Ewa Wiśniewska

---

Życiorys

W 1959 roku, gdy była uczennicą warszawskiego Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej, zdobyła prestiżową nagrodę w konkursie Piękne dziewczęta – na ekrany!, który został zorganizowany przez czasopismo „Film”. Fotografie z tego wydarzenia zrealizował ceniony artysta Edward Hartwig. Jako nagrodę za wygraną miała otrzymać zaproszenie na przesłuchanie filmowe do Łodzi, jednakże nie udało się jej przejść przez casting. W 1963 roku zakończyła swoją edukację na PWST w Warszawie.

W okresie od 1964 do 1974 roku była częścią zespołu aktorskiego Teatru Ludowego w Warszawie. Szeroką popularność zdobyła dzięki roli tytułowej w kultowym serialu Doktor Ewa, który miał swoją premierę w 1970 roku. W następnych latach, od 1974 do 1977, występowała na scenie Teatru Kwadrat, a później, w latach 1977-1983, była związana z Teatrem Nowym. W 1979 roku została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, co było uznaniem jej zalet artystycznych. Od 1983 r. wystąpiła na deskach teatru Ateneum.

W 1987 roku Ewa Wiśniewska wyróżniona została statuetką Złotej Kaczki jako najlepsza polska aktorka. Również w tym samym roku otrzymała tytuł „gwiazdy sezonu filmowego” podczas 17. Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie. Na 5. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, w 2000 roku, odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd. Otrzymała nagrodę Feliksa Warszawskiego za najlepszą rolę żeńską w 2004 roku, za występ w podwójnej roli (Matki, Cioci, Królowej i Hrabiny) w przedstawieniu Błądzenie, które miało miejsce w Teatrze Narodowym.

W późniejszych latach powróciła na deski Teatru Scena Prezentacje w Warszawie, gdzie gościnnie grała w różnych przedstawieniach. Z racji swoich osiągnięć, 18 lutego 2003 roku, na mocy decyzji Prezydenta RP, dostała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, uznający jej zasługi dla kultury narodowej oraz osiągnięcia artystyczne. 14 grudnia 2007 roku odebrała z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2018 roku została laureatką Nagrody im. Ireny Solskiej, a jej dotychczasowe osiągnięcia uhonorowano Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w dniu 14 marca 2024 roku.

Życie prywatne

Jej ojciec był utalentowanym skrzypkiem w Filharmonii Narodowej w Warszawie, co z pewnością wpłynęło na jej artystyczne życie. Matka Ewy była prawniczką, co dopełniało obraz rodziny o różnorodne zainteresowania.

Aktorka ma dwie siostry, w tym młodszą, Małgorzatę, z którą dzieli wiele wspólnych momentów życia.

Jej pierwszym mężem był Robert Polak, z którym ma córkę Grażynę, urodzoną w 1963 roku. W późniejszym okresie Ewa wyszła za mąż za włoskiego przedsiębiorcę o imieniu Franco.

Warto dodać, że przez wiele lat pozostawała w bliskim, aczkolwiek nieformalnym, związku z aktorem Krzysztofem Kowalewskim, co pokazuje, jak jej życie osobiste było bogate w różnorodne relacje.

Filmografia

W bogatej karierze Ewy Wiśniewskiej znajduje się wiele interesujących ról, które w znaczący sposób wpłynęły na polskie kino. Oto niektóre z nich:

• Kanał (1957) – dziewczyna podająca wodę powstańcom,
• Zbrodniarz i panna (1963),
• Prawo i pięść (1964),
• Sam pośród miasta (1965),
• Życie raz jeszcze (1965),
• Podziemny front (1965) – Irena, łączniczka AL (odc. 2 i 6),
• Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967–1968),
• Tylko umarły odpowie (1969),
• Doktor Ewa (serial telewizyjny) (1970),
• Janosik (1973),
• Wesołych świąt (1977),
• Granica (1977) – Ewa, znajoma Zenona z Paryża,
• Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978) – Anna Krzakoska,
• Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (1978),
• Roman i Magda (1978) – Zofia, koleżanka Romana ze studiów,
• Umarli rzucają cień (1978),
• Paciorki jednego różańca (1979),
• Białe tango (1981) – dyrektor Anna Pawłowicz (Gajewska),
• Wielka majówka (1981),
• Dolina Issy (1982) – Helena Juchniewicz, ciotka Tomaszka,
• Mgła (1983),
• Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany (1985),
• Zielone kasztany (1985),
• Cudzoziemka – Róża Żabczyńska (1986),
• Śmieciarz – Marlena (odc. 1) (1987),
• Dotknięci (1988),
• Ucieczka z kina „Wolność” (1990) – była żona cenzora,
• Młode wilki (1995) – żona dyrektora banku,
• Wszystkie pieniądze świata (1999) – Wika Majchrzakowa, ciotka Burka,
• Siedlisko (1998) – Zuza, właścicielka galerii,
• Złoto dezerterów (1998) – generałowa, ciotka Oleńki,
• Ogniem i mieczem (1999) – Kurcewiczowa,
• Twarze i maski (2000) – Irena Knabl,
• Wiedźmin (2001) – Calanthe,
• Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem (2003) – Jaruha,
• Stara baśń (2004) – Jaruha,
• Na Wspólnej (2006–2010) – Krystyna Kopczyńska,
• 1920 Bitwa warszawska (2011) – Ada,
• Piąta pora roku (2012) – Barbara,
• Zbliżenia (2014) – matka Marty,
• Juliusz (2018) – gwiazda na pogrzebie ojca Juliusza,
• Zupa nic (2021) – babcia Kasi i Marty,
• Mecenas Porada (2021) – Magda Koliba (odc. 4).

Odznaczenia

Ewa Wiśniewska, wybitna postać w dziedzinie kultury, posiada liczne odznaczenia, które są świadectwem jej wkładu w rozwój sztuki i kultury w Polsce. Wśród jej osiągnięć znajdują się:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymany w 2015 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który przyznano jej w 2003 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, udekorowanym w 1988 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, zdobyty w 1979 roku,
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznany w 2024 roku,
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, otrzymany w 2007 roku.

Nagrody

Ewa Wiśniewska zdobyła wiele uznawanych nagród w swojej karierze aktorskiej, potwierdzając swoje niezwykłe umiejętności na scenie oraz ekranie. Przykłady tych honorów to:

• nagroda aktorska XXXIII Kaliskich Spotkań Teatralnych w 1993 za rolę Julii Lambert w spektaklu „Julio, jesteś czarująca” autorstwa Gilberta Sauvajona,
• Nagroda na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni dla Najlepszej pierwszoplanowej roli kobiecej w 1986 roku za film „Cudzoziemka”,
• Nagroda im. Ireny Solskiej, przyznana w 2018 roku, za twórczość wywierającą znaczący wpływ na rozkwit sztuki aktorskiej.

---

Oceń: Ewa Wiśniewska

---