Tadeusz Bednarczyk, znany również pod pseudonimami „Bednarz” oraz „Tadeusz”, był wybitną postacią w historii Polski. Urodził się 28 sierpnia 1913 roku w Warszawie i przez całe swoje życie pozostawał związany z tym miastem, gdzie zmarł w 2002 roku.
Był polskim działaczem katolicko-narodowym oraz pułkownikiem w Wojsku Polskim. Jako ekonomista posiadał solidne podstawy teoretyczne, które wykorzystał w swojej działalności publicznej. W ciągu swojej kariery, Bednarczyk dał się poznać jako autor licznych książek dotyczących tematyki historycznej, wnosząc tym samym znaczący wkład w literaturę o Polsce.
Życiorys
W 1936 roku Tadeusz Bednarczyk ukończył studia z zakresu ekonomii w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Rozpoczął swoją karierę jako urzędnik w Grodzkiej Izbie Skarbowej, jednocześnie prowadząc własny zakład szewski.
W trakcie okupacji niemieckiej rzekomo był żołnierzem Organizacji Wojskowej, a następnie Armii Krajowej. Pracował w warszawskim getcie jako przedstawiciel Urzędu Skarbowego, a dodatkowo funkcjonował jako koordynator Korpusu Bezpieczeństwa oraz Armii Krajowej, oferując wsparcie dla powstających w ruchu oporu oddziałów żydowskich. Jego zadaniem było m.in. przekazywanie broni dla Żydowskiego Związku Wojskowego, a także brał udział w powstaniu warszawskim. Jednakże, wiele z tych informacji jest poddawanych w wątpliwość przez historyków.
Po zakończeniu konfliktu zbrojnego, Bednarczyk otrzymał zatrudnienie w Szefostwie Służby Zdrowia MBP. Pełnił funkcję kwatermistrza Centralnego Szpitala Departamentu III, a następnie zarządzał sanatoriami oraz domami wypoczynkowymi w Zatrzebiu, Bierutowicach oraz Kudowie-Zdroju. W 1946 roku został jednak dyscyplinarnie usunięty z pracy, co było skutkiem znęcania się nad niemieckimi współpracownikami.
W roku 1950 aresztowało go UB, a później skazano na 1,5 roku więzienia za próbę udzielenia pomocy w nielegalnym przekraczaniu granicy brytyjskiemu dyplomacie oraz za handel walutą. W 1962 roku, na zasadzie dobrowolnego zgłoszenia, stał się tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa, a od 1973 roku był przedmiotem inwigilacji tej służby.
Bednarczyk był również zaangażowany w organizację Muzeum gen. Władysława Sikorskiego w Warszawie. W latach 70. aktywnie działał w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1981 roku brał udział w tworzeniu Zjednoczenia Patriotycznego „Grunwald”. Publikował swoje teksty w tygodniku „Rzeczywistość”. Po 1991 roku związał się z partią Przymierze Samoobrona, wspierając ją w kampaniach wyborczych, a w swojej działalności publicystycznej był współwydawcą i autorem tekstów dla „Tygodnika Ojczyzna”.
Odznaczenia
Tadeusz Bednarczyk, bohater, który wyróżnił się swoją odwagą i poświęceniem, został uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami. Jego dokonania zostały docenione w postaci licznych odznaczeń, które świadczą o jego niezłomnej postawie w trudnych czasach.
- Krzyż Walecznych (otrzymany dwukrotnie),
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Krzyż Partyzancki,
- Medal za Warszawę,
- Medal Zwycięstwa i Wolności,
- Medal Polonia Mater Nostra Est.
Wybrana literatura
W literaturze dotyczącej Tadeusza Bednarczyka możemy znaleźć kilka kluczowych pozycji, które warto znać. Oto niektóre z nich:
- – Walka i pomoc. OW-KB a organizacja ruchu oporu w getcie warszawskim,Wyd. Iskry, Warszawa 1968,
- – Lewica demokratyczna, Unia Nowoczesnego Humanizmu, Warszawa 1985,
- – Obowiązek silniejszy od śmierci: wspomnienia z lat 1939-1944 o polskiej pomocy dla Żydów w Warszawie, Wyd. Grunwald, Warszawa 1986, ISBN 83-00-00776-8,
- – Wiesenthal contra Waluś, Demianiuk i inni, Wyd. Ojczyzna, Warszawa 1997, ISBN 83-86449-13-6,
- – Życie codzienne warszawskiego getta, Wyd. Ojczyzna, Warszawa 1995, ISBN 83-86449-02-0.
Przypisy
- Tadeusz Bednarczyk, Wiesenthal contra Waluś, Demianiuk i inni
- Dariusz Libionka, Apokryfy z dziejów Żydowskiego Związku Wojskowego i ich autorzy., Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 1 (2005), strony: 165-190; Przemysław Gasztold-Seń, Oficer Korpusu Bezpieczeństwa, hagiograf Żydowskiego Związku Wojskowego, tropiciel „syjonizmu”. Powojenna działalność Tadeusza Bednarczyka. [w:] Letnia Szkoła Historii Najnowszej 2010, tom IV, red. Jarska N., Kozłowski T., Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2011, s. 163-176
- Sławomir Cenckiewicz: Narodowa esbecja. wprost.pl, 32/2007
- Wojciech Reszczyński: Krzywdząca niesprawiedliwość. naszdziennik.pl, 08.02.2007 r.
- Maciej Kledzik: Żydowski Związek Wojskowy – wspólny rodowód z AK. „Rzeczpospolita”, 12.06.2004 r.
- Tadeusz Bednarczyk. Katalog WebOPAC Biblioteki Narodowej w Warszawie.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Anita Czerwińska | Barbara Czaplicka | Ludwik Kulczycki | Piotr Samson | Michał Tober | Konstanty Rokicki | Maciej Karasiński | Jerzy Matusiński | Jerzy Wielgus | Helena Heryng | Ryszard Krystosik | Władysław Fedorowicz (inżynier) | Stefan Natanson | Robert Lipka | Stefan Starzyński | Janusz Korwin-Mikke | Gabriela Balicka-Iwanowska | Jacek Eisner | Adam Stanisław Sapieha | Jan DobraczyńskiOceń: Tadeusz Bednarczyk