Janina Oyrzanowska-Poplewska


Janina Oyrzanowska-Poplewska, urodzona 2 maja 1918 roku w Warszawie, zapisała się w historii polskiej medycyny weterynaryjnej jako wybitny specjalista. Zmarła 16 lipca 2001 roku również w Warszawie, pozostawiając po sobie znaczący dorobek naukowy.

Była nie tylko lekarzem weterynarii, ale także profesorem doktorem habilitowanym nauk weterynaryjnych. Jej praca koncentrowała się głównie na epizootiologii, dziedzinie zajmującej się epidemiologią chorób zwierzęcych.

Życiorys

Janina Oyrzanowska-Poplewska rozpoczęła swoją edukację weterynaryjną po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1936 roku, zapisując się na Wydział Weterynaryjny Uniwersytetu Warszawskiego. Do 1939 roku udało jej się zaliczyć trzy lata studiów. Po zakończeniu II wojny światowej kontynuowała swoją naukę, przenosząc się na Wydział Weterynaryjny Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Ostatecznie uzyskała dyplom lekarza weterynarii na Uniwersytecie Warszawskim w 1950 roku. Rozpoczęła tam swoją pracę naukową, na której dalszym etapie zdobywała kolejne stopnie naukowe.

Całe swoje życie zawodowe poświęciła Wydziałowi Weterynaryjnemu SGGW w Warszawie. W trakcie swojej kariery szczególną uwagę poświęciła chorobom wirusowym psów, z naciskiem na nosówkę oraz zakaźne zapalenie wątroby psów i lisów. Jej badania miały pionierski charakter na polskim podwórku naukowym. Współpracowała przy opracowaniu pierwszej krajowej szczepionki na nosówkę. Interesowała się również wścieklizną oraz działaniem szczepionek, ich patogenezą i mechanizmami odporności po zaszczepieniu. Była także współautorką podręcznika dotyczącego chorób mięsożernych zwierząt futerkowych.

Jako członkini Polskiego Towarzystwa Mikrobiologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, pełniła funkcję Przewodniczącej Sekcji Epizootiologicznej i Sekcji Warszawskiej, przyczyniając się do rozwoju wiedzy weterynaryjnej w Polsce.

Życie pod okupacją hitlerowską

Jej mąż, Mieczysław Poplewski, był oficerem rezerwy, który został uwięziony w Starobielsku oraz zamordowany przez NKWD. Od chwili zamknięcia warszawskiego getta w 1940 roku, Janina nie zważając na ryzyko, pomagała swoim sąsiadom żydowskiego pochodzenia, dostarczając im żywność oraz leki. Od maja 1941 roku, aż do zakończenia powstania warszawskiego, ukrywała w swoim mieszkaniu Polaków pochodzenia żydowskiego. Jej działania zostały opisane w książce W. Bartoszewskiego „Ten jest z ojczyzny mojej”. Ponadto udzielała schronienia zbiegłym z niewoli niemieckiej jeńcom radzieckim.

W czasie wojny jej dom stał się miejscem spotkań konspiracyjnych, pełniąc rolę skrzynki kontaktowej dla Polskiego Związku Zachodniego oraz konspiracyjnej drukarni, gdzie fałszowano dokumenty. Za swoją odważną postawę w obliczu zagrożenia została uhonorowana w 1980 roku medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata przez instytucję Yad Vashem. Janina Oyrzanowska-Poplewska spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 87-6-7/8).

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: ROMAN CZARNECKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 31.01.2020 r.]
  2. a b c d e Kita, Jerzy (2001). "Ex Funebri Charta: Prof dr. hab. Janina Oyrzanowska-Poplewska" Medycyna Weterenaryjna. Warsaw: Polish Society of Veterinary Sciences. 57 (11): 852.

Oceń: Janina Oyrzanowska-Poplewska

Średnia ocena:4.64 Liczba ocen:13