Jakub Tatarkiewicz


Jakub Tatarkiewicz, urodzony 31 marca 1798 roku w Warszawie, jest znaczącą postacią w świecie polskiej sztuki. Jako rzeźbiarz był, przez długi czas, uznawany za jednego z czołowych przedstawicieli klasycyzmu w Polsce. Jego prace charakteryzowały się precyzją, elegancją oraz głębokim zrozumieniem formy, co było typowe dla tego nurtu artystycznego.

Niestety, Jakub Tatarkiewicz odszedł z tego świata 3 września 1854 roku w Warszawie. Mimo upływu lat, jego dorobek artystyczny wciąż budzi podziw i zainteresowanie, stanowiąc ważny element polskiego dziedzictwa kulturowego.

Życiorys

Jakub Tatarkiewicz pochodził z rodziny frankistów, która nie cieszyła się dużym majątkiem. Już na wczesnym etapie życia rozpoczął edukację w szkołach pijarskich, gdzie szybko zaczęły się przejawiać jego talenty zarówno w rysunku, jak i w muzyce. W latach 1817–1822 kształcił się na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zyskał stypendium oraz otrzymał dwukrotnie medale za swój udział w wystawach warszawskich. Jego nauczycielami byli m.in. Paweł Maliński oraz Antoni Brodowski.

W kolejnych latach 1823–1828 Tatarkiewicz kontynuował naukę w Rzymie pod okiem Bertela Thorvaldsena. Po zakończeniu studiowania, w 1828 roku, podjął podróż, która prowadziła go przez Szwajcarię, Francję i Niemcy, aż do Warszawy. Jego pierwsze zamówienia dotyczyły rzeźb przeznaczonych dla budowanego Teatru Wielkiego w Warszawie oraz dla podwarszawskiej willi Niemcewicza o nazwie „Zacisze”.

W 1833 roku artysta uczestniczył w konkursie na stanowisko profesora rzeźby Katedry Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Choć uzyskał tytuł profesora, nie mógł objąć stanowiska z powodu likwidacji katedry. W Warszawie założył własną rodzinę i w latach 1834–1840 prowadził zajęcia z modelowania w Instytucji Głuchoniemych.

W dorobku artysty znajdują się liczne prace, w tym m.in. posąg Umierającej Psyche oraz figury alegoryczne, które zdobią fronton Teatru Wielkiego w Warszawie. Otaczał go także zaszczyt, jakie wyznaczył mu zadanie wykonania postaci Stanisława Kostki Potockiego i jego żony Aleksandry z Lubomirskich umiejscowionych na mauzoleum Potockich w Wilanowie. Uwiecznił również pomniki Franciszka Karpińskiego oraz Jana Kochanowskiego, które znajdują się w ogrodzie w Wilanowie. Wśród jego licznych dokonań są także popiersia Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, Samuela Bogumiła Lindego oraz medaliony portretowe.

Warto również dodać, że Jakub Tatarkiewicz był dziadkiem wybitnego polskiego filozofa Władysława, urodzonego w 1886 roku. Ostatnie chwile życia spędził na cmentarzu Powązkowskim, gdzie spoczywa na kwaterze 25-4-29/30.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: WŁADZIO TATARKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.12.2019 r.]
  2. Jakub Józef Tatarkiewicz [online], sejm-wielki.pl [dostęp 19.03.2018 r.]
  3. Mateusz Mieses: Z rodu żydowskiego. Zasłużone rodziny polskie krwi niegdyś żydowskiej. Warszawa: Wema, 1991 r., s. 224.
  4. Tadeusz Sobieraj: Pomniki Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1985 r., s. 16, 18. ISBN 83-217-2605-4.

Oceń: Jakub Tatarkiewicz

Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:22