Irena Habrowska-Jellaczyc

---

Życiorys

Irena Habrowska-Jellaczyc to niezwykła postać w polskim świecie teatralnym. Ukończyła studium teatralne Nuny Młodziejowskiej-Szczurkiewiczowej, a następnie zdała egzamin w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi. Po ukończeniu nauki związała się z Teatrem Wojska Polskiego kierowanym przez Leona Schillera, gdzie zadebiutowała w roli Mańki w sztuce „Pan Damazy”.

Później występowała w poznańskim Teatrze Nowym w przedstawieniu „Dziewczyna i kokosy” oraz w Teatrze Polskim, gdzie zagrała w „Weselu” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego.

Po powrocie do Łodzi, aktorka zagrała w „Wielkanocy” Otwinowskiego, a jej talent został dostrzeżony, co zaowocowało pierwszą główną rolą, w której wcieliła się w postać królowej w „Dwunastu miesiącach”. Oprócz pracy na scenie uczestniczyła również w audycjach radiowych oraz występach estradowych.

W 1950 roku Irena zdecydowała się na emigrację, przez Szwecję dotarła do Kanady, gdzie kontynuowała swoją pasję aktorską, biorąc udział w artystycznych wydarzeniach oraz literackich spotkaniach organizowanych przez „Smoczą Jamę” i Klub Polski. W latach 70-tych rząd prowincji Ontario uruchomił Festiwal Teatralny Grup Etnicznych, co przyczyniło się do powstania Teatru Polskiego, w którym Irena Habrowska-Jellaczyc została dyrektorem.

W ramach swojej działalności w teatrze nie tylko zarządzała, ale także reżyserowała oraz odgrywała kluczowe role w przedstawieniach. Artystka współpracowała z wieloma znanymi twórcami i jest współautorką książki „Ze sceny i estrady” z Adamem Tomaszewskim, wydanej w 1987 roku, a także napisała wspomnienia o Wacławie Iwaniuku zatytułowane „Aktorzy, którzy tu byli opuścili scenę”. Wspomnienia te znalazły się w publikacji „Podróż w głąb pamięci. O Wacławie Iwaniuku szkice, wspomnienia, wiersze”, opublikowanej w Toronto w 2005 roku.

---

Oceń: Irena Habrowska-Jellaczyc

---