Antoni Wąsik

---

Życiorys

Antoni Wąsik przyszedł na świat 24 lutego 1886 roku w Warszawie. Był synem Teodora i Teofili z Waśkiewiczów. W 1904 roku nawiązał swoją działalność polityczną, zostając członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1905 roku, będąc uczniem, zorganizował strajk szkolny w Gimnazjum Praskim w Warszawie. Za swoje zaangażowanie został skazany na zesłanie na Syberię, gdzie przebywał od 1907 do 1911 roku. W Tobolsku zdał egzamin maturalny, co umożliwiło mu dalszą edukację i działalność.

Po zakończeniu okresu zesłania, Wąsik podjął pracę w Odessie w 1911 roku. Zajmował się tam m.in. pełnieniem funkcji sekretarza Rady Zjazdów Przedstawicieli Przemysłu i Handlu Południowej Rosji, a później jako sekretarz oraz wiceprzewodniczący Rady do Spraw Obrony Państwa w okręgu odeskim. W latach I wojny światowej był aktywnym członkiem PPS Lewicy w Odessie. W 1917 roku zaangażował się w rewolucję lutową, co zaowocowało jego wyborem do rady miejskiej w tym mieście.

W lutym 1923 roku Wąsik wrócił do Polski, gdzie w okresie międzywojennym kontynuował swoją działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej. Zasiadał w komitecie dzielnicowym Praga, a po 1928 roku przeszedł na stanowisko członka oraz wiceprzewodniczącego okręgowego komitetu robotniczego PPS w Warszawie. Pełnił również funkcję członka Rady Naczelnej PPS w latach 1928-1934 oraz od 1937 roku.

Był także aktywnym działaczem związkowym. Sprawował funkcję sekretarza generalnego Związku Robotników Przemysłu Spożywczego w Polsce, a od 1929 do 1937 roku jednocześnie przewodniczył temu związkowi. W latach 1929-1939 był członkiem Wydziału Wykonawczego Komisji Centralnej Związków Zawodowych. W 1938 roku zasiadał w Radzie Nadzorczej Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.

W czasie II wojny światowej, w latach 1939-1945, związany był z PPS-WRN, do którego kierunku należał Komitet ds. związków zawodowych. W 1945 roku Wąsik stał się współpracownikiem Kazimierza Pużaka. Jednakże, 6 lipca 1946 roku został aresztowany pod zarzutami współpracy z oddziałami zbrojnymi Mariana Bernaciaka „Orlika”. Henryk Wachowicz, wiceminister bezpieczeństwa, w wyniku nieobecności ministra Stanisława Radkiewicza, wypuścił Wąsika z więzienia, lecz decyzja ta została później uchylona i Wąsik ponownie trafił za kratki.

W październiku 1946 roku Antoni Wąsik został skazany przez Najwyższy Sąd Wojskowy na 6 lat pozbawienia wolności. W kwietniu 1948 roku, na polecenie gen. Romana Romkowskiego oraz płk. Józefa Różańskiego, został zwolniony z powodu złego stanu zdrowia.

Zmarł 19 maja 1956 roku. Jego ostatni spoczynek znajduje się na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 112H-2-24.

---

Oceń: Antoni Wąsik

---