Jan Ebert

---

Życiorys

Jan Ebert urodził się 28 maja 1931 roku w Warszawie. Jako żołnierz kompanii ppor. Misiewicza walczył w Powstaniu Warszawskim, będąc częścią batalionu Olza, który wchodził w skład 2. pułku Armii Krajowej Baszta na Mokotowie, posługując się pseudonimem Ryś. Po zakończeniu działań wojennych osiedlił się w Milanówku.

W 1949 roku zdał maturę w XXI Liceum Ogólnokształcącym im. Hugona Kołłątaja w Warszawie, a następnie podjął studia na Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Łączności. Ukończył inżynierię w zakresie elektroniki w 1953 roku, a tytuł magistra inżyniera uzyskał w 1956 roku. W 1963 roku obronił pracę doktorską na temat Właściwości cewek indukcyjnych w pobliżu rezonansu własnego i zdobył stopień doktora nauk technicznych. Z kolei w 1969 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy dotyczącej optymalizacji obwodów rezonansowych dużej mocy. W 1982 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

W swojej pracy naukowej i badawczej koncentruje się na technice dużych mocy w zakresie wysokich częstotliwości. Jego prace obejmują budowę i rozwój źródeł mocy, takich jak nadajniki radiowe, generatory do grzania indukcyjnego i dielektrycznego oraz akceleratory cząstek elementarnych. Ebert jest także specjalistą w zakresie graficznego oraz cyfrowego przedstawiania analiz układów nieliniowych.

Od 1951 roku był zatrudniony na Politechnice Warszawskiej, gdzie przechodził przez różne szczeble kariery akademickiej: od asystenta, przez adiunkta, aż po profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego w Wydziale Łączności, który później przemianowano na Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych. W okresie 1970-1971 był sekretarzem Rady Wydziału, a w latach 1971-1977 pełnił funkcję prodziekana. Później, w latach 1984-1990, pełnił urząd dziekana tego wydziału. W latach 1975-1980 kierował Instytutem Radioelektroniki, a w latach 1981-1996 był członkiem Senatu Politechniki Warszawskiej.

Jan Ebert był członkiem wielu organizacji naukowych i technicznych, w tym Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk oraz Centralnego Kolegium Radiotechniki. Działał również w międzynarodowych organizacjach, takich jak Union Radio-Scientifique Internationale (URSI) oraz Comité Consultatif International des Radiocommunications (CCIR). Jako uczestnik Powstania Warszawskiego, był także aktywnym członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

W latach 1990-1994 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy.

Odznaczenia i wyróżnienia

Jan Ebert, jako wybitny przedstawiciel środowiska akademickiego, został doceniony za swoje osiągnięcia naukowe oraz dydaktyczne przez Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Otrzymał sześć nagród tego ministerstwa, a także nagrodę od Ministra Obrony Narodowej. Dodatkowo, zdobył wiele nagród na poziomie uczelni.

W 2002 roku został uhonorowany Medalem Politechniki Warszawskiej, a dwa lata później otrzymał Odznakę Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej. Jego dorobek oraz wkład w edukację zostały również docenione poprzez przyznanie licznych odznaczeń, w tym:

• złoty Krzyż Zasługi (1973),
• warszawski Krzyż Powstańczy (1983),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984),
• Krzyż Armii Krajowej (1986),
• medal Komisji Edukacji Narodowej (1988),
• srebrny i złoty medal Za Zasługi dla Obronności Kraju (1990),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1994).

Wybrane publikacje

Oto wybrane publikacje autorstwa Jana Eberta, które znacząco przyczyniły się do rozwoju wiedzy w obszarze radiotechniki i elektroniki.

• Kijak J., Ebert J., Podzespoły radiotechniczne: zbiór tablic, wykresów i nomogramów, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, wyd. 2., Warszawa 1961,
• Ebert J., Fiok A., Obliczanie wzmacniaczy i generatorów mocy wielkiej częstotliwości, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1971,
• Ryżko S., Ebert J., Wzmacniacze rezonansowe i generatory mocy wielkiej częstotliwości, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, wyd. 2. poprawione i rozszerzone, Warszawa 1971,
• Kiełek W., Ebert J., Słowikowski A., Laboratorium techniki emisji, Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, wyd. 2. poprawione i uzupełnione, Warszawa 1973.

---

Oceń: Jan Ebert

---