Julian Michaux

Wojsko i służby mundurowe

Julian Michaux, znany również jako Юлиан Александрович Мишо oraz Julian Aleksandrowicz Miszo, urodził się 1 grudnia 1867 roku w Warszawie. Był to wybitny szermierz, który specjalizował się w szabli. Jego umiejętności i determinacja doprowadziły go do udziału w igrzyskach olimpijskich w 1900 roku w Paryżu, gdzie reprezentował Imperium Rosyjskie.

Poza swoimi osiągnięciami sportowymi, Michaux pełnił także rolę trenera, co świadczy o jego zaangażowaniu i pasji do sztuki walki. W trakcie swojej kariery zyskał szacunek w środowisku sportowym jako kapitan Wojska Polskiego, co pokazuje jego wszechstronność i oddanie dla kraju. Zmarł 11 grudnia 1925 roku w Warszawie.

Życiorys

Rodzina Michaux ma swoje korzenie w Belgii, skąd przybyli do Polski, szczególnie z regionu Liège. Pradziadek Juliana, który był zapisany w dokumentach jako Michaud lub Michault, osiedlił się w Warszawie na początku XIX wieku. Jego dziadek, Marcin Michaux, brał udział w Powstaniu Listopadowym. Julian Michaux urodził się jako syn Aleksandra, poety i dziennikarza, oraz Julii Höhr, znanej jako Karczewska, wdowy.

Julian pozytywnie rozwijał swoje umiejętności szermiercze pod okiem francuskich i włoskich mistrzów, koncentrując się na rywalizacji szablą. W 1890 roku założył w Warszawie swoją własną salę szermierczą, gdzie prowadził lekcje sztuki fechtunku. Pracował również jako nauczyciel w Warszawskim Towarzystwie Wioślarskim oraz Warszawskim Towarzystwie Łyżwiarskim. W 1900 roku miał zaszczyt reprezentować Imperium Rosyjskie na drugich nowożytnych Letnich Igrzyskach Olimpijskich, gdzie osiągnął 5. miejsce w indywidualnym turnieju dla zawodowych szablistów. Jego uczeń, Piotr Zakoworot, również był członkiem tej reprezentacji.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Julian Michaux został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1924 roku miał stopień kapitana, a wkrótce po tym przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 11 grudnia 1925 roku w Warszawie i został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w kwaterze 5, rządzie 6, miejscu 3.

Przypisy

  1. Maciej Łuczak. Wpływ myśli teoretycznej i praktycznej szkoleniowców węgierskich na sukcesy polskiej szermierki. „Prace naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie”. VIII, s. 56, 2009.
  2. Cmentarz Stare Powązki: ANTONINA MICHAUX, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 21.06.2015 r.]
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 25.03.1930 r., s. 97.
  4. Rocznik Oficerski 1924, s. 1415.
  5. Stanisław Spyra: Szermierka. Metodyka nauczania. Floret – szabla – szpada. Warszawa: 1970, s. 18.

Oceń: Julian Michaux

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:5