Michał Klepacz, urodzony 23 lipca 1893 w Warszawie, a zmarły 27 stycznia 1967 w Łodzi, był znaczącą postacią w polskim Kościele rzymskokatolickim. Był duchownym rzymskokatolickim, który zdobył tytuł doktora teologii, co podkreśla jego głęboką wiedzę i zaangażowanie w sprawy duchowe oraz teologiczne.
W latach 1947-1967 pełnił rolę biskupa diecezjalnego łódzkiego, co stanowiło kluczowy okres w historii diecezji i polskiego Kościoła. W latach 1953-1956 przewodniczył również Konferencji Episkopatu Polski, odgrywając w ten sposób istotną rolę w kształtowaniu życia religijnego w kraju.
Życiorys
Michał Klepacz urodził się 23 lipca 1893 roku w Warszawie. Był synem Stanisława oraz Marii z Prokopów. W 1910 roku zakończył edukację w warszawskim gimnazjum, zdając egzamin dojrzałości. Po tym kroku, zdecydował się na rozpoczęcie nauki w seminarium duchownym w Kielcach. Jego dalsza edukacja kontynuowała się w Akademii Duchownej w Petersburgu. 2 czerwca 1916 roku w Petersburgu otrzymał sakrament święceń prezbiteratu z rąk biskupa Jana Cieplaka.
W 1918 roku, jako kandydat teologii, dołączył do grona studentów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie zdobył tytuł magistra teologii, a w 1933 roku obronił doktorat. W latach 1919–1937 pełnił rolę profesora w seminarium duchownym w Kielcach, a następnie objął katedrę filozofii chrześcijańskiej w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
W obliczu wybuchu II wojny światowej, Klepacz kontynuował prowadzenie wykładów w seminarium duchownym w Wilnie oraz uczestniczył w tajnym uniwersytecie. Został aresztowany w 1942 roku przez Gestapo, a w następstwie tego, trafił do obozów pracy przymusowej w Wyłkowyszkach, Szałtupiach oraz Prawieniszkach na Litwie.
Po wojnie, w latach 1944–1946, wykładał w seminarium duchownym w Wilnie i Białymstoku. W 1947 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego w wydziale teologicznym uniwersytetu w Wilnie. 20 grudnia 1946 roku został prekonizowany na biskupa łódzkiego, a 2 marca 1947 roku kanonicznie objął rządy diecezji łódzkiej. Uroczysta konsekracja miała miejsce 13 kwietnia 1947 roku w kościele farnym w Białymstoku, gdzie sakry udzielił kardynał August Hlond, ówczesny prymas Polski. W dniach 20 kwietnia 1947 roku odbył znamienny ingres do katedry łódzkiej.
28 września 1953 roku, zaledwie trzy dni po aresztowaniu prymasa Stefana Wyszyńskiego, na prośbę władz PRL, przejął przewodnictwo w Konferencji Episkopatu Polski. W dniu 17 grudnia 1953 roku, biskupi polscy złożyli uroczyste ślubowanie na wierność PRL. W trakcie swojej kadencji jako przewodniczący KEP, 26 sierpnia 1956 roku, działając w imieniu prymasa Wyszyńskiego, odczytał rotę Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego.
Uczestniczył we wszystkich czterech sesjach soboru watykańskiego II oraz zasiadał w Komisji ds. Studiów i Seminariów soboru.
Michał Klepacz zmarł, a jego doczesne szczątki spoczęły w krypcie biskupów ordynariuszy łódzkiej katedry.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Mieczysława Kowalska | Alicja Jadwiga Kotowska | Antoni Józef Kwiatkowski | Alard Maliszewski | Ryszard Malinowski (duchowny) | Tomasz Rostworowski | Henryk Przeździecki (duchowny) | Pinchas Żarczyński | Symforian Ducki | Michał Mioduszewski | Jędrzej Kitowicz | Henryk Hilchen | Jerzy Modzelewski | Czesław Falkowski | Jan Mauersberger | Mateusz Matuszewski | Adam Wyrębowski | Ignacy Dudrewicz | Waldemar Wojdecki | Mieczysław KwiecieńOceń: Michał Klepacz