Julian Steinhaus


Julian Steinhaus, znany również jako Julius Steinhaus, to postać, która z pewnością wyróżnia się w dziedzinie nauk medycznych oraz przyrodniczych. Urodził się 6 lipca 1865 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył 16 maja 1922 roku w Schaerbeek.

Był nie tylko polskim, ale również belgijskim lekarzem, który poświęcił się pracy badawczej oraz twórczości naukowej. Jego dorobek obejmuje szereg prac, które na trwałe wpisały się w historię medycyny. Steinhaus był także tłumaczem, co dowodzi jego wszechstronnych umiejętności i zaangażowania w rozwój nauki.

Życiorys

Julian Steinhaus, będący synem Teodora Steinhausa (Sztajnhausa, 1830–1891) i Anny z rodziny Herszfeldów, urodził się w Polsce. Swoją edukację rozpoczął w V Gimnazjum w Warszawie, a następnie podjął studia w zakresie medycyny na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1892 roku uzyskał tytuł lekarza cum eximia laude, co świadczy o jego wyjątkowych osiągnięciach akademickich.

Po ukończeniu studiów, Steinhaus rozpoczął pracę jako asystent w zakładzie anatomii patologicznej, prowadzonym przez Łukjanowa, a również pełnił funkcję prosektora w Szpitalu Starozakonnych w Warszawie. W 1906 roku podjął decyzję o stałym wyjeździe do Belgii, a od 1913 roku uzyskał belgijskie obywatelstwo. Tam, w Brukseli, zajął wysoką pozycję jako profesor w Institut Meurice, a także kierował pracownią patologicznej przy Clinique Saint Jean.

Julian Steinhaus zmarł w 1922 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Schaerbeek. Jego życiorys jest dokumentacją jego osiągnięć, z czego jedyny szczegółowy opis opracował Cezary W. Domański.

Steinhaus był również aktywny w tłumaczeniu na język polski wielu znaczących prac autorów takich jak Ribot, Büchner, Haeckel oraz Jäger. W 1888 roku stworzył słownik angielsko-esperancki, co podkreśla jego wszechstronność w zakresie języków i kultur.

Poza medycyną, Julian Steinhaus pasjonował się także mykologią i protistologią. Jego badania przyczyniły się do opisu nowych gatunków grzybów, w tym Amanita roseola, Russula acris oraz Russula polonica. Dodatkowo, jego prace obejmowały badania pierwotniaka Eimeria salamandrae. W jego hołdzie nazwano jeden z gatunków grzybów jako Lepiota steinhausii.

Wybrane prace

Julian Steinhaus to postać znana w świecie nauki, zwłaszcza dzięki swoim znaczącym publikacjom. Poniżej przedstawione są niektóre z jego najważniejszych prac:

  • Fungi nonnulli novi. Hedwigia 26 (4–5), s. 127–129, 1887,
  • Analytische Agaricineen Studien. Hedwigia 27 (1), s. 37–54, 1888,
  • Die Aetiologie der acuten Eiterungen. Litterarisch-kritische, experimentelle und klinische Studien. Leipzig: Veit u. Comp., 1889,
  • Menstruation und Ovulation in ihren gegenseitigen Beziehungen. Leipzig: Veit u. Comp., 1890,
  • Nowotwory złośliwe. Ich morfologia i biologia ze stanowiska patologii doświadczalnej i anatomii patologicznej. Warszawa: Księgarnia E. Wende i S-ka (T. Hiż i A. Turkuł), 1918.

Przypisy

  1. Y:\0666S.tif\06661574.TIF\00000001.tif [online], senate.be [dostęp 23.04.2024 r.]
  2. Wirtualny Cmentarz [online], cemetery.jewish.org.pl [dostęp 18.11.2017 r.]
  3. Cezary W. Domański: „Steinhaus, Julian” W: Cezary W. Domański: Zapomniany inspirator. Théodule Armand Ribot i recepcja jego poglądów psychologicznych w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2008, s. 323–325. ISBN 978-83-227-2727-0.

Oceń: Julian Steinhaus

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:21