Kazimierz Dublasiewicz

Polityka i administracja

Kazimierz Paweł Dublasiewicz, znany pod pseudonimami „Derwisz” oraz „Dwernicki”, urodził się 6 lutego 1895 roku w Warszawie.

Był on nie tylko polskim urzędnikiem, ale także aktywnym działaczem społecznym i samorządowym, który pozostawił znaczący ślad w historii Polski.

W trakcie swojej kariery politycznej pełnił funkcję posła na Sejm IV kadencji w okresie II Rzeczypospolitej, co dodatkowo podkreśla jego wpływ na życie publiczne kraju.

Zmarł 14 września 1973 roku w Warszawie, gdzie spędził większość swojego życia.

Życiorys

Ukończył progimnazjum w Hrubieszowie, a następnie uczestniczył w prywatnych kursach handlowych. Dodatkowo studiował w Szkole Nauk Społecznych i Handlowych w Warszawie, gdzie uczęszczał przez dwa semestry.

Od czerwca 1916 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Po zakończeniu szkolenia wojskowego w Warszawie, objął stanowisko komendanta Obwodu Kutnowskiego w ramach POW. W listopadzie 1918 roku przystąpił do walki w 30. pułku strzelców konnych. Brał udział w obronie Lwowa oraz w wojnie polsko-bolszewickiej, która miała miejsce w 1920 roku. Następnie, w styczniu 1921 roku został bezterminowo urlopowany z wojska, a w 1925 roku awansował do stopnia podporucznika rezerwy.

Politycznie jego działalność była związana z BBWR, a w życiu społecznym wykazywał dużą aktywność w obszarze edukacji społeczeństwa robotniczego, spółdzielczości oraz przysposobienia wojskowego. W pewnym okresie piastował wiele istotnych funkcji, w tym: prezesa okręgu Związku Peowiaków w województwie warszawskim od 1925 roku oraz wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny w Warszawie od 1934 roku.

W 1932 roku współorganizował Brygady Pracy, a rok później, w 1933, zainicjował powstanie Zespołów Pracy, zatrudniających bezrobotnych peowiaków, legionistów oraz rezerwistów. W 1935 roku angażował się w organizację kursów samorządowych w województwie warszawskim. W 1937 roku pełnił funkcję urzędnika w Dyrekcji Poczt i Telegrafów.

W wyborach parlamentarnych, które miały miejsce w 1935 roku, uzyskał mandat posła na Sejm IV kadencji, zdobywając 17 925 głosów z listy państwowej w okręgu nr 13, obejmującym powiaty: łowicki, sochaczewski i błoński. Działał w komisjach dotyczących pracy oraz prawnej.

W trakcie kampanii wrzesniowej w 1939 roku brał udział w walkach o Lublin, gdzie doznał ciężkich ran. Następnie, w latach 1940–1944, działał w konspiracji jako żołnierz ZWZ-AK oraz uczestnik powstania warszawskiego. Został aresztowany przez niemieckie władze 5 października 1944 roku w Warszawie, a od 9 października do 30 kwietnia 1945 był przetrzymywany w Oflagu II D Gross-Born.

Po zakończeniu działań wojennych, do 1961 roku pracował jako księgowy w Mazowieckim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego „Żelbet”. Później zajął się działalnością w Związku Inwalidów Wojennych w Warszawie, gdzie pełnił funkcję członka oraz sekretarza zarządu. Niestety, od 1963 roku był całkowicie sparaliżowany.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Dublasiewicz, będący postacią o znacznym dorobku, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w życie publiczne oraz patriotyczne.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany w 1971 roku,
  • Krzyż Niepodległości, otrzymany 12 marca 1931 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 16 marca 1934 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 9 listopada 1929 roku,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Życie prywatne

Urodził się w rodzinie związanej z policją, jako syn Pawła, który pełnił rolę starszego rewirowego w Warszawie oraz Antoniny Eleonory z Łagunów. W 1927 roku, 19 kwietnia, stanął na ślubnym kobiercu, zawierając małżeństwo z Teresą Andrysiewicz.

Przypisy

  1. a b c Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Kazimierz Dublasiewicz. [dostęp 24.06.2012 r.]
  2. Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936 r., s. 117.
  3. Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938 r., s. 154. reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984 r.
  4. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  5. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  6. M.P. z 1930 r. nr 13, poz. 22 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Oceń: Kazimierz Dublasiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:9