Kazimierz Maks

---

Życiorys

Kazimierz Maks przyszedł na świat 21 lipca 1897 roku w Warszawie, w rodzinie o nazwisku Franciszek. Przed rokiem 1914 rozpoczął swoje studia na politechnice, jednakże jego życie przybrało inny kierunek po wybuchu I wojny światowej.

Wówczas zaciągnął się do Legionów Polskich, gdzie pełnił służbę w 1 pułku ułanów jako starszy ułan. W czasie legitymacji wojskowej posługiwał się pseudonimem „Krukowski”. W dniach od 5 lutego do 31 marca 1917 roku uczestniczył w kursie oficerskim dla kawalerzystów, który odbył się w Ostrołęce, kończąc go z wynikiem dostatecznym.

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Kazimierz został przyjęty do Wojska Polskiego. Jego zaangażowanie obejmowało również wojnę polsko-bolszewicką. W lipcu 1920 roku służył w 16 pułku ułanów wielkopolskich w stopniu podporucznika kawalerii, a jego dowódca, mjr Ludwik Kmicic-Skrzyński, powierzył mu odpowiedzialność za dowodzenie 4 szwadronem. Niestety, 30 lipca jako dowódca 1 szwadronu skonfrontował się z armią sowiecką, w trakcie której został ranny. Jego zasługi wojenne zostały docenione, czego dowodem jest przyznanie mu Orderu Virtuti Militari.

Został awansowany do rangi porucznika kawalerii, z dniem 1 czerwca 1919 roku, a następnie do rotmistrza kawalerii, co miało miejsce w czerwcu 1923. W latach 20. i 30. XX wieku był oficerem 1 pułku szwoleżerów, gdzie zajmował ważne stanowisko dowódcy szwadronu. Zrealizował również VIII Kurs Normalny w latach 1927–1929 w Wyższej Szkole Wojennej, uzyskując tytuł oficera dyplomowanego.

Rok 1932 przyniósł mu kolejny awans – do stopnia majora kawalerii, przypisanego z dniem 1 stycznia 1932 roku. W tym czasie, pozostał oficerem 1 pułku szwoleżerów, a w 1932 roku służył w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. W związku z jego służbą w 1923, 1924 oraz 1928 roku, widniał pod nazwiskiem Max, natomiast w 1932 roku figurował jako Maks. Od 1 grudnia 1933 roku w stopniu majora obejmował funkcję szefa sztabu w Brygadzie Kawalerii „Poznań”. W sierpniu 1935 roku przeniesiono go do 2 pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach, gdzie sprawował obowiązki zastępcy dowódcy pułku.

Na stopień podpułkownika awansowano go z dniem 19 marca 1937 roku, z 9. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Po wybuchu II wojny światowej, brał w niej udział jako szef sztabu Pomorskiej Brygady Kawalerii oraz Grupy Operacyjnej „Czersk”. Niestety, po dostaniu się do niewoli niemieckiej, Kazimierz Maks został osadzony w Oflagu VII A Murnau. W tragicznych okolicznościach, 21 marca 1945 roku, spacerując po jednym z korytarzy obozowych został śmiertelnie postrzelony przez wartownika z wieżyczki strażniczej, w czasie alarmu lotniczego. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu przy kościele św. Mikołaja w Murnau.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Maks był odznaczony wieloma znaczącymi medalami i wyróżnieniami w uznaniu jego zasług. Oto lista jego osiągnięć:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
• Krzyż Niepodległości, przyznany 2 sierpnia 1931 roku,
• Krzyż Walecznych, otrzymany czterokrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 19 marca 1936 roku.

---

Oceń: Kazimierz Maks

---