Ulica Mlądzka w Warszawie


Ulica Mlądzka to ważny element infrastruktury w stolicy Polski, a konkretnie w warszawskiej dzielnicy Praga-Południe.

Jest to ulica o charakterze mieszkalnym, która stanowi istotną część lokalnej społeczności oraz komunikacji w regionie.

Historia

„Ulica Mlądzka ma swoje korzenie w dzielnicy Witolin, jednak obecnie leży w obrębie dzielnicy Grochów. Jej wytyczenie miało miejsce na terenach dawnej miedzy w trakcie parcelacji wiejskich dóbr, które zostały włączone do Warszawy w 1916 roku. Na początku nosiła nazwę Mląckiej. Pierwszą ludnością osiedlającą się w tej okolicy byli przybysze z okolic Warszawy, a także rzemieślnicy, urzędnicy i handlarze z innych obszarów, którzy znajdowali zachęty w niskich cenach gruntów oraz atrakcyjnych warunkach kredytowych.

Pierwsze trwałe budynki, które zostały wzniesione wzdłuż ulicy, obejmowały dom kupca Romualda Piekarskiego pod numerem 14 oraz kamienicę Justyny Kutrzyk pod nr 44. Wyjątkową rolę w historii tej ulicy odgrywają także bracia Kamińscy, znani producenci organów. Zygmunt Kamiński prowadził pod numerem 15 odlewnię piszczałek metalowych. Lokalizacja jego zakładu była przemyślana, ponieważ w pobliżu nie znajdowały się żadne budynki mieszkalne, co chroniło mieszkańców przed hałasem związanym z produkcją.

Drugi z braci, który mieszkał pod nr 44, specjalizował się w wytwarzaniu elementów drewnianych do organów, współpracując przy tym ze snycerzami, rzeźbiarzami oraz zdobnikami. Bracia Kamińscy dostarczali organy głównie do kościołów o mniejszych wymiarach i mieli znaczący wpływ na renowację uszkodzonych instrumentów muzycznych oraz ich wymianę na nowe, zwłaszcza w czasie II wojny światowej oraz w okresie powojennym.

Budynki powstałe przed wybuchem II wojny światowej, które przetrwały do dzisiaj, zlokalizowane są pod numerami: 3, 3a, 5a, 8, 10, 15, 20, 30, 32, 42 oraz 44. W latach 2001-2002, na rogu ulic Mlądzkiej i Sulejkowskiej, na zrekultywowanym terenie należącym do spadkobierców rodziny Zajdlów, powstał 18-kondygnacyjny kompleks mieszkań. Dodatkowo, niewielki skwer przy ul. Mlądzkiej, znany jako park Zajdla, również przeszedł w ręce spadkobierców.”

Przebieg i nazwa

Ulica Mlądzka w Warszawie rozpoczyna swoją trasę na skrzyżowaniu z ulicą Bełżecką, gdzie stanowi przedłużenie ulicy Łukiskiej. W trakcie swojego biegu, kierując się w stronę północno-wschodnią, ma kontakt z innymi ważnymi ulicami, wśród których znajduje się Łukowska oraz Sulejkowska. Od strony wschodniej do ul. Mlądzkiej prowadzą także ulice Gdecka i Pustelnicka.

Cały odcinek kończy się w ślepej uliczce przy ulicy Grochowskiej, aczkolwiek istnieje możliwość dojazdu do tej ulicy przez teren znajdującego się w jej pobliżu supermarketu. Adresy znajdujące się na ul. Mlądzkiej zaczynają się od numeru 3, natomiast najwyższy zarejestrowany adres to nr 48.

Pochodzenie nazwy tej ulicy wiąże się z dawną wsią podwarszawską, znaną jako Mlądz, która obecnie stanowi część dzielnicy miasta Otwock.

Przypisy

  1. Osiedle Sulejkowska. Budimex-Nieruchomości. [dostęp 13.08.2010 r.]
  2. Osiedle Sulejkowska. Nowe budownictwo Warszawy. [dostęp 13.08.2010 r.]
  3. a b c Na krańcach Witolina. W: Korzenie... s. 274–275.

Oceń: Ulica Mlądzka w Warszawie

Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:6