Joanna Rapacka


Joanna Monika Rapacka, urodzona 24 maja 1939 roku w Warszawie, była znaną postacią w dziedzinie slawistyki oraz kulturoznawstwa. W ciągu swojego życia zasłużyła się jako historyk literatury serbskiej i chorwackiej, pełniąc rolę profesora Uniwersytetu Warszawskiego. Jej wkład w rozwój tych dziedzin nauki pozostaje nieoceniony nawet po jej przedwczesnej śmierci 29 listopada 2000 roku w rodzinnym mieście.

Jej prace badawcze i publikacje znacznie wzbogaciły polską wiedzę o kulturze i literaturze regionów słowiańskich. Joanna Rapacka była nie tylko wykładowcą, ale również inspiracją dla wielu studentów i badaczy zajmujących się tymi tematami.

Życiorys

Joanna Rapacka była córką Adama Rapackiego oraz Alicji z d. Stępnowskiej. Jej edukacja rozpoczęła się na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie ukończyła studia z zakresu polonistyki oraz slawistyki. Kontynuowała naukę za granicą, okazując zainteresowanie kulturą i literaturą w Zagrzebiu oraz Belgradzie. Po zakończeniu studiów, przez wiele lat, aż do roku 1967, mieszkała w Jugosławii.

W 1967 roku Joanna zaczęła pracę na Uniwersytecie Warszawskim, a po czterech latach, w 1971, przeniosła się do Włoch, gdzie przez cztery lata prowadziła wykłady jako lektor języka polskiego na tamtejszym uniwersytecie. Jej rozprawa doktorska, której tematem była epopeja Osman Ivana Gundulicia, została obroniona także na Uniwersytecie Warszawskim, pod kierunkiem Józefa Magnuszewskiego.

W 1984 roku uzyskała na tej samej uczelni stopień doktora habilitowanego, bazując na rozprawie dotyczącej sielanki chorwackiej. Przez całą swoją karierę naukową związana była z warszawską uczelnią, gdzie pełniła funkcje akademickie takie jak adiunkt, docent, a w końcu także profesora. W latach 1991–1993 Joanna kierowała Instytutem Filologii Słowiańskiej UW. W 1999 roku uzyskała tytuł profesora zwyczajnego.

Od 1992 roku, aż do chwili swojej śmierci, była pracownikiem Instytutu Slawistyki PAN. Jej badania koncentrowały się głównie na literaturze dubrownickiej z okresu renesansu oraz baroku, a także na kwestiach związanych z ilirską i chorwacką ideą narodową, oraz z relacjami Bośni z kulturą chorwacką. Joanna Rapacka była także członkiem zagranicznym Chorwackiej Akademii Nauk.

W życiu osobistym była żoną poety i tłumacza Andrzeja Mandaliana, z którym miała syna. Pośmiertnie spoczęła na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w kwaterze B3, rzędzie 2, grobie 6.

Prace naukowe

Joanna Rapacka jest autorką wielu istotnych prac naukowych, które przyczyniły się do badań nad literaturą chorwacką oraz serbską. Poniżej znajduje się lista jej znaczących publikacji:

  • „Osman” Ivana Gundulicia. Bunt świata przedstawionego, Wrocław 1975,
  • Rzeczpospolita Dubrownicka, Warszawa 1977,
  • Złoty wiek sielanki chorwackiej, Warszawa 1984,
  • Dawna literatura serbska i dawna literatura chorwacka. Zarys dziejów, Warszawa 1993,
  • Godzina Herdera. O Serbach, Chorwatach i idei jugosłowiańskiej, Warszawa 1995,
  • Leksykon tradycji chorwackich, Warszawa 1997,
  • Śródziemnomorze, Europa Środkowa, Bałkany. Studia z literatur południowosłowiańskich, Kraków 2002.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Oceń: Joanna Rapacka

Średnia ocena:4.54 Liczba ocen:23