Edward Wojczyński


Edward Lech Wojczyński, urodzony 13 października 1913 roku w Warszawie, to postać, która zapisała się w historii jako chorąży pilot Polskich Sił Powietrznych. Jego życie, niestety, zakończyło się 22 listopada 1960 roku w Warszawie.

Wojczyński jest symbolem niezwykle odważnych ludzi, którzy w trudnych czasach wojny stanęli w obronie swojego kraju. Jego losy ilustrują nie tylko osobiste poświęcenie, ale także szerszy kontekst walki o wolność i niepodległość Polski.

Życiorys

Edward Wojczyński swoje pierwsze kroki w fascynującym świecie lotnictwa stawiał już w dzieciństwie. W 1939 roku brał aktywny udział w walkach powietrznych, służąc w 16 eskadrze obserwacyjnej jako kapral pilot. Ta jednostka stanowiła wsparcie dla dowódcy Okręgu Korpusu Nr 1 i później dla Naczelnego Dowódcy Lotnictwa, operując wówczas na siedmiu samolotach obserwacyjnych Lublin R-XIIID oraz na samolotach łącznikowych RWD-8.

Po klęsce kampanii wrześniowej, udał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił w szeregi Polskich Sił Powietrznych, otrzymując numer służbowy RAF 794077. W szczególności wyróżnił się podczas bitwy o Anglię, latając w 307 dywizjonie myśliwskim nocnym „Lwowskich Puchaczy” jako starszy sierżant pilot. Na starcie nocy z 27 na 28 czerwca 1942 roku, wspólnie z sierżantem radionawigatorem Emilem Słuszkiewiczem, uszkodził samolot Dornier Do 217.

Od sierpnia 1944 roku do maja 1945 roku Edward Wojczyński związał się z 501 dywizjonem myśliwskim RAF, gdzie brał udział w intensywnych operacjach wojennych. Niestety, podczas walk odniósł rany, co zmusiło go do rekonwalescencji. Po powrocie do służby trafił do 1 Ferry Unit. W uznaniu bohaterskich czynów, został odznaczony Krzyżem Walecznych, a także czterokrotnie Medalem Lotniczym, oraz wojskowymi odznaczeniami przyznawanymi przez Francję i Wielką Brytanię.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej Wojczyński postanowił powrócić do Polski. Tu zajął się lotnictwem sportowym, pełniąc rolę instruktora oraz zasiadając wiele razy w jury różnorodnych zawodów lotniczych. Z ramienia Departamentu Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji w dniu 7 maja 1950 roku, jako pilot motorowy i szybowcowy, przeprowadził lot na motoszybowcu „Pegaz”. Jego celem była ocena przydatności tego płatowca do szkolenia pilotów szybowcowych kategorii C, stosując samodzielną metodę pilotażu.

W 1950 roku, niestety, podobnie jak wielu innych lotników z września 1939 roku i bitwy o Anglię, został negatywnie zweryfikowany jako „wróg ludu”, co skutkowało usunięciem go z branży lotniczej. Jednak po tzw. odwilży w lutym 1956 roku, ponownie wstąpił do Aeroklubu Warszawskiego, współpracując z takimi osobami jak Franciszek Janik, Kazimierz Pankiewicz, Władysław Ryżko, Gustaw Sidorowicz, Janusz Szmidt, Jerzy Szymankiewicz, Witold Rychter, oraz Ryszard Witkowski.

Edward Wojczyński zmarł 22 listopada 1960 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze BII28-10-25, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii polskiego lotnictwa.

Przypisy

  1. Wojczyński Edward Lech. Lista Krzystka. [dostęp 27.03.2021 r.]
  2. Sikora 2016 ↓, s. 262.
  3. Chyliński 2016 ↓, s. 180.
  4. Chyliński 2016 ↓, s. 142.
  5. Krzystek 2012 ↓, s. 617.
  6. Król 1990 ↓, s. 210.
  7. Pawlak 1989 ↓, s. 585.
  8. Pawlak 1989 ↓, s. 351.
  9. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Oceń: Edward Wojczyński

Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:18