Tadeusz Bednarczyk


Tadeusz Bednarczyk, znany również pod pseudonimami „Bednarz” oraz „Tadeusz”, był wybitną postacią w historii Polski. Urodził się 28 sierpnia 1913 roku w Warszawie i przez całe swoje życie pozostawał związany z tym miastem, gdzie zmarł w 2002 roku.

Był polskim działaczem katolicko-narodowym oraz pułkownikiem w Wojsku Polskim. Jako ekonomista posiadał solidne podstawy teoretyczne, które wykorzystał w swojej działalności publicznej. W ciągu swojej kariery, Bednarczyk dał się poznać jako autor licznych książek dotyczących tematyki historycznej, wnosząc tym samym znaczący wkład w literaturę o Polsce.

Życiorys

W 1936 roku Tadeusz Bednarczyk ukończył studia z zakresu ekonomii w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Rozpoczął swoją karierę jako urzędnik w Grodzkiej Izbie Skarbowej, jednocześnie prowadząc własny zakład szewski.

W trakcie okupacji niemieckiej rzekomo był żołnierzem Organizacji Wojskowej, a następnie Armii Krajowej. Pracował w warszawskim getcie jako przedstawiciel Urzędu Skarbowego, a dodatkowo funkcjonował jako koordynator Korpusu Bezpieczeństwa oraz Armii Krajowej, oferując wsparcie dla powstających w ruchu oporu oddziałów żydowskich. Jego zadaniem było m.in. przekazywanie broni dla Żydowskiego Związku Wojskowego, a także brał udział w powstaniu warszawskim. Jednakże, wiele z tych informacji jest poddawanych w wątpliwość przez historyków.

Po zakończeniu konfliktu zbrojnego, Bednarczyk otrzymał zatrudnienie w Szefostwie Służby Zdrowia MBP. Pełnił funkcję kwatermistrza Centralnego Szpitala Departamentu III, a następnie zarządzał sanatoriami oraz domami wypoczynkowymi w Zatrzebiu, Bierutowicach oraz Kudowie-Zdroju. W 1946 roku został jednak dyscyplinarnie usunięty z pracy, co było skutkiem znęcania się nad niemieckimi współpracownikami.

W roku 1950 aresztowało go UB, a później skazano na 1,5 roku więzienia za próbę udzielenia pomocy w nielegalnym przekraczaniu granicy brytyjskiemu dyplomacie oraz za handel walutą. W 1962 roku, na zasadzie dobrowolnego zgłoszenia, stał się tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa, a od 1973 roku był przedmiotem inwigilacji tej służby.

Bednarczyk był również zaangażowany w organizację Muzeum gen. Władysława Sikorskiego w Warszawie. W latach 70. aktywnie działał w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1981 roku brał udział w tworzeniu Zjednoczenia Patriotycznego „Grunwald”. Publikował swoje teksty w tygodniku „Rzeczywistość”. Po 1991 roku związał się z partią Przymierze Samoobrona, wspierając ją w kampaniach wyborczych, a w swojej działalności publicystycznej był współwydawcą i autorem tekstów dla „Tygodnika Ojczyzna”.

Odznaczenia

Tadeusz Bednarczyk, bohater, który wyróżnił się swoją odwagą i poświęceniem, został uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami. Jego dokonania zostały docenione w postaci licznych odznaczeń, które świadczą o jego niezłomnej postawie w trudnych czasach.

  • Krzyż Walecznych (otrzymany dwukrotnie),
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Krzyż Partyzancki,
  • Medal za Warszawę,
  • Medal Zwycięstwa i Wolności,
  • Medal Polonia Mater Nostra Est.

Wybrana literatura

W literaturze dotyczącej Tadeusza Bednarczyka możemy znaleźć kilka kluczowych pozycji, które warto znać. Oto niektóre z nich:

  • Walka i pomoc. OW-KB a organizacja ruchu oporu w getcie warszawskim,Wyd. Iskry, Warszawa 1968,
  • Lewica demokratyczna, Unia Nowoczesnego Humanizmu, Warszawa 1985,
  • Obowiązek silniejszy od śmierci: wspomnienia z lat 1939-1944 o polskiej pomocy dla Żydów w Warszawie, Wyd. Grunwald, Warszawa 1986, ISBN 83-00-00776-8,
  • Wiesenthal contra Waluś, Demianiuk i inni, Wyd. Ojczyzna, Warszawa 1997, ISBN 83-86449-13-6,
  • Życie codzienne warszawskiego getta, Wyd. Ojczyzna, Warszawa 1995, ISBN 83-86449-02-0.

Przypisy

  1. Tadeusz Bednarczyk, Wiesenthal contra Waluś, Demianiuk i inni
  2. Dariusz Libionka, Apokryfy z dziejów Żydowskiego Związku Wojskowego i ich autorzy., Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 1 (2005), strony: 165-190; Przemysław Gasztold-Seń, Oficer Korpusu Bezpieczeństwa, hagiograf Żydowskiego Związku Wojskowego, tropiciel „syjonizmu”. Powojenna działalność Tadeusza Bednarczyka. [w:] Letnia Szkoła Historii Najnowszej 2010, tom IV, red. Jarska N., Kozłowski T., Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2011, s. 163-176
  3. Sławomir Cenckiewicz: Narodowa esbecja. wprost.pl, 32/2007
  4. Wojciech Reszczyński: Krzywdząca niesprawiedliwość. naszdziennik.pl, 08.02.2007 r.
  5. Maciej Kledzik: Żydowski Związek Wojskowy – wspólny rodowód z AK. „Rzeczpospolita”, 12.06.2004 r.
  6. Tadeusz Bednarczyk. Katalog WebOPAC Biblioteki Narodowej w Warszawie.

Oceń: Tadeusz Bednarczyk

Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:6