Dionizy Zuberbier

---

Życiorys

Dionizy Zuberbier był synem Stanisława i Janiny ze Sznagów. Jego rodzina przybyła do Polski z malowniczej Szwajcarii. Po zakończeniu edukacji w gimnazjum Emiliana Konopczyńskiego w 1918 roku, rozpoczął swoje studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Mimo że w maju 1919 roku komisja poborowa uznała go za niezdolnego do służby wojskowej, Zuberbier w maju 1920 roku zdecydował się przerwać naukę i ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, aby wziąć udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Po wygaśnięciu konfliktu wojennego przeszedł do rezerwy, a następnie kontynuował studia, które zakończył w 1925 roku. To właśnie podczas studiów zetknął się po raz pierwszy z laryngologią jako wolontariusz w Klinice Laryngologicznej Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskując dyplom, Zuberbier został asystentem w tej samej klinice i rozpoczął badania nad nowotworami w obrębie głowy i szyi. Jego współpraca z dr. Franciszkiem Łukaszczykiem z Instytutu Radowego zaowocowała serią publikacji na temat leczenia nowotworów krtani.

W 1932 roku Zuberbier został powołany na stanowisko konsultanta w Instytucie Onkologii, a równocześnie aktywnie śledził najnowsze osiągnięcia medycyny w dziedzinie otolaryngologii. Dwa lata później, na podstawie swojej pracy o leczeniu raka krtani promieniami Roentgena, uzyskał veniam legendi. W 1938 roku, w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia prof. Feliksa Erbricha, Zuberbier objął kierownictwo Kliniki Laryngo-Otiatrycznej, gdzie pozostawał aż do wybuchu II wojny światowej.

W czasie powszechnej mobilizacji zgłosił się ochotniczo jako lekarz wojskowy w stopniu porucznika. Przed wyruszeniem na front, wspólnie z dr. Łukaszczykiem, ukrył podarowany Polsce przez Marię Skłodowską-Curie rad w majątku rodziny swojej żony, gdzie pozostał do zakończenia wojny. Po agresji ZSRR na Polskę, Zuberbier dostał się do niewoli sowieckiej i został przewieziony do obozu w Kozielsku. Kiedy wiosną 1940 roku jego korespondencja z rodziną ustała, były to tragiczne oznaki jego losu.

Został zamordowany przez NKWD w Katyniu, a na listach transportowych tej organizacji figurował pod numerem 0323, pozycja 57, z dnia 14 kwietnia 1940 roku. Jego ciało zostało odnalezione w 1943 roku podczas ekshumacji przeprowadzonych przez Niemców w jednej z masowych mogił. Obecnie spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu, gdzie umieszczono tabliczkę epitafijną nr 4357.

Publikacje

Dionizy Zuberbier jest autorem wielu znaczących publikacji, w których porusza kwestie zdrowotne związane z narządami laryngologicznymi. Jego prace koncentrują się głównie na:

• chorobach nosa, gardła, krtani oraz uszu,
• problemach dotyczących uszu, nosa, krtani i gardzieli – szczegółowy rozdział w monografii dotyczącej orzecznictwa lekarskiego oraz inwalidzkiego w systemie ubezpieczeń społecznych,
• licznych badaniach naukowych, bo aż 19 prac z zakresu otolaryngologii.

---

Oceń: Dionizy Zuberbier

---