Antoni Esiński

Wojsko i służby mundurowe

Antoni Esiński był to wybitny warszawski urzędnik oraz człowiek o wielkim oddaniu dla ojczyzny, który żył w latach 1837-1863. Jego życie związane było z dynamicznymi i często tragicznymi dziejami Polski.

Urodził się w stolicy, Warszawie, a jego losy splatają się z wydarzeniami powstania styczniowego, które miało miejsce w drugiej połowie XIX wieku.

Esiński odznaczał się nie tylko talentami biurokratycznymi, ale również militarnym duchem. Jako kapitan stanął na czele oddziału kosynierów, gdzie jego dowodzenie było świadectwem jego determinacji i poświęcenia dla sprawy narodowej.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie – poległ 15 sierpnia 1863 roku w bitwie pod Szycami, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii Polski.

Życiorys

Antoni Esiński urodził się w skromnych warunkach w Warszawie, jako syn krawca, wśród dwóch sióstr. Po zakończeniu gimnazjum w stolicy, podjął pracę jako urzędnik w Najwyższej Izbie Obrachunkowej. Dzięki ciężkiej pracy i zaangażowaniu, szybko awansował na pomocnika naczelnika wydziału.

W swojej działalności Esiński odgrywał istotną rolę w inspirowaniu innych, starając się rozbudzić w nich ducha obywatelskiego oraz przekonania o wolności ich ziemi. Wziął na siebie misję kształcenia umysłów wśród klas rzemieślniczych. Poświęcał swoje weekendy i wieczory, aby pracować jako korepetytor. Wspólnie z Romanem Żulińskim, który również miał istotny wpływ na powstanie, prowadził popularne wykłady, przygotowując swoich słuchaczy do przyszłego zrywu niepodległościowego.

Gdy wybuchło powstanie, Esiński dołączył do kosynierskiego oddziału dowodzonego przez Aleksandra Waligórskiego, biorąc ze sobą wielu uczniów ze swoich wykładów. Zaczynał jako szeregowy żołnierz, ale szybko awansował na dowódcę kosynierów. 21 marca dowodził swoim oddziałem w bitwie pod Igołomią. Po wycofaniu się Waligórskiego do Galicji, Esiński również udał się w te rejony. Aktywnie brał udział w wyprawie Józefa Wysockiego na Radziwiłłów, gdzie odniósł rany.

Gdy Waligórski ponownie przekraczał granicę Królestwa, Esiński z entuzjazmem powrócił do walki, jako kapitan kosynierów. Niestety, w trakcie potyczki pod Szycami stracił życie, walcząc w oddziale Rumockiego.

W uznaniu dla poległych powstańców z 1863 roku, prezydent RP Ignacy Mościcki postanowił uhonorować ich 21 stycznia 1933 roku, przyznając im Krzyż Niepodległości z Mieczami, co świadczy o ich niezłomnym duchu i poświęceniu dla ojczyzny.

Oceń: Antoni Esiński

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:21