Andrzej Makowiecki (pisarz)


Andrzej Makowiecki to postać o niezwykle bogatej biografii, urealizowany w niezliczonych rolach. Urodził się 5 sierpnia 1938 roku w stolicy Polski, Warszawie, lecz swoje życie związał z miastem Łodzią, gdzie osiedlił się w 1949 roku.

Jego wieloaspektowa działalność obejmowała nie tylko pisarstwo, ale także osiągnięcia w dziedzinie reportażu, podróżowania oraz scenariopisarstwa. Dodatkowo, w przeszłości był trębaczem jazzowym, występując w zespole Tiger Rag, co z pewnością wpłynęło na jego artystyczną wrażliwość.

Andrzej Makowiecki zmarł 30 września 2024 roku, pozostawiając po sobie ślad nie tylko w literaturze, ale także w kulturze muzycznej.

Wykształcenie i debiut literacki

Andrzej Makowiecki jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, a także Państwowej Szkoły Muzycznej w Łodzi. Jego debiut literacki miał miejsce w 1964 roku, kiedy to wspólnie z Andrzejem Brychtem opublikował opowieść publicystyczną dotyczącą ziem zachodnich, noszącą tytuł „Boss”. Jednak za jego istotny debiut uważa się opowiadanie „Tryl”, które zostało opublikowane cztery lata później w tygodniku „Kultura”.

W 1968 roku ukończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie pisał pracę magisterską poświęconą twórczości Zbigniewa Uniłowskiego.

Twórczość

Andrzej Makowiecki to autor, który zdobył uznanie dzięki głośnym powieściom, wśród których można wymienić między innymi: Rapier Napoleona – inspirowaną życiem i twórczością Romana Polańskiego, Powrót Wabiszczura – w wersji filmowej z muzyką Czesława Niemena, Król Manhattanu, Noc saksofonów, a także Co dzień bliżej nieba, która zyskała rozgłos po sfilmowaniu w 1983 roku.

W jego twórczości znajdują się również Pięćdziesiąt melonów, Kwadrans Śpiącej Królewny, Dubler sobowtóra (publikowana jako Andrew McKey), Krucjata Nikodema Dyzmy (pod pseudonimem Andrzej Dołęga-Łada), Wino i krew oraz Nerwy, radość, zwątpienie, zwycięstwo – bestsellerowy reportaż o piłkarskich mistrzostwach świata w 1982 roku.

W 1979 roku autor spędził czas w Hiszpanii jako stypendysta rządowy. Efektem jego pobytu była powieść Nie ma pociągów do Barcelony. Dodatkowo wydał tomy reportaży i opowiadań, w tym Przepis na wymianę twarzy, Enklawa przy ulicy Wschodniej, Dłonie i pięści, oraz Miraże i złoto (napisaną wspólnie z Konradem Frejdlichem).

Jako przedstawiciel Wydawnictwa „Res Polona” oraz „Expressu Ilustrowanego” wziął udział w igrzyskach olimpijskich w 1992 roku, efektem czego stała się książka Szaleństwo w Barcelonie, opisująca kulisy tego wydarzenia.

Dwutomowe dzieło Makowieckiego – Ziemia nawrócona – wydane przez łódzką Bibliotekę Expressu Ilustrowanego, to powieść, która ukazuje współczesne życie Łodzi, w której splatają się losy jednostek i potężnych fortun, ukazując jednocześnie zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty życia metropolii.

W 2011 roku opublikował biografię swojego przyjaciela, jazzmana Michała Urbaniaka, zatytułowaną Ja, Urbanator. Ukończył również powieść Bulwar róż i tulipanów oraz pracuje nad scenariuszem filmowym Edy War, inspirowanym jego powieścią Piotrkowska 147.

Kariera dziennikarska

Andrzej Makowiecki ma za sobą bogatą historię pracy jako publicysta. Jego działalność dziennikarska obejmowała wiele renomowanych czasopism, w których wyrażał swoje myśli i analizy na różne tematy.

Był członkiem zespołu redakcyjnego pisma „Polityka”, co świadczy o jego znaczącej roli w polskim krajobrazie medialnym. Współpracował również z takimi tytułami jak „Kultura”, „Tygodnik Kulturalny” oraz „Dookoła Świata”.

Nagrody

Andrzej Makowiecki osiągnął liczne sukcesy w dziedzinie literatury, co potwierdzają jego wyróżnienia zdobyte w różnych konkursach. Wśród nich wyróżnia się pierwsza nagroda, którą otrzymał w 1969 roku w Ogólnopolskim Konkursie Literackim, organizowanym przez tygodnik „Sportowiec”.

Twórczość

Andrzej Makowiecki to utalentowany autor, znany z wielu powieści, wśród których znajdują się:

  • Rapier Napoleona, która czerpie inspirację z życia oraz twórczości Romana Polańskiego,
  • Powrót Wabiszczura, związany z filmem z muzyką Czesława Niemena,
  • Król Manhattanu,
  • Noc saksofonów,
  • Co dzień bliżej nieba, sfilmowana w 1983 roku,
  • Pięćdziesiąt melonów,
  • Kwadrans Śpiącej Królewny,
  • Dubler sobowtóra, publikowana jako Andrew McKey,
  • Krucjata Nikodema Dyzmy, wydana pod pseudonimem Andrzej Dołęga-Łada,
  • Wino i krew,
  • bestsellerowy reportaż o piłkarskich mistrzostwach świata w 1982 roku, zatytułowany Nerwy, radość, zwątpienie, zwycięstwo.

W roku 1979 Makowiecki przebywał w Hiszpanii jako stypendysta tamtejszego rządu, co zaowocowało powieścią Nie ma pociągów do Barcelony. Ponadto, wydał tomy reportaży oraz opowiadań, takie jak Przepis na wymianę twarzy, Enklawa przy ulicy Wschodniej, Dłonie i pięści oraz Miraże i złoto, który został napisany wspólnie z Konradem Frejdlichem.

Jako przedstawiciel Wydawnictwa „Res Polona” i dziennika „Express Ilustrowany”, Makowiecki miał zaszczyt uczestniczyć w igrzyskach olimpijskich w 1992 roku, efektem czego była książka Szaleństwo w Barcelonie, która opisuje kulisy tej imprezy.

W jego dorobku znajduje się również dwutomowe dzieło Ziemia nawrócona, opublikowane przez łódzką Bibliotekę Expressu Ilustrowanego, które przedstawia współczesne życie Łodzi, ukazując losy jednostek i fortun w szerokiej panoramie miasta, z uwzględnieniem zarówno pozytywnych, jak i negatywnych aspektów życia w metropolii.

W wrześniu 2011 roku, na rynku wydawniczym zadebiutowała jego biografia jazzmana i osobistego przyjaciela Michała Urbaniaka, zatytułowana Ja, Urbanator. Na koniec pisarz zakończył swoją kolejną powieść Bulwar róż i tulipanów oraz pracuje nad scenariuszem filmowym pod tytułem Edy War, opartym na swojej powieści Piotrkowska 147.

Przypisy

  1. JerzyJ. Walczyk JerzyJ., Nie żyje Andrzej Makowiecki. Od siedmiu dekad pisarz był związany z Łodzią [online], lodz.wyborcza.pl, 01.10.2024 r. [dostęp 01.10.2024 r.]
  2. AndrzejA. Makowiecki AndrzejA., Raz jeszcze w murach „Kopernika", „Odgłosy” (3), bc.wbp.lodz.pl, 21.01.1968 r., s. 1 [dostęp 08.12.2023 r.]
  3. 100 lat ŁKS. Dzieje klubu 1908-2008, M. Goss, W. Filipiak, B. Szmiel, Katowice 2008 r., s. 201

Oceń: Andrzej Makowiecki (pisarz)

Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:23