcja solo” (2004), „Plaga” (2005) oraz „Czarny walc” (2010).

W 1994 roku na rynku pojawiła się publikacja „Jestem z drowy”, wydana przez PLJ, która zawierała teksty utworów z komentarzami Sienkiewicza oraz wywiady dotyczące muzyki i życia osobistego. Natomiast w 2015 roku ukazała się jego książka autobiograficzna „Kubatura, czyli elektryczne wagary”. Współpracując z reżyserem Mirosławem Dembińskim, stworzył film „A ty co?” (1998), który zdobył nagrodę specjalną na Festiwalu Mediów w Łodzi, wykorzystując w nim muzykę Elektrycznych Gitar, wizualizując życie współczesnej Polski.

Sienkiewicz czasami komponował muzykę do polskich filmów, jego prace dotyczyły takich produkcji jak „Pokój 107” (1997), „Ja, Malinowski” (1999), oraz „Taksówka Jedynki” (2000), a także filmów „Spona” (1998) Waldemara Szarka, „Kiler” (1997) i „Kiler-ów 2-óch” (1999), „Kariera Nikosia Dyzmy” (2002) Jacka Bromskiego oraz Juliusza Machulskiego. Odrzucił także rolę główną w filmie „Girl Guide” (1995) w reżyserii Juliusza Machulskiego, wybierając epizodyczne występy w popularnych komediach Olafa Lubaszenki: „Chłopaki nie płaczą” (2000) oraz „Poranek kojota” (2001).

Jego działalność pisarska obejmowała liczne felietony, które publikował w magazynach takich jak: „Charaktery”, „Sukces” oraz „Muza”, a także w kwartalniku „Primum homo”. W latach 2002-2006 pełnił funkcję wiceprezesa Rady Programowej rozgłośni Radio dla Ciebie. W 2013 roku został uhonorowany Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Kariera medyczna

Ukończenie Akademii Medycznej w Warszawie miało miejsce w 1986 roku, co stanowiło ważny krok w karierze medycznej Kuby Sienkiewicza. Jego droga naukowa kontynuowana była aż do 1995 roku, kiedy to obronił pracę doktorską na temat “Zaburzenia gałkoruchowe w chorobie Parkinsona”. Opiekunem jego badań był Hubert Kwieciński.

Dalszy rozwój kariery medycznej Sienkiewicza obejmował uzyskanie w 1997 roku specjalizacji drugiego stopnia z neurologii. Współpracował jako adiunkt w Klinice Neurologii na WUM. Jego doświadczenie wzbogaciła praca w pogotowiu alkoholowym w latach 1987 i 1988. W tym samym roku rozpoczął zatrudnienie w Poradni Parkinsonizmu i Chorób Układu Pozapiramidowego w Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim w Warszawie.

Od 2006 do 2012 roku Sienkiewicz był związany z tym szpitalem, gdzie miał możliwość zdobywania praktycznego doświadczenia w dziedzinie neurologii. Jest również autorem Poradnika dla osób z chorobą Parkinsona, co świadczy o jego zaangażowaniu w pomoc pacjentom. Dodatkowo, Sienkiewicz jest członkiem Movement Disorder Society, co podkreśla jego aktywność na polu badań i praktyki neurologicznej.

Życie prywatne

Kuba Sienkiewicz przyszedł na świat w Warszawie, gdzie spędził swoje dzieciństwo na Saskiej Kępie. Zaledwie trzy lata później jego rodzice, Ryszard Sienkiewicz (rocznik 1933) oraz Maria Czerwińska (rocznik 1939), postanowili się rozstać. Po tym wydarzeniu ojciec wyjechał do Anglii, gdzie podjął pracę jako informator, natomiast matka kontynuowała swoją karierę jako ordynator w szpitalu psychiatrycznym w Tworkach.

Po rozstaniu rodziców Kuba trafił pod opiekę babci, która mieszkała w Gdańsku Oliwie. Wychowanie przez babcię, które charakteryzowało się surowym podejściem, zdaniem Kuby, miało istotny wpływ na ukształtowanie jego charakteru. Z biegiem lat postanowił zamieszkać z matką, babcią oraz ojczymem Sławomirem na warszawskim Słodowcu. Po pewnym czasie odnowił kontakty z ojcem, który wrócił do kraju.

Kuba zakończył edukację w XLI Liceum Ogólnokształcącym im. Joachima Lelewela w Warszawie. W latach osiemdziesiątych zaangażował się w działalność Niezależnego Zrzeszenia Studentów, co pokazuje jego aktywną postawę w trudnych czasach.

Dziś jest żonaty i ma sześcioro dzieci. Jego syn Jacek oraz córka Katarzyna aktywnie współtworzą zespół folk-popowy Kwiat Jabłoni. Interesującym faktem jest również to, że Kuba jest bratankiem znanej aktorki Krystyny Sienkiewicz.

W 2013 roku zakończył trzyletnią terapię w związku z problemem uzależnienia od alkoholu. W wywiadzie dla czasopisma „Polityka” w roku 2023 ujawnił, żeidentyfikuje się jako ateista, co dodaje głębi jego osobistemu wizerunkowi.

Dyskografia

Warto zwrócić uwagę na dyskografię Kuby Sienkiewicza, która ukazuje jego twórczość zarówno jako artysty solowego, jak i członka grupy Trawnik. Więcej informacji można znaleźć w artykule poświęconym Elektrycznym Gitarom, w szczególności w sekcji dotyczącej dyskografii.

Albumy solowe

• Od morza do morza (1994, Zic-Zac),
• Źródło (1998, PolyGram Polska),
• Studio szum (2000, Universal Music Polska),
• Kup pan cegłę – dla Amnesty International (2001, Universal Music Polska),
• Powrót brata (2003, Universal Music Polska).

Wraz z grupą Trawnik

• Czarodzieje (1995, S.P. Records).

Publikacje książkowe

Kuba Sienkiewicz, znany przede wszystkim jako muzyk, ma także na swoim koncie kilka publikacji książkowych, które odnajdują się w różnych obszarach tematycznych. W dziedzinie muzyki ukazało się kilka jego dzieł, które cieszą się uznaniem. Jego pierwsza książka zatytułowana „Jestem zdrowy” została wydana w 1994 roku przez Wydawnictwo PLJ. Kolejne zbiory jego twórczości, takie jak „Piosenki”, ujrzały światło dzienne dzięki Polskiemu Wydawnictwu Muzycznemu w 2004 roku. Kolejna publikacja, „Kubatura, czyli Elektryczne wagary”, trafiła na rynek nakładem Wydawnictwa Czerwone i Czarne w 2015 roku.

W obszarze medycyny Kuba Sienkiewicz również wydał książki, które przyciągają uwagę różnorodnym podejściem do zdrowia. Jego „Poradnik dla osób z chorobą Parkinsona” stał się cennym źródłem wiedzy dla tych, którzy zmagają się z tym schorzeniem. Publikacja ta była dostępna dzięki Stołecznemu Stowarzyszeniu Osób z Chorobą Parkinsona, a jej kolejna edycja ukazała się w 2016 roku.

Filmografia

Kompozytor

Kuba Sienkiewicz, znany ze swojej różnorodnej twórczości, rozpoczął swoją karierę jako kompozytor. W 1996 roku stworzył muzykę do programów telewizyjnych, a jego pierwszym projektem była produkcja zatytułowana Odjazd, prowadzona przez Andrzeja Zaorskiego. W 1997 roku jego utwory zdobiły zarówno popularny serial Pokój 107, jak i komediowy film Kiler. Rok później, w 1998 roku, Sienkiewicz stworzył muzykę do średniometrażowego filmu A ty co? oraz komediowego Spona, który był ekranizacją książki Niziurskiego.

W 1999 roku jego twórczość wzbogaciła film Kiler-ów 2-óch, a także projekty telewizyjne, takie jak serial Ja, Malinowski oraz Taksówka Jedynki. Po kilku latach przerwy, w 2002 roku na ekrany wrócił z muzyką do Kariera Nikosia Dyzmy, by w 2005 roku zachwycić widzów swoją pracą w komedii Emilia.

Aktor (gościnnie)

W swojej różnorodnej karierze, Kuba Sienkiewicz spróbował także swoich sił jako aktor. W 1999 roku zadebiutował w filmie Chłopaki nie płaczą, wcielając się w postać lekarza. Dwa lata później, w 2001 roku, wystąpił w komedii Poranek kojota, gdzie również odegrał rolę doktora. Te epizodyczne występy ukazują jego wszechstronność nie tylko na polu muzycznym, ale i w aktorstwie.

---

Oceń: Kuba Sienkiewicz

---