Barbara Matys-Wysiadecka

---

Życiorys

Przed wybuchem II wojny światowej Barbara Matys-Wysiadecka mieszkała w Skolimowie, gdzie pomyślnie ukończyła szkołę powszechną. Następnie zdecydowała się kontynuować naukę w Prywatnym Żeńskim Gimnazjum i Liceum Anny Jakubowskiej, a w czerwcu 1939 roku zdała maturę, co otworzyło jej drzwi do dalszej edukacji.

Niestety, plany związane ze studiami medycznymi zostały nagle przerwane przez wybuch wojny. W trakcie kampanii wrześniowej, jako ochotniczka, zgłosiła się do pracy w szpitalu polowym w Skolimowie. To tam jedna z instruktorek zauważyła jej talent i wytypowała ją do warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa PCK. Ukończyła tę szkołę w 1943 roku, zdobywając dyplom pielęgniarki.

Od 1940 roku była aktywną członkinią Wojskowej Służby Kobiet Armii Krajowej, a od kwietnia 1942 roku przynależała do Kobiecych Patroli Minerskich. W momencie, gdy wybuchło powstanie warszawskie, miała przydział do Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK, pracując w Oddziale Osłony Tajnych Wojskowych Zakładów Wydawniczych. W trakcie walk brała udział w zdobyciu Poczty Głównej (1−2 sierpnia) oraz gmachu PAST-y (2−20 sierpnia), co było kluczowym momentem w historii powstania.

Po upadku powstania trafiła do obozu przejściowego w Ożarowie Mazowieckim (filia Dulagu 121 Pruszków), a następnie została przewieziona do Stalagu 344 Lamsdorf. Stamtąd po pewnym czasie przetransportowano ją do Mühlbergu nad Elbą, a później do Stalagu IV-B/H Zeithain, gdzie mogła pełnić rolę pielęgniarki. Udało jej się doczekać wyzwolenia w kwietniu 1945 roku.

Po powrocie do Polski, zdobijając nowy start, ponownie zaliczyła maturę i osiedliła się w Skolimowie. Związana z mikołajczykowskim Polskim Stronnictwem Ludowym, stała się celem działań Urzędu Bezpieczeństwa, przez co dwukrotnie została aresztowana. Mimo to, po braku dowodów, szybko została zwolniona, lecz negatywna opinia wystawiona przez UB uniemożliwiła jej podjęcie studiów medycznych we Wrocławiu.

W kolejnych latach jej kariera zawodowa pokierowała ją ku pracy pielęgniarskiej w różnych instytucjach, takich jak Zakład dla Dzieci Małych w Buczu, Zakład Dziecięcy BCG w Śródborowie oraz Zakład Dzieci Niepełnosprawnych w Konstancinie. Po długiej służbie, w 1962 roku dołączyła do konstancińskiego Stołecznego Centrum Rehabilitacji „Stocer”, gdzie pracowała aż do przejścia na emeryturę w 1981 roku.

W 1951 roku Barbara wyszła za mąż za inżyniera Bogdana Wysiadeckiego, a ich małżeństwo wzbogaciło się o syna Piotra. Jej życie to historia determinacji, odwagi i nieustępliwej walki w trudnych czasach.

Odznaczenia

W uznaniu licznych osiągnięć i poświęcenia, Barbara Matys-Wysiadecka otrzymała szereg prestiżowych odznaczeń. Do jej wyróżnień należą:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2007),
• Złoty Krzyż Zasługi (1974),
• Krzyż Walecznych (1944),
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1995),
• Krzyż Armii Krajowej (1972),
• Odznaka Pamiątkowa Akcji „Burza” (1948),
• Odznaka żołnierzy Kedywu Okręgu Warszawa AK (1989),
• Złota Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1979),
• Odznaka Honorowa PCK III stopnia (1973),
• Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1974).

---

Oceń: Barbara Matys-Wysiadecka

---