Jarosław Lindenberg

---

Życiorys

Jarosław Lindenberg w latach 1971–1975 uczęszczał do XV LO im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie, gdzie zdobył świadectwo maturalne. Następnie ukończył studia na wydziale filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1985 roku uzyskał tytuł doktora na podstawie pracy poświęconej historiozofii Bolesława Limanowskiego. W okresie od 1980 do 1986 roku pełnił rolę pracownika naukowego w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W latach 1986–1991 był wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie.

Pod koniec lat 70. Lindenberg zaangażował się w działalność opozycyjną. Na początku lat 80. aktywnie uczestniczył w somatycznej organizacji NSZZ „Solidarność” i publikował swoje artykuły w Biuletynie Informacyjnym MKZ NSZZ „S” w Białymstoku. Został aresztowany podczas manifestacji na Starym Mieście w Warszawie 3 maja 1982 roku, internowany, a 8 maja 1982 roku osadzony w areszcie na Białołęce. Opuścił go 12 lipca tego samego roku.

W trakcie stanu wojennego, aż do 1989 roku, Lindenberg redagował wraz z Tomaszem Buchholtzem podziemne pismo satyryczne „Jaruzela”. Pisywał również artykuły pod pseudonimem dla czasopisma „Czas Przyszły”, które redagował Jacek Czaputowicz. Był związany z Klubem Inteligencji Katolickiej, gdzie w latach 1984–1985 przewodniczył sekcji kultury. Otrzymał status osoby represjonowanej politycznie nadany przez Szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Lindenberg sporadycznie brał udział w działalności dziennikarskiej i literackiej, będąc m.in. współautorem powieści „Człowiek z krwi i kości” wydanej w 1992 roku oraz scenariusza do filmu „Człowiek z…” w reżyserii Konrada Szołajskiego, zrealizowanego w 1993 roku. W 2018 roku wydał również powieść „Jak wyginęły dinozaury, czyli tajemnica Bursztynowej Komnaty. Powieść sensacyjna dla inteligentnych inaczej”.

W latach 90. uzyskał stypendium naukowe w Paryżu. Po powrocie do kraju, zaangażował się w pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie był zastępcą dyrektora w Gabinecie Ministra. W 1991 roku podjął się organizacji polskich placówek dyplomatycznych w Łotwie i Estonii, gdzie sprawował funkcję chargé d’affaires. Pomiędzy 1992 a 1997 rokiem pełnił rolę ambasadora w Rydze, a w latach 1993–1994 był akredytowany równocześnie w Tallinnie.

W 1997 roku Lindenberg został starszym radcą ministra w Departamencie Promocji i Informacji MSZ, odpowiedzialnym za relacje z diasporą żydowską. W 1998 roku objął stanowisko kierownika polskiej ambasady w Sofii, gdzie pełnił funkcje ambasadora do 30 września 2003 roku. W kolejnych latach pracował w centrali MSZ, m.in. pełniąc rolę naczelnika Wydziału Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej w Departamencie Europy oraz dyrektora Sekretariatu Ministra.

Od 2007 do 2011 roku sprawował urząd chargé d’affaires w Ambasady RP w Podgoricy, a od 2012 do 2018 roku był zastępcą dyrektora Protokołu Dyplomatycznego w MSZ. W sierpniu 2018 roku został ambasadorem RP w Bośni i Hercegowinie, ale został odwołany 9 września 2023. Po tym okresie, od 11 września 2023 do 13 grudnia 2023, pełnił funkcję podsekretarza stanu w MSZ ds. parlamentarnych, konsularnych, Polonii oraz dyplomacji publicznej i kulturalnej.

Jarosław Lindenberg posługuje się językami: angielskim, francuskim, bułgarskim, rosyjskim oraz serbsko-chorwackim.

Odznaczenia

Jarosław Lindenberg otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w kulturę oraz działalność społeczną. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych wyróżnień:

• Krzyż Komandorski Orderu Trzech Gwiazd, nadany 10 września 1996 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” przyznana przez Ministra Kultury za jego działalność w tzw. drugim obiegu wydawniczym w czasach PRL, w 2001 roku,
• Order Starej Płaniny, nadany 5 stycznia 2004 roku,
• Krzyż Wolności i Solidarności, przyznany w 2012 roku,
• Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości, otrzymany w 2023 roku.

Życie prywatne

Jarosław Lindenberg to syn Ryszarda i Krystyny, żonaty z Aleksandrą Emilią Lindenberg, z którą wychowuje troje dzieci. Warto również wspomnieć, że ma brata Grzegorza Lindenberga.

Wśród jego bliskich przyjaciół był Jacek Kaczmarski, z którym zżyty był od czasów liceum, gdyż uczęszczali do jednej klasy.

W 2009 roku jego życie przybrało zaskakujący obrót, kiedy to przeżył rażenie piorunem.

Książki

– Jarosław Lindenberg, Konrad Szołajski: Człowiek z krwi i kości. Warszawa: Migo, 1992, s. 116. ISBN 83-85596-00-3. OCLC 750939683.

– Jarosław Lindenberg, Tomasz Buchholtz: Jak wyginęły dinozaury czyli Tajemnica Bursztynowej Komnaty: powieść sensacyjna dla inteligentnych inaczej: lektura szkolna zalecana przez Ministerstwo Zdrowia (Psychicznego). Wrocław: Liberum Verbum, 2018, s. 365. ISBN 978-83-952119-0-4.

---

Oceń: Jarosław Lindenberg

---