Jacek Eisner

Polityka i administracja

Jacek Eisner, znany również jako Jacek Zlatka, a w Stanach Zjednoczonych jako Jack P. Eisner, był postacią o niezwykle bogatej historii. Urodził się 15 listopada 1925 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się 24 sierpnia 2003 roku w Nowym Jorku.

W okresie II wojny światowej, Eisner stał się znanym działaczem w ruchu oporu, a jego zaangażowanie w walkę o przetrwanie ludzi w getcie warszawskim było znaczące. Był członkiem Żydowskiego Związku Wojskowego, co czyniło go aktywnym uczestnikiem powstania w getcie warszawskim.

Dzięki swoim niezwykłym doświadczeniom, Jacek Eisner napisał książkę wspomnieniową, która ukazuje jego przeżycia oraz przemyślenia na temat wydarzeń, które miały miejsce podczas Holokaustu.

Po wojnie, Eisner stał się także działaczem społecznym, dbającym o pojednanie pomiędzy Żydami a chrześcijanami. Był filantropem oraz przedsiębiorcą, który angażował się w różnorodne inicjatywy mające na celu wspieranie społeczności i budowanie mostów międzykulturowych.

Życiorys

W okresie przedwojennym Jacek Eisner rozpoczął swoją muzyczną przygodę, ucząc się gry na skrzypcach. Otrzymał stypendium, które umożliwiło mu dalsze kształcenie w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Jednakże, w obliczu nadchodzących tragicznych wydarzeń, jego życie zmieniło się drastycznie. W warszawskim getcie angażował się w szmugiel żywności z aryjskiej strony, a później brał udział w przemycie broni. Jako członek Żydowskiego Związku Wojskowego, wziął czynny udział w powstaniu w getcie. Niestety, był także świadkiem okrutnych realiów, doświadczając niewoli w niemieckich obozach koncentracyjnych, w tym na Majdanku i Flossenburgu.

Po zakończeniu wojny Jacek Eisner stał się jednym z nielicznych ocalonych bojowników ŻZW, jednak jego osobista tragedia była ogromna, gdyż w czasie Holocaustu stracił blisko 100 członków rodziny. Po wojnie pełnił ważne funkcje, jako świadek na procesach nazistowskich zbrodniarzy, a także działał na rzecz organizacji emigracji żydowskiej z Polski do Izraela. Sam emigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie założył firmę o nazwie Stafford Industries, specjalizującą się w imporcie i eksporcie.

Jacek był także współzałożycielem Holocaust Survivors Memorial Foundation, co świadczy o jego zaangażowaniu w upamiętnianie tragedii Żydów. W 1980 roku opublikował książkę wspomnieniową pt. *The survivor*, która została przetłumaczona na język polski jako *Przeżyłem!* (Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988; ISBN 83-03-02320-9). W 1993 roku zrealizował jeden ze swoich projektów – ufundował pomnik Pamięci Dzieci – Ofiar Holokaustu, który można zobaczyć na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie, dedykowanym upamiętnieniu 1.500.000 żydowskich dzieci, które zostały zamordowane przez Niemców. Na memoriale umieszczono tablicę pamiątkową w trzech językach: polskim, hebrajskim oraz angielskim, z treścią: „Babcia Masza miała dwadzieścioro wnucząt. Babcia Hana miała jedenaścioro, tylko ja ocalałem.” – Jacek Eisner. Przy pomniku znajduje się także tablica upamiętniająca powstańców getta warszawskiego z ramienia Żydowskiego Związku Wojskowego, w tym Jacka Eisnera oraz Dawida „Dudka” Landaua, ufundowana przez ich rodziny.

W 1994 roku Jacek uczestniczył w spotkaniu Żydów z papieżem Janem Pawłem II, które miało na celu zbliżenie pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim i Żydami, co miało miejsce niedługo po ustanowieniu stosunków dyplomatycznych przez Watykan i Izrael. Zmarł 24 sierpnia 2003 roku w Memorial Sloan-Kettering Cancer Center na Manhattanie, zostawiając po sobie niezatarte ślady zarówno w historii swojego narodu, jak i w kulturze.

Przypisy

  1. Inskrypcja na tablicy upamiętniającej Jacka Eisnera i Dawida "Dudka" Landaua na cmentarzu Żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie

Oceń: Jacek Eisner

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:17