Maciej Sieński


Maciej Sieński to wybitna postać polskiej kinematografii, który przez wiele lat zyskiwał uznanie jako reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych. Urodził się 28 października 1915 roku w Warszawie, mieście, które odgrywało istotną rolę w jego życiu zawodowym. Po zakończeniu długiej kariery artystycznej, zmarł 9 marca 1999 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezwykle bogaty dorobek filmowy.

Jego twórczość dostarczała widzom wielu niezapomnianych chwil, dokumentując rzeczywistość oraz emocje, które dotykały społeczeństwo. Maciej Sieński stał się symbolem jakości i pasji do dokumentalistyki, zapewniając widzom wyjątkowe spojrzenie na świat przez obiektyw kamery.

Biografia i twórczość

Podczas II wojny światowej Maciej Sieński brał udział w kampanii wrześniowej w 1939 roku, a następnie pełnił funkcję oficera w 2 Armii Wojska Polskiego. Po zakończeniu wojny, jego kariera zawodowa rozwijała się w kilku miejscach. W latach 1945-1948 pracował w Studiu Filmów Rysunkowych w Łodzi, a następnie, do 1960 roku, w Wytwórni Filmów Oświatowych, również w Łodzi. Jego ostatnim miejscem pracy była Wytwórnia Filmowa Czołówka w Warszawie, gdzie działał od 1961 do 1990 roku.

W okresie 1951-1957 prowadził wykłady na Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, co stanowiło ważny element jego działalności edukacyjnej. Jako członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Sieński aktywnie angażował się w rozwój rodzimej kinematografii. W 1966 roku opublikował książkę pod tytułem „Filmowe zdjęcia trickowe”, w której dzielił się swoją wiedzą na temat technik filmowych.

W latach 1947-1994 Maciej Sieński pracował jako reżyser i scenarzysta, tworząc ponad 55 filmów dokumentalnych. Tematyka jego filmów obejmowała głównie historię, wojnę oraz edukację. W 1945 roku zrealizował kreskówkę pt. „Reklama reklamy”, która zyskała miano najprawdopodobniej pierwszego powojennego polskiego filmu animowanego. Ponadto, film „Zbrodnia katyńska” z 1991 roku był jednym z pierwszych dzieł poruszających ten trudny temat po upadku systemu komunistycznego w Polsce.

Sieński był uznawany za wybitnego twórcę. Za swoje osiągnięcia został uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”. Po jego śmierci, spoczął na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, gdzie pozostaje do dziś (kwatera 108S-5-23).

Nagrody i wyróżnienia

Maciej Sieński jest uznawanym twórcą filmowym, który zdobył liczne nagrody oraz wyróżnienia w trakcie swojej kariery. Jego dorobek artystyczny obejmuje kluczowe tytuły, za które został wielokrotnie doceniony.

  • Głód broni (1968):
    • 1968 – „Złoty Kord” – nagroda „Żołnierza Polskiego” podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie,
  • Spojrzenie na wrzesień (1970):
    • 1971 – „Złoty Gołąb” na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Lipsku,
    • 1971 – Nagroda Ministra Obrony Narodowej II stopnia,
  • Pro memoria (1972):
    • 1972 – Nagroda Szefa Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wrocławiu,
    • 1973 – „Złoty Kord” – nagroda „Żołnierza Polskiego” na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie,
    • 1973 – wyróżnienie w plebiscycie widzów podczas Ogólnopolskiego Przeglądu Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi,
  • Prastary skarb – kopalnia krzemienia sprzed 5000 lat (1972):
    • 1973 – III nagroda na Muzealnym Przeglądzie Filmów w Kielcach,
  • Piotrowski i inni (1975):
    • 1975 – wyróżnienie na Festiwalu Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi,
    • 1975 – Nagroda Ministra Obrony Narodowej III stopnia,
  • Polska szkoła na Batignolles (1975):
    • 1977 – „Złoty Światowid” na Festiwalu Filmów Dydaktycznych w Łodzi,
  • Po obu stronach muru (1987):
    • 1988 – Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia,
  • Gra złudzeń (1988):
    • 1989 – Nagroda Specjalna na Ogólnopolskim Przeglądzie Filmów o Miesiącach Pamięci Narodowej w Warszawie.

Przypisy

  1. Maciej Sieński. sfp.org.pl. [dostęp 20.02.2015 r.]
  2. Tadeusz Kutrzeba. planeteplus.pl. [dostęp 20.02.2015 r.]
  3. Jerzy Armata: Zenon Wasilewski. Mistrzowie polskiej animacji – część XVII. sfp.org.pl, 17.01.2013 r. [dostęp 20.02.2015 r.]

Oceń: Maciej Sieński

Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:16