Artur Jerzy Spitzbarth

---

Życiorys

Artur Jerzy Spitzbarth był synem architekta Artura Ottona Spitzbartha oraz Aleksandry z Dunin-Borkowskich. Swoje dzieciństwo spędził w domu przy ul. Foksal 15 w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum męskiego, podjął decyzję o wyjeździe do Lwowa, gdzie rozpoczął studia na miejscowej Politechnice, koncentrując się na Wydziale Mechanicznym. Jego edukacja kontynuowana była w Zurychu, gdzie zapisał się na kierunek architektura.

W obu miastach, zarówno we Lwowie, jak i w Zurychu, był aktywnym członkiem Związku Strzeleckiego. W 1914 roku trafił do Krakowa, skąd 6 sierpnia 1914 roku wyruszył z Pierwszą Kompanią Kadrową, biorąc udział w walce 13 sierpnia 1914 roku w bitwie pod Brzegami. Później służył w 1. pułku piechoty Legionów, gdzie brał udział w bitwie pod Kostiuchówką. W listopadzie 1918 roku uczestniczył w rozbrajaniu niemieckich oddziałów w Warszawie.

25 września 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich, otrzymał awans na podporucznika w artylerii, a podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w 8. pułku artylerii polowej. W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy. Z kolei 8 stycznia 1924 roku jego stopień porucznika został zatwierdzony, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku i lokatą 657 w korpusie oficerów rezerwy artylerii. Wówczas posiadał przydział w rezerwie do 8. pułku artylerii polowej w Płocku. W 1934 roku, jako oficer rezerwy, znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III oraz miał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I.

Po zakończeniu służby wojskowej powrócił do Lwowa, gdzie kontynuował przerwane studia, które ukończył w 1927 roku, a następnie osiedlił się w Sulejówku. Na początku pracował jako konstruktor w Komisji Doświadczalnej Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a następnie w Biurze Konstrukcyjnym Broni Pancernej w Warszawie. Po śmierci swojego ojca, Artura Ottona Spitzbartha, przejął prowadzone przez niego biuro architektoniczne, kontynuując zarówno jego projekty, jak i własne prace nad kamienicami oraz domami jednorodzinnymi.

W sierpniu 1939 roku, w wyniku mobilizacji, został przydzielony do 4 Batalionu Pancernego stacjonującego w Brześciu. Po inwazji ZSRR na Polskę w niejasnych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku znajduje się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Znany jest z figurowania na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 3718.

Artur był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Maria z Rudzińskich, z którą miał troje dzieci: Jana, Irenę oraz Marię. Jako wdowiec ożenił się ponownie z Heleną Borkowską, z którą miał córkę Zofię; niestety, druga żona zmarła niedługo po porodzie. Jego bratem był aktor Karol Spitzbarth, który korzystał z pseudonimu scenicznego Karol Benda.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło podjął decyzję nr 439/MON, w wyniku której Artur Jerzy Spitzbarth otrzymał pośmiertnie awans na stopień kapitana. Uroczystość ogłoszenia tego awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w ramach wydarzenia noszącego nazwę „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

---

Oceń: Artur Jerzy Spitzbarth

---