Michał Nawrocki (fizyk)

---

Życiorys

Michał Nawrocki przyszedł na świat w rodzinie Arkadiusza Zygmunta (zm. 1961) oraz Wiktorii z Cweigenhaft-Czerwińskich (1915–2005). W 1968 roku ukończył studia na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie rozpoczął pracę w Zakładzie Fizyki Ciała Stałego w Instytucie Fizyki Doświadczalnej na Wydziale Fizyki. Pełnił funkcję kierownika tego zakładu w latach 2009–2013, a w latach 1999–2012 był przewodniczącym Rady Naukowej instytutu.

W 1976 roku uzyskał stopień naukowy doktora, a dwanaście lat później – stopień doktora habilitowanego. W 2004 roku prezydent RP przyznał mu tytuł profesora nauk fizycznych. Jego specjalizacja obejmowała fizykę doświadczalną ciała stałego oraz badania dotyczące półprzewodników, w tym metody optyczne. W swoich badaniach opublikował ponad 90 prac naukowych w międzynarodowych czasopismach, koncentrując się na zjawiskach ekscytonowych i polarytonowych w różnych formach półprzewodników, takich jak struktury niskowymiarowe oraz magnetospektroskopia półprzewodników półmagnetycznych.

Nawrocki współpracował z renomowanymi instytucjami we Francji, będąc chercheur associe i professeur invite w Groupe de Physique des Solides de l’Ecole Normale Superieure w Paryżu oraz Groupe d’Etudes des Semiconducteurs w Montpellier w latach 1975–1976, 1985–1986, 1988–1989. Był również prorektorem Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1993–1999.

Aktywnie uczestniczył w życiu naukowym jako członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W latach 1993–1995 zasiadał w zarządzie, a następnie, od 1995 do 2003 roku, pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk. Był członkiem Komitetu Etyki w Nauce PAN w latach 1999–2002 oraz Komitetu Naukoznawstwa PAN w latach 1996–2010. Od 1999 roku pełnił funkcję członka Zarządu Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego, a od 2010 roku przewodniczył Zarządowi.

W 1981 roku był członkiem Komisji Zakładowej „Solidarność” UW, a w 1988 roku pełnił rolę przewodniczącego. Po wprowadzeniu stanu wojennego, działał w obozie Podziemnej „Solidarności”, a w latach 1983–1989 był aktywnym członkiem niejawnego Społecznego Komitetu Nauki. Brał również udział w negocjacjach przy „Okrągłym stole”, a także współorganizował Biuro Promocji KO „Solidarność” w Warszawie. Uczestniczył w pracach Komitetu Helsińskiego.

Życie osobiste Michała Nawrockiego również miało swoją historię. Dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy ożenił się w 1964 roku z Ewą Marią Firkowską (zm. 1986), z którą doczekał się synów: Jana i Krzysztofa. W 1992 roku zawarł związek małżeński po raz drugi, tym razem z Katarzyną Longchamps de Berier.

Michał Nawrocki zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim (kwatera 5B-7-11).

---

Oceń: Michał Nawrocki (fizyk)

---