Bohdan Wodiczko

---

Życiorys

Bohdan Wodiczko, wybitny dyrygent, pochodził z rodziny muzyków czeskich osiadłych w Polsce. Jego rodzicami byli Franciszek oraz Anna z Gocławskich. Miał liczne rodzeństwo – był bratem Eugeniusza Waleriana (ur. 1903), Jadwigi (ur. 1906), Haliny (ur. 1908) oraz Jerzego (ur. 1920). Edukację muzyczną rozpoczął w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, a później kontynuował ją w Konserwatorium, zdobywając wiedzę w różnych obszarach muzyki. W 1932 roku w Pradze uczył się dyrygentury pod okiem Wacława Tallicha, a od 1936 roku kontynuował naukę w Konserwatorium Warszawskim, gdzie nauczycielami byli Piotr Rytel (kompozycja) i Walerian Bierdiajew (dyrygentura). Ukończył studia w 1939 roku z wysokimi odznaczeniami.

W czasach niemieckiej okupacji Warszawy, Wodiczko zarobkował jako muzyk, grając na fortepianie, skrzypcach i akordeonie w zespole nocnego lokalu „Adria”. To właśnie w tym miejscu, 22 maja 1943 roku, miało miejsce zamach na Niemców, przeprowadzony przez żołnierza Armii Krajowej, Jana Krysta. W trakcie powstania warszawskiego, został aresztowany przez gestapo i wywieziony do obozu pracy, co stanowiło dramatyczny okres w jego życiu.

Po wojnie, w maju 1945 roku, wrócił do Warszawy, gdzie przy Komendzie Milicji Obywatelskiej w Otwocku zorganizował orkiestrę, jednocześnie ucząc w Szkole Muzycznej im. Karola Kurpińskiego. W 1946 roku współtworzył zespół symfoniczny, który wkrótce przekształcił się w Filharmonię Bałtycką w Gdańsku. Po zakończeniu tej działalności, przez krótki czas piastował stanowisko dyrektora Filharmonii Łódzkiej (1950–1951), był również pierwszym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Filharmonii Krakowskiej (1951–1955), oraz dyrektorem Filharmonii Narodowej w Warszawie (1955–1958).

Po zwolnieniu z pracy w Polsce, spędził kilka lat na Islandii, gdzie pełnił rolę dyrygenta orkiestry symfonicznej w Reykjaviku. W okresie od lipca 1961 do grudnia 1964 kierował Operą Warszawską, gdzie zrealizował wiele znakomitych przedstawień operowych i baletowych, m.in. „Król Edyp”, „Persefona”, „Orfeusz” i „Święto wiosny” Strawińskiego, „Don Carlos” Verdiego, „Straszny dwór” Moniuszki, „Kawalera srebrnej róży” Richarda Straussa, oraz „Zamek Sinobrodego” Bartóka. W 1965 roku przez krótki czas pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Warszawie, a następnie w latach 1965–1968 ponownie pracował w Reykjaviku.

W 1968 roku rozpoczął pracę jako dyrygent Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. W latach 70. stawał się także pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie od 1973 roku był profesorem. Wykładał także na uczelniach muzycznych w Sopocie, Łodzi oraz Krakowie.

W szczególnym okresie swojej kariery, od 1977 do 1979 roku, Wodiczko pełnił rolę dyrygenta oraz dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Łodzi. Jako nauczyciel i mentor, wykształcił kilka pokoleń polskich dyrygentów oraz wprowadził na polskie sceny operowe szereg nowoczesnych dzieł.

Wodiczko był mężem Ireny Anny (1911–1999) oraz ojcem Krzysztofa, artysty wizualnego i teoretyka sztuki. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A31-tuje-4).

Ordery i odznaczenia

W ciągu swojej kariery Bohdan Wodiczko otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego wybitnych osiągnięciach oraz wkładzie w rozwój kultury i społeczeństwa. Oto niektóre z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 15 lipca 1954 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał 22 lipca 1952 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 9 lutego 1955 roku,
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla Gdańska”, otrzymana w roku 1960,
• Krzyż Oficerski Orderu Lwa Białego, przyznany w Czechosłowacji w 1957 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Sokoła Islandzkiego, który został mu nadany w Islandii w 1968 roku.

Nagrody

Bohdan Wodiczko otrzymał wiele ważnych odznaczeń za swoją działalność artystyczną, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w kulturę i sztukę.

• wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za działalność artystyczną w minionym 10-leciu, przyznane w 1955 roku,
• nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia w dziedzinie muzyki, otrzymana w 1963 roku,
• nagroda Komitetu ds. PRiTv za osiągnięcia w działalności artystycznej w programach PRiTv, w szczególności za koncepcję i kierownictwo muzyczne wartościowego cyklu „Słuchamy i patrzymy”, przyznana w 1968 roku,
• nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w dziedzinie muzyki „za całokształt pracy artystycznej w dziedzinie dyrygentury oraz popularyzację muzyki polskiej za granicą”, przyznana w 1973 roku,
• nagroda Związku Kompozytorów Polskich, otrzymana w 1975 roku.

Upamiętnienie

W 1996 roku imieniem Bohdana Wodiczki nazwano skwer, który znajduje się w dzielnicyŚródmieściew Warszawie, w pobliżuUniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.

Od 2011 roku jest również patronem skweru w Wołominie.

---

Oceń: Bohdan Wodiczko

---