Józef Ostrowski (generał)


Józef Ostrowski, urodzony 19 marca 1859 roku w Warszawie, to postać o znaczącej historii militarnej. Zmarł 13 marca 1925 roku w tym samym mieście.

W trakcie swojej kariery wojskowej służył jako generał major armii Imperium Rosyjskiego, a później zdobył tytuł generała dywizji Wojska Polskiego. Jego życie i dokonania stanowią ważny element historii wojskowej Polski oraz Rosji.

Życiorys

Józef Ostrowski pochodził z rodziny ziemiańskiej. Po ukończeniu gimnazjum realnego w Łowiczu, przeszedł do Szkoły Junkrów Piechoty zlokalizowanej w Czuhujiwie. Jego kariera w armii carskiej rozpoczęła się 9 września 1877 roku, a 27 kwietnia 1881 roku awansował na stopień praporszczika, przydzielony do 42 Odeskiego Pułku Piechoty. W latach 1897-1903 pełnił funkcję komendanta wojskowego w mieście Zaqatala, usytuowanym na Kaukazie. Dnia 10 czerwca 1903 roku został przeniesiony do 82 Dagestańskiego Pułku Piechoty.

Na początku wojny rosyjsko-japońskiej, przeszedł do 36 Wschodniosyberyjskiego Pułku Strzelców, gdzie dowodził batalionem. W trakcie bitwy pod Liaoyang 18 sierpnia 1904 roku odniósł rany głowy. W grudniu tego samego roku wyznaczono go na dowódcę 10 Wschodniosyberyjskiego Pułku Strzelców, jednak podczas walk w pobliżu wsi Tau, doznał kontuzji biodra. Po zakończeniu działań wojennych, Ostrowski powrócił do 82 Dagestańskiego Pułku Piechoty.

Między 12 lipca 1907 a 27 października 1908 roku pełnił rolę dowódcy 264 Lorijskiego Rezerwowego Pułku Piechoty. Tam właśnie 27 października 1908 roku został awansowany na stopień generała majora, równocześnie zwolniony ze służby z powodu problemów zdrowotnych. Gdy rozpoczęła się I wojna światowa, Ostrowski został ponownie powołany do aktywnej służby, gdzie dowodził 89 Brygadą Pospolitego Ruszenia.

8 stycznia 1919 roku, po przyjęciu do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika, został przydzielony do Departamentu Mobilizacyjno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Pełnił również funkcję dowódcy Okręgu Etapów „Brześć” i „Mińsk” aż do stycznia 1920. Następnie, do 1 kwietnia 1921 roku, działał jako przewodniczący Komisji Perlustracyjnej Centralnej Komisji Kontroli Stanów.

Ostrowski uzyskał tytuł generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku. Na mocy dekretu predsedenta Stanisława Wojciechowskiego z dnia 23 października 1923 roku, potwierdzono jego stopień. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, gdzie spoczywa w kwaterze 33-2-31/32.

Ordery i odznaczenia

W bogatej karierze Józefa Ostrowskiego, generała, istotną rolę odgrywają liczne odznaczenia, które świadczą o jego zasługach i odwadze. Oto lista wyróżnień, które otrzymał w różnych latach:

  • Order św. Stanisława 2 klasy z mieczami (1904),
  • Order św. Anny 2 klasy z mieczami (1905),
  • Order św. Włodzimierza 4 klasy z mieczami i kokardą (1906),
  • Order św. Jerzego 4 klasy (1909),
  • Order św. Włodzimierza 3 klasy (1916).

Awanse

Józef Ostrowski był postacią o bogatej historii wojskowej, której awanse świadczą o jego zasługach i niezwykłych umiejętnościach.

Oto lista jego awansów w wojsku:

  • chorąży – 27 kwietnia 1881,
  • podporucznik – 21 maja 1882,
  • porucznik – 26 grudnia 1884,
  • sztabskapitan – 15 marca 1888,
  • kapitan – 15 marca 1889,
  • podpułkownik – 26 lutego 1898,
  • pułkownik – 14 stycznia 1905 (ze starszeństwem z 20 sierpnia 1904 za zasługi w boju),
  • generał major – 27 października 1908.

Przypisy

  1. a b Cmentarz Stare Powązki: OSTROWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 31.01.2020 r.]
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 9 z 28.01.1919 r., poz. 338.

Oceń: Józef Ostrowski (generał)

Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:21