Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Warszawie

---

Opis

Świątynia, która obecnie stoi w Warszawie, została wzniesiona w latach 1926–1936 na zlecenie sióstr felicjanek jako wyraz wdzięczności za odzyskaną przez Polskę niepodległość. Zygmunt Gawlik był architektem odpowiedzialnym za jej projekt. Warto zaznaczyć, że kamień węgielny, który stanowił symbol rozpoczęcia budowy, poświęcił kardynał Aleksander Kakowski w towarzystwie innych ważnych postaci, biskupów Stanisława Galla oraz Antoniego Szlagowskiego, dnia 24 kwietnia 1929 roku.

Kościół został zaplanowany jako budowla jednonawowa, dwupoziomowa, z charakterystycznym planem w kształcie krzyża łacińskiego, przy czym architektura została utrzymana w stylu art deco. Pierwsza Eucharystia odbyła się 21 lipca 1936 roku, a chwilę wcześniej, z pozwoleniem arcybiskupa Galla, odbyło się jego prywatne poświęcenie przez kapelana sióstr, ks. Wojciecha Kamińskiego, który sprawował mszę w intencji lokalnej społeczności.

W momencie wybuchu II wojny światowej, świątynia nie doznała poważnych uszkodzeń podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku. Jednak najcięższe momenty przypadły na powstanie warszawskie. Niemieckie ostrzały i bombardowania w listopadzie 1944 roku spowodowały znaczne zniszczenia, w tym zniszczenie wieży. Na prośbę władz zakonnych, w celu ochrony sióstr i mieszkańców okolicy, wieża została wysadzona przez polskich sapperów 28 listopada 1944 roku, co spowodowało duże straty w budowli.

Na skutek bombardowań, zniszczeniu uległy nie tylko wieża, ale także wschodni transept oraz dach kościoła. Pomimo poważnych uszkodzeń myślano o budowie nowej świątyni, jednak siostra Pia, ówczesna matka generalna, z optymizmem postanowiła o odbudowie kościoła. W latach 1944-1949 zrealizowano szereg prac, które obejmowały odbudowę murów, okien, posadzki oraz dachu. W tym czasie zawieszono stacje Drogi Krzyżowej, autorstwa krakowskiego malarza Ludwika Lisowskiego, ucznia Józefa Mehoffera. W listopadzie 1949 roku ukończono także budowę głównego ołtarza pod kierownictwem brata Jana Kajzera SDB z Oświęcimia, który zrealizował również ławki, dwa konfesjonały oraz ambonę.

Pierwszym proboszczem nowo odbudowanej świątyni został ks. Wacław Kurkus, który zainicjował prace naprawcze, w tym remont dachu, schodów oraz centralnego ogrzewania. W czasie posługi księdza prałata Jerzego Dziurzyńskiego, w latach 1971–1974, zrealizowano odbudowę zachodniej przybudówki wieży, która obecnie pełni funkcję plebanii. Dolna świątynia została oczyszczona z gruzów i przystosowana do celów katechetycznych oraz duszpasterskich. W kontekście odbudowy, kolejne etapy miały miejsce w latach 1981–1985, kiedy to zrealizowano odbudowę wschodniej części transeptu, która została zniszczona w wyniku działań wojennych w 1944 roku.

---

Oceń: Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Warszawie

---