Józef Magnuszewski

Nauka i edukacja

Józef Magnuszewski, urodzony 12 marca 1924 roku w Warszawie, a zmarły 19 grudnia 1994 roku w tym samym mieście, był wybitnym profesorem nauk humanistycznych. W jego pracy znaczącą rolę odgrywał slawistyka kulturoznawcza oraz historia literatury, w szczególności literatury czeskiej, słowackiej oraz łużyckiej.

Magnuszewski pełnił także funkcję wykładowcy na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie przyczyniał się do kształcenia wielu pokoleń studentów, przekazując swoją wiedzę oraz pasję do tych obszarów kultury i literatury.

Życiorys

Józef Magnuszewski, wybitny polonista, rozpoczął swoją edukację na Wydziale Humanistycznym tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich, który działał w Warszawie. Ukończył studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po obronie pracy magisterskiej w 1947 roku, rozpoczął swoją karierę akademicką na uczelni, zatrudniając się najpierw w Katedrze Historii Literatury Polskiej, a później w Katedrze Historii Literatur Zachodniosłowiańskich.

W 1952 roku Magnuszewski przeniósł się na stanowisko adiunkta do Katedry Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Warszawskiego i pozostał tam aż do swojej śmierci, zdobywając kolejne stopnie awansu akademickiego (od 1955 roku był docentem, w 1960 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a od 1972 roku był profesorem zwyczajnym).

W 1949 roku obronił rozprawę doktorską pt. „Stosunki literackie polsko-czeskie w końcu XIX i na początku XX wieku”, pod kierunkiem profesora Romana Pollaka. W latach 1969–1978 pełnił rolę kierownika Instytutu Filologii Słowiańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Dodatkowo, w latach 1962–1969 oraz 1991-1994 był redaktorem naczelnym „Pamiętnika Słowiańskiego”. Prowadził badania dotyczące relacji kulturowych między Polakami a Czechami, a także między Polakami a Słowakami oraz Łużyczanami.

Józef Magnuszewski spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 15E, rzędzie 4, w grobie 31.

Odznaczenia

Józef Magnuszewski to postać, której osiągnięcia zostały docenione poprzez wiele nobilitujących odznaczeń. Poniżej przedstawiamy listę jego wyróżnień:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Order Cyryla i Metodego (Bułgaria),
  • Medal 100-lecia Wyzwolenia Bułgarii.

Prace naukowe

Wśród osiągnięć Józefa Magnuszewskiego znajdują się liczne niezwykle wartościowe prace naukowe, które znacząco przyczyniły się do zrozumienia i analizy polsko-czeskich relacji literackich. Oto niektóre z nich:

  • Stosunki literackie polsko-czeskie w końcu XIX i na początku XX wieku, Wrocław 1951,
  • Ludowe pieśni, bajki i podania Łużyczan, (wybór i opracowanie), Warszawa 1965,
  • Tropami folkloru i literatury, Warszawa 1983,
  • Literatura polska w kręgu literatur słowiańskich, Wrocław 1993.

Ponadto, Magnuszewski jest również autorem syntezy dziejów literatury czeskiej, co dodatkowo podkreśla jego szeroką wiedzę oraz zaangażowanie w badania nad literaturami słowiańskimi.

Przypisy

  1. a b Joanna Rapacka. Józef Magnuszewski (1924-1994). „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”. 29, s. 169–171, 1994 r.
  2. Józef Magnuszewski, Historia literatury czeskiej. Zarys, Wrocław 1973 r.
  3. a b c d e Kto jest kim w Polsce. Warszawa: Interpress, 1989 r., s. 777

Oceń: Józef Magnuszewski

★★★★★
Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:24