Andrzej Ostoja-Owsiany

---

Życiorys

Andrzej Ostoja-Owsiany był synem Adama i Lucyny. W czasie drugiej wojny światowej, w latach 1943–1945, pełnił funkcję łącznika Armii Krajowej, operując pod pseudonimem „Jędruś”. Po zakończeniu działań wojennych, w latach 1945–1947, walczył jako żołnierz Konspiracyjnego Wojska Polskiego w oddziale dowodzonym przez Stanisława Sojczyńskiego, znanym jako „Warszyc”.

W latach 1948–1957 był związany z Związkiem Młodzieży Polskiej. W roku 1950 ukończył szkołę średnią, zdając maturę w I Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi. Następnie, w 1957 roku, zrealizował swoje studia na Wydziale PrawaUniwersytetu Łódzkiego. W trakcie lat 1956–1957 był jednym z organizatorów oraz czołowych liderów Związku Młodych Demokratów, a także aktywnie uczestniczył w działalności Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, będąc członkiem rady ZINO.

Na początku lat 80. Ostoja-Owsiany przystąpił do Konfederacji Polski Niepodległej, gdzie pełnił funkcję w radzie politycznej. W okresie 1980–1981 pełnił rolę doradcy NSZZ „Solidarność” w Łodzi. Równocześnie współredagował niezależny kwartalnik społeczno-polityczny „Aspekt”, a pod pseudonimem publikował w piśmie KPN „Droga” oraz w „Przedświt”, czasopiśmie związku zawodowego.

W 1981 roku był jednym z założycieli Społecznego Komitetu Pamięci Marszałka Józefa Piłsudskiego w Łodzi. Niestety, jego działalność polityczna nie pozostała bez reakcji ze strony władz; wielokrotnie doświadczał szykan ze strony funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.

Od 1950 roku zaczynał pisać opowiadania, które dotyczyły okresu okupacji oraz walk partyzanckich. Jest również autorem powieści science-fiction, takich jak „Aspazja” (1958) oraz „Zielona planeta” (1973). Ostoja-Owsiany należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, jak również do Związku Literatów Polskich.

W 1989 roku kandydował z ramienia KPN w wyborach do Senatu, jednak bez powodzenia. W latach 1990–1994 pełnił funkcję pierwszego niekomunistycznego przewodniczącego Rady Miejskiej w Łodzi. Po udzieleniu przez Sejm wotum nieufności rządowi Hanny Suchockiej, 28 maja 1993 roku został zgłoszony przez KPN jako kandydat na premiera, lecz jego kandydatura została uznana za niezgodną z regulaminem i niekonstytucyjną w dniu następnym. W latach 1993–1997 pełnił mandat posła na Sejm z listy KPN, zdobywając 14 557 głosów w okręgu łódzkim. W tej kadencji był przewodniczącym Klubu Parlamentarnego tej partii.

Później, aż do roku 2001, Ostoja-Owsiany zasiadał w Senacie, gdzie został wybrany z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność w województwie łódzkim. W 2001 roku, bezskutecznie ubiegał się o reelekcję z ramienia Forum Obywatelskiego Chrześcijańska Demokracja. W latach 2002–2006 pełnił funkcję radnego Łodzi w komitecie Jerzego Kropiwnickiego, a w 2006 roku również ubiegał się o reelekcję, jednak bez powodzenia.

Andrzej Ostoja-Owsiany zmarł 9 kwietnia 2008 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Starym Cmentarzu w Łodzi.

Odznaczenia

W 2007 roku, za znaczące osiągnięcia w obszarze wspierania przemian demokratycznych w Polsce, Andrzej Ostoja-Owsiany został uhonorowany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Andrzej Ostoja-Owsiany

---