Stanisław Witold Kmita, który przyszedł na świat 6 czerwca 1909 roku w Warszawie, to postać, która pozostawiła znaczący ślad w polskiej medycynie. Jego kariera zawodowa rozwinęła się w obszarze otolaryngologii, gdzie zdobył uznanie jako wybitny specjalista w tej dziedzinie.
W ciągu swojego życia Kmita osiągnął tytuł doktora habilitowanego oraz pełnił funkcję docenta na Akademii Medycznej w Łodzi. Niestety, jego życie zakończyło się 12 czerwca 1966 roku w Łodzi, jednak jego dorobek naukowy oraz wpływ na rozwój otolaryngologii nie zostaną zapomniane.
Życiorys
Stanisław Kmita był synem Stanisława Aleksandra oraz Jadwigi Barbary z domu Gerlach. Swoje pierwsze kroki w edukacji stawiał w Państwowym Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, gdzie w 1927 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, które zakończył w 1935 roku. Po ukończeniu nauki podjął pracę jako lekarz laryngolog w Klinice Chorób Gardła, Nosa i Uszu na Uniwersytecie Warszawskim.
W okresie II Rzeczypospolitej aktywnie uczestniczył w ruchu narodowym, będąc członkiem Organizacji Wojskowej Polskiej (OWP), Obozu Narodowo-Radykalnego (ONR) oraz Organizacji Polski (OP). Należał również do Polskiej Korporacji Akademickiej Aleteja.
W trakcie II wojny światowej występował w obronie Warszawy, ponadto angażował się w tajne nauczanie, co było bardzo ważne w obliczu okupacji.
Po wojnie rozpoczął karierę w Klinice Otolaryngologicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Łódzkiego, a później kontynuował swoją pracę w Akademii Medycznej w Łodzi. W 1946 roku uzyskał tytuł doktora, przedstawiając dysertację na temat Leczenia złamań kości nosowych. Habilitację zdobył w 1953 roku na podstawie rozprawy dotyczącej Wpływu par benzyny na górne drogi oddechowe oraz narząd węchu. Dwa lata później, w 1955 roku, otrzymał tytuł docenta w Katedrze Pediatrii, a w 1957 roku uzyskał także tytuł docenta w nowo utworzonym Klinicznym Oddziale Otolaryngologii Dziecięcej Akademii Medycznej w Łodzi.
W ciągu swojej kariery opublikował 51 prac, skupiając się głównie na problematyce dzieci słabosłyszących, audiologii oraz otologii dziecięcej. Prowadził badania nad odruchami słuchowymi u noworodków, niemowląt i małych dzieci, a także analizował rozwój zatok u dzieci i radiodiagnostykę zapaleń uszu. Ponadto badał zastosowanie znieczulenia dotchawiczego w operacjach migdałków.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego. Należał także do Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i uczestniczył w pracach komitetu redakcyjnego „Otolaryngologii Polskiej”.
W Łodzi zorganizował Poradnię Audiologiczną, gdzie zajmował się terapią dzieci z wadami słuchu. Dodatkowo, z jego inicjatywy w 1965 roku powstała jedna z pierwszych w Polsce szkół dla dzieci niedosłyszących.
Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu św. Rocha na Radogoszczu w Łodzi, przy ulicy Zgierskiej.
Upamiętnienie
W latach 1985-2012, aż do momentu, gdy władze miasta Łodzi zlikwidowały ośrodek, Stanisław Kmita pełnił zaszczytną rolę patrona Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Słabosłyszących. Ośrodek ten był zlokalizowany przy ulicy Wólczańskiej 121/123.
Przypisy
- Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 07.10.2023 r.]
- W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, IPN, Warszawa 2011 r.
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. ISBN 83-06-01691-2.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Antonina Mijal | Stefan Łukasik | Władysław Stankiewicz | Janina Oyrzanowska-Poplewska | Zdzisław Askanas | Zbigniew Gaciong | Irena Cichocka-Szumilin | Małgorzata Gietka-Czernel | Henryk Klawe | Joanna Muszkowska-Penson | Przemysław Wiktor Odrowąż-Pieniążek | Barbara Makowska-Witkowska | Dionizy Zuberbier | Stanisław Rudnicki (lekarz) | Jerzy Rutkowski (lekarz) | Bohdan Lewartowski | Ida Zimmermann | Halina Cetnarowicz | Adam Karczewski | Aleksander Antoni Le BrunOceń: Stanisław Kmita (lekarz)