Filip Łobodziński, który przyszedł na świat 24 marca 1959 roku w Warszawie, jest postacią o wielu talentach.
Jako polski dziennikarz i tłumacz, zdobył uznanie w dziedzinie mediów, a jego praca przyczyniła się do wzbogacenia polskiego dziennikarstwa.
Co więcej, jest również muzykiem w Zespole Reprezentacyjnym, dzięki czemu miał okazję zaprezentować swoje umiejętności w sferze muzyki. Dodatkowo, Filip jest znany z ról aktorskich w dzieciństwie, co sprawia, że jego kariera artystyczna ma wiele wątków.
Życiorys
Filip Łobodziński jest uznawanym polskim artystą oraz dziennikarzem, który zdobył szerokie wykształcenie i z powodzeniem realizował swoje pasje w różnych dziedzinach sztuki. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie w 1978 roku, a następnie studiował iberystykę na Uniwersytecie Warszawskim.
Film
W młodości Łobodziński pojawił się w kilku filmach, takich jak Abel, twój brat w reżyserii Janusza Nasfetera (1970), Podróż za jeden uśmiech (1971) oraz Stawiam na Tolka BananaStanisława Jędryki (1973). Pojawił się także w Poszukiwany, poszukiwanaStanisława Barei (1973) oraz w MyszWiktora Skrzyneckiego (1979). Oprócz swej aktorskiej kariery podkładał również głos w polskich wersjach językowych filmów zagranicznych.
W 2009 roku, po trzydziestu latach nieobecności, powrócił na ekran w krótkim filmie Groby. Również w 2008 roku napisał scenariusz do filmu fabularnego Dumka, który miał być zrealizowany pod okiem Kasi Adamik. Wystąpił również w teledysku do utworu Gdzie są przyjaciele moi stworzonego przez Yugopolis i Macieja Maleńczuka, w którym z Henrykiem Gołębiewskim odtworzył swoją rolę z serialu Podróż za jeden uśmiech.
Muzyka
Na studiach iberystycznych, Łobodziński w towarzystwie Jarosława Gugały założył zespół muzyczny o nazwie Zespół Reprezentacyjny. Wspólnie nagrali szereg płyt, w tym: Za nami noc… (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (1986), oraz Sefarad (1991), Pornograf (1993), Kumple to grunt (2007) i Mur – piosenki Lluisa Llacha (2014). W ramach swojego zespołu Łobodziński pełnił rolę gitarzysty i wokalisty, wykonując piosenki katalońskiego barda Lluisa Llacha i francuskiego piosenkarza Georges’a Brassensa. W 2005 roku w Barcelonie wręczył medal Lluisowi Llachowi na 25-lecie „Solidarności”.
Od 1983 do 2004 roku współpracował sporadycznie z zespołem Filharmonia im. Romualda Traugutta, który specjalizował się w polskim repertuarze patriotycznym. Jest również autorem hiszpańskich tekstów do dwóch piosenek wykonywanych przez śpiewaczkę operową Małgorzatę Walewską, które znalazły się na jej płycie Mezzo, jak również trzech polskich tekstów do płyty Ciepło zimno jazzowej wokalistki Anny Serafińskiej. Jego utwór „Ema” został wykonany przez Pawła Kukiza na płycie Yugoton.
Łobodziński jest również autorem wszystkich polskich tekstów na płytę I na co mi to było?Justyny Steczkowskiej oraz serbskiego Bobana i Marko Marković Orkestar. W 2000 roku opublikował wspólnie z Grzegorzem Brzozowiczem książkę Sto płyt, które wstrząsnęły światem. Kronika czasów popkultury, a w 2002 roku napisał wstęp do wyboru utworów hiszpańskojęzycznych, które ukazały się na dwupłytowym wydawnictwie Vive El Amor – Tańcząc Z Bykiem Pod Rękę….
Na 24 marca 2017 roku zaplanowano premiery płytowe z jego tłumaczeniami piosenek Boba Dylana, wykonanymi w aranżacjach zespołu dylan.pl, w skład którego wchodzą także Jacek Wąsowski z Elektrycznych Gitar, Marek Wojtczak, Tomasz Hernik z Zespołu Reprezentacyjnego oraz Krzysztof Poliński z zespołu Urszuli.
Dziennikarstwo
Filip Łobodziński swoją karierę dziennikarską rozpoczął w 1988 roku, współpracując z muzycznymi miesięcznikami „Non Stop” (1988–1989) oraz „Rock’n’Roll” (1990–1991). Następnie pełnił rolę redaktora w dziale zagranicznym dziennika „Obserwator Codzienny” (1992). W latach 1992-2000 pracował w redakcji Wiadomości TVP1 jako reporter, wydawca, korespondent zagraniczny i prezenter. Przez krótki czas, w 1994 roku, prowadził program „Kawa czy herbata?”.
W tym okresie współpracował także z miesięcznikami „Machina” i „Max” oraz radiową Trójką. W 1999 roku, podczas wizyty w Hawanie, uczestniczył w rozmowach między przedstawicielami polskiej i węgierskiej opozycji demokratycznej a kubańskimi dysydentami.
Po opuszczeniu telewizji, krótko pracował jako copywriter w agencji reklamowej Upstairs Young & Rubicam, aby następnie w 2001 roku dołączyć do redakcji tygodnika „Przekrój”. Od 2004 do 2011 roku był dziennikarzem tygodnika „Newsweek Polska”. W latach 2009-2021 prowadził program kulturalny TVP Pegaz, który na krótko znikał z anteny.
W latach 2012-2013 współpracował z kanałem Polsat News, prowadząc program publicystyki międzynarodowej To był dzień na świecie. Był współautorem kalendarza na rok 2009 wydanego przez Instytut Adama Mickiewicza, którego celem było ukazanie roli Polski i Polaków w wydarzeniach 1989 roku. W 2013 roku rozpoczął prowadzenie programu Xięgarnia, wspólnie z Agatą Passent, a później dołączył Max Cegielski. Program ten zakończył nadawanie na jesieni 2021 roku.
Przez dwa lata (2013–2015) pracował również w Departamencie Komunikacji Społecznej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a następnie do lipca 2024 roku był zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli.
Tłumacz
Od 1995 roku Łobodziński prowadzi działalność tłumaczeniową z języka hiszpańskiego, w tym znanych utworów, takich jak Klub Dumas, Fechtmistrz, Szachownica flamandzka, W cieniu orła oraz seria powieści Przygody kapitana Alatriste autorstwa Artura Pereza-Revertego, za którą otrzymał nagrodę Instytutu Cervantesa w Warszawie za najlepszy przekład w 2004 roku. Przekładał również dzieła takie jak Córka kanibala Rosy Montero, Zeszyty don Rigoberta Maria Vargasa Llosy, a także był odpowiedzialny za tłumaczenia filmów dziecięcych, w tym hitów takich jak Król Lew, Toy Story, Aladyn, Szmacianki-Gałganki i Kacze opowieści.
W roku 1995 przetłumaczył i wykonał piosenki do dobranocki BBC Pajączek. Jego tłumaczenie autobiografii Milesa Davisa zatytułowane Miles. Autobiografia zyskało uznanie, a za przekład prozy Boba Dylana Tarantula został nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2019.
Życie prywatne
Filip Łobodziński aktualnie przeżywa trzeci związek małżeński, co świadczy o jego złożonych relacjach osobistych.
Jest dumnym ojcem dwóch córek: starszej Julii Mafaldy Blaisdell, która jest owocem jego pierwszego małżeństwa z Anirą Wojan, oraz młodszej Marii Łobodzińskiej, która niestety zmarła 1 października 2015 roku. Jej matką była Magdalena Łobodzińska, z domu Szkolnikowska.
Publikacje
Publikacje autorskie
W dorobku Filipa Łobodzińskiego znajduje się szereg znaczących prac. Wśród nich można znaleziony tytuł (wspólnie z Grzegorzem Brzozowiczem) zatytułowany Sto płyt, które wstrząsnęły światem. Kronika czasów popkultury, który ukazał się w Warszawie w 2000 roku, na stronie 211. Ten tytuł jest istotnym świadectwem kultury pop. Kolejnym ważnym dziełem jest Moja osobista historia „Murów” – jest to obszerny tekst zamieszczony w antologii Zostały jeszcze pieśni… (Jacek Kaczmarski wobec tradycji), wydanej w Warszawie w 2010 roku.
Należy także wspomnieć o nadchodzącej publikacji zatytułowanej Filip Łobodziński?, która ukaże się w 2024 roku i liczyć będzie 432 strony.
Tłumaczenia
Filip Łobodziński jest również uznawanym tłumaczem, który przetłumaczył wiele istotnych dzieł literackich. Jego prace obejmują takie pozycje jak „Iść naprzód” autorstwa Jean’a Vaniera z 1985 roku, która pojawiła się w książce Wspólnota na stronie 238. Przełożył także Kościół katolicki a totalitaryzm Patricka Michela wydane w Warszawie w 1995 roku oraz znane dzieło Klub Dumas Arturo Pérez-Reverte’a z 1998 roku.
Wśród jego tłumaczeń warto wymienić również Zeszyty don Rigoberta Mario Vargas Llosy, Fechtmistrza oraz Szachownicę flamandzką Arturo Pérez-Reverte’a, które zyskały uznanie w polskim obiegu literackim. Jego prace dotyczą także Rosa Montero i Jorge’a Volpiego, w tym tytułu Córka Kanibala oraz Na tropie Klingsora.
Filip Łobodziński nie tylko przetłumaczył wiele książek, ale także angażował się w przekład prac innych autorów, co podkreśla jego dorobek w dziedzinie tłumaczeń literackich.
Filmografia
Filmy fabularne i seriale
Filip Łobodziński na przestrzeni lat brał udział w wielu filmach pełnometrażowych oraz serialach telewizyjnych, które zdobyły uznanie wśród widowni. W 1970 roku zagrał rolę Karola Matulaka w filmie „Abel, twój brat”. Zaledwie rok później miał okazję wcielić się w postać Janusza „Dudusia” Fąferskiego w popularnym filmie „Podróż za jeden uśmiech”.
Jego kariera filmowa obfitowała w różnorodne role. W 1973 roku zagrał Antosia Góreckiego w filmie „Poszukiwany, poszukiwana”, a także Julka Seratowicza w komedii „Stawiam na Tolka Banana”. W kolejnych latach wystąpił również w takich produkcjach jak „Mysz” jako Krzysztof, a także w serialach „Bulionerzy”, „Ekipa” oraz „Determinators”, gdzie zagrał Mariana Rychlika.
W 2009 roku można było go zobaczyć w filmie „Groby”, gdzie wcielił się w postać Filipa Ł. Te osiągnięcia wskazują na jego wszechstronność oraz zaangażowanie w różne projekty filmowe i telewizyjne.
Polski dubbing
Nie można zapomnieć o jego wkładzie w polski dubbing, gdzie od 1969 roku użyczał swojego głosu wielu niezapomnianym postaciom. W debiutanckiej roli dubbingowej zagrał Ondrę w „Na szlaku wojennych przygód”. W tym samym roku zrealizował kolejne projekty, takie jak rola Happy’ego w „Winnetou i Apanaczi” oraz Huga w „Hugo i Józefina”.
W 1970 roku użyczył głosu Maciejowi w filmie „Straszne skutki awarii telewizora”, a także wcielił się w postać Gyusziego Balogha w „Wujaszku czarodzieju”. Jego praca dubbingowa obejmowała wiele znanych projektów, takich jak „Pippi”, „Rodzina Straussów” czy „Śmierć w Wenecji” w 1985 roku, gdzie zagrał Tadzia.
Tłumaczenie piosenek
Filip znacząco przyczynił się również do tłumaczenia piosenek w produkcjach animowanych. W 1988 roku współtworzył czołówkę do „Wuzzle”, a w latach 1991–1992 brał udział w tłumaczeniu piosenek w serialach takich jak „Chip i Dale: Brygada RR” oraz „Kacze opowieści”.
Jego talent do pisania tekstów sprawił, że piosenki w takich filmach jak „Aladyn”, „Król Lew”, czy „Toy Story” zyskały nowy, polski wymiar. W 2001 roku miał swój wkład w „Nowe szaty króla”, a kolejne jego tłumaczenia miały miejsce w „Herkulesie”, czy serii „Kacze opowieści” w kolejnych latach.
Jego prace w obszarze dubbingu i tłumaczenia muzyki potwierdzają jego wszechstronność oraz rosnącą popularność w przemyśle filmowym i telewizyjnym.
Przypisy
- Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana. wne.uw.edu.pl. [dostęp 22.09.2021 r.]
- Barbara Hollender: Filmy, których nie obejrzeliśmy. rp.pl, 17.07.2021 r. [dostęp 30.04.2021 r.]
- Znamy nominowanych do Nagrody Literackiej Gdynia [online], trojmiasto.pl, 16.05.2019 r. [dostęp 30.08.2019 r.]
- Transkrypcja wideo: Problemy z zagospodarowaniem odpadów komunalnych – Najwyższa Izba Kontroli [online], nik.gov.pl, 06.04.2017 r. [dostęp 29.10.2020 r.]
- „Na pewno runie” 1989 rok. Mur runął w Polsce. barcelona.msz.gov.pl. [dostęp 02.11.2017 r.]
- Paweł Piotrowicz: Polscy dziennikarze muzyczni. Filip Łobodziński: już nie czuję potrzeby. muzyka.onet.pl, 28.02.2015 r. [dostęp 05.03.2015 r.]
- Justyna Steczkowska & Boban Marković Orchestra „Kto wciska mi kit”. polskieradio.pl. [dostęp 11.08.2015 r.]
- Frazy. Festiwal słowa w piosence. poznan.pl. [dostęp 09.10.2015 r.]
- Frazy. Festiwal słowa w piosence. Wykonawcy. festiwalfrazy.pl. [dostęp 09.10.2015 r.]
- Zbigniew Dolny: Rok 1973. polski-dubbing.pl, 05.07.2008 r. [dostęp 25.05.2021 r.]
- Zbigniew Dolny: Rok 1972. polski-dubbing.pl, 03.11.2008 r. [dostęp 25.05.2021 r.]
- Zbigniew Dolny: Rok 1971. polski-dubbing.pl, 21.06.2008 r. [dostęp 25.05.2021 r.]
- Zbigniew Dolny: Rok 1970. polski-dubbing.pl, 27.04.2008 r. [dostęp 25.05.2021 r.]
- Zbigniew Dolny: Rok 1969. polski-dubbing.pl, 26.04.2008 r. [dostęp 25.05.2021 r.]
- Marysia Łobodzińska, córka Filipa Łobodzińskiego nie żyje. fakt.pl, 05.10.2015 r. [dostęp 16.08.2018 r.]
- 25-lecie w Biurze Literackim w 2020 roku [online], biuroliterackie.pl [dostęp 28.02.2020 r.]
- Xiągarnia, materiał oglądaj przez internet na TVN24 GO [online], tvn24.pl [dostęp 29.10.2020 r.]
- Zagubiony w tłumaczeniu. Szachownica hiszpańska. Spotkanie z Filipem Łobodzińskim [online], estrada.poznan.pl [dostęp 29.10.2020 r.]
- Polityka nr 4 (2229) z dnia 22.01.2000 r. Archiwum tygodnika Polityka. archiwum.polityka.pl. [dostęp 02.11.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Jacek Żakowski | Olgierd Budrewicz | Wojciech Orliński | Marek Kossakowski (dziennikarz) | Danuta Łomaczewska | Zdzisław Sierpiński | Tomasz Terlikowski | Juliusz Sakowski | Sławomir Szczęśniak | Teresa Pawłowska (publicystka) | Piotr Pacewicz | Zbigniew Świętochowski | Robert Kilen | Maciej Orłoś | Maciej Świrski | Paweł Lisicki | Jan Piński | Marcin Jamkowski | Blanka Danilewicz | Małgorzata Bochwic-IvanovskaOceń: Filip Łobodziński