Stefan Kalinowski

---

Życiorys

Stefan Kalinowski był synem tramwajarza Aleksandra oraz Marianny z Rutkowskich. Swoje wykształcenie zakończył na czterech klasach gimnazjum, a później rozpoczął pracę jako zecer. W 1930 roku dołączył do MOPR, a pięć lat później został członkiem KPP. Zajmował istotne stanowisko jako przewodniczący Komisji Kulturalno-Oświatowej w Związku Zawodowym Pracowników Komunalnych i Instytucji Użyteczności Publicznej. Brał udział w strajkach oraz demonstracjach robotniczych, które miały miejsce w latach 1931–1936.

Od września 1939 roku przebywał we Lwowie, a od 1940 roku mieszkał w Stalińsku, gdzie podjął pracę w hucie im. Stalina. W 1941 roku objął stanowisko przewodniczącego Rady Zakładowej, a w czerwcu 1943 roku został oficerem oświatowym 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Walczył w bitwie pod Lenino, a po wojnie pracował w Wydziale Organizacyjnym oraz Wydziale Zawodowym KC PPR.

Kalinowski odegrał kluczową rolę w organizacji administracji PKWN. Od 20 grudnia 1944 roku był pracownikiem Komitetu Warszawskiego PPR, a w maju 1945 roku objął funkcję I sekretarza. W latach 1946–1950 był zastępcą przewodniczącego, a od 1948 do 1950 roku piastował stanowisko dyrektora Biura Wykonawczego Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym. Z dniem 24 lipca 1950 roku został Prokuratorem Generalnym.

Był znany jako kontynuator stylu pracy w prokuraturze, który sprzyjał łamaniu praworządności – współpracował z zastępcą naczelnego prokuratora wojskowego Henrykiem (Herszem) Podlaskim. Udział Kalinowskiego w tej działalności stał się przedmiotem dochodzenia ze strony komisji, która miała na celu zbadanie przypadków łamania praworządności przez pracowników Generalnej Prokuratury oraz Prokuratury m.st. Warszawy. W swoim sprawozdaniu z 11 kwietnia 1957 roku komisja stwierdziła, że zwolnienie Kalinowskiego z zajmowanego stanowiska było słuszne i uzasadnione. Dodano również, że Podlaski zdecydowanie przewyższał Kalinowskiego pod względem wiedzy fachowej, wykształcenia, ogólnej inteligencji oraz śmiałości swoich decyzji.

Kalinowski był członkiem KC PZPR w latach 1954–1959. W latach 1945–1947 pełnił funkcję posła do Krajowej Rady Narodowej w imieniu Polskiej Partii Robotniczej, a od 1952 do 1956 roku był posłem na Sejm. Jego zasługi zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami, w tym Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Krzyżem Oficerskim (1947) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Dzień przed swoją śmiercią, która miała miejsce 29 grudnia 1983 roku, znalazł się na liście wyróżnionych, otrzymując Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej.

Stefan Kalinowski był dwukrotnie żonaty. W 1931 roku ożenił się z Wandą Piotrowską, a w 1948 roku z Zofią Pogorzelską (1912-1986). Po śmierci został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze A32-tuje-13.

---

Oceń: Stefan Kalinowski

---