Kanał Piaseczyński

Rzeki i kanały wodne

Kanał Piaseczyński, znany również jako Kanał Królewski, to interesujące założenie wodne zlokalizowane w stolicy Polski, Warszawie. Ten malowniczy kanał znajduje się w pobliżu parku Agrykola, który jest popularnym miejscem wypoczynku i rekreacji dla mieszkańców oraz turystów.

Kanał jest częścią szerszej koncepcji urbanistycznej, znanej jako Os Stanisławowska, która pełni istotną rolę zarówno w dziedzictwie kulturowym, jak i w krajobrazie Warszawy. Jego historia i otoczenie przyciągają wielu miłośników natury oraz architektury, co czyni to miejsce wyjątkowym wśród innych atrakcji stolicy.

Położenie i charakterystyka

„Kanał Piaseczyński ma swoje miejsce na terenie Warszawy, w dzielnicy Śródmieście. Rozciąga się od historycznego Zamku Ujazdowskiego, przechodząc przez malownicze Łazienki Królewskie, aż do ulicy Czerniakowskiej, która leży nad Wisłą, wzdłuż skarpy warszawskiej. Jest to obszar w bliskim sąsiedztwie stadionu Agrykola, a także kortów tenisowych oraz stadionu Legii Warszawa. Nad kanałem znajduje się most, który prowadzi w ciągu ul. Myśliwieckiej.

Ten akwen wodny ma długość 820 m, szerokość 25 m oraz głębokość wynoszącą około 2 m. Kanał łączy się z stawami w Łazienkach i kończy się przepustem, który prowadzi wodę do Portu Czerniakowskiego. Całkowita długość kanału, wliczając odcinki zarurowane, osiąga 925 m. Jest położony w obrębie zlewni Kanału Głównego „A”.

Kanał Piaseczyński jest ostatnim odcinkiem wodnym, który prowadzi ze Stawów pod Królikarnią, przez staw Arkadia, Rów Piaseczyński oraz stawy w Łazienkach, aż do basenu Portu Czerniakowskiego i dalej do Wisły.

Historia

Kanał Piaseczyński to niezwykła budowla historyczna, której powstanie datuje się na lata 1717–1726. Został on wykopany na zlecenie Augusta II Mocnego. W tym czasie król dzierżawił teren Ujazdowa, który służył mu jako podmiejska rezydencja. Kanał został zaprojektowany z inspiracji paryskim kanałem na terenie Wersalu. W pracach nad jego budową brały udział prominentne postacie, takie jak gen. Burkhard Christoph Münnich oraz płk. Krzysztof d’Isebrandt, którzy kierowali robotami budowlanymi.

W czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, kanał zyskał na znaczeniu i pełnił funkcję reprezentacyjną. Jego znaczenie zmalało, gdy Zamek Ujazdowski przestał być królewską rezydencją. W 1781 roku zbudowano drewniany mostek nad kanałem, łączący Łazienki Stanisława Augusta z rezydencją jego starszego brata Kazimierza Poniatowskiego, zlokalizowaną na Solcu. Mostek ten zastąpiono wkrótce kamiennym obiektem, który zaprojektował Dominik Merlini, przebiegającym współczesnymi ulicami: Myśliwiecką oraz Rozbrat.

W XIX wieku kanał przeszedł kolejne zmiany; obudowano go drewnianymi pawilonami koszarowymi, a sam zbiornik wykorzystywany był jako basen ćwiczebny, gdzie rosyjscy kawalerzyści uczyli się pływania oraz pokonywania przeszkód na wodzie. W 1963 roku nad kanałem otwarto ośrodek sportów wodnych dla młodzieży, co przyczyniło się do popularyzacji aktywności fizycznej. Dwa lata później, w 1965 roku, kanał wraz z parkiem Agrykola został wpisany do rejestru zabytków, co podkreśliło jego historyczną wartość.

Na początku lat 70. XX wieku kanał został skrócony z powodu budowy obwodnicy, znanej jako Wisłostrada, co zmieniło jego pierwotny układ. Pomimo tych zmian, kanał nadal przyciąga ptaki, które znalazły tam swoje miejsce do gniazdowania. Wśród nich znajdują się m.in. nurogęsi, kaczki krzyżówki oraz łyski.

W 2011 roku nadano nazwę ciągom pieszym wzdłuż Kanału Piaseczyńskiego, które prowadzą od ul. Myśliwieckiej do Zamku Ujazdowskiego. Przy północnej stronie biegnie aleja Radiowej Trójki, natomiast po stronie południowej znajduje się aleja George’a Harrisona.

Przypisy

  1. a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 31.03.2024 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 26. [dostęp 29.06.2024 r.]
  2. a b Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 01.01.2024 r.
  3. a b Jakub Chełmiński. Na ratunek kaczkom. „Gazeta Stołeczna”, s. 2, 13.04.2017 r.
  4. a b Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, 2000, s. 57–58. ISBN 83-907333-7-4.
  5. a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl.
  6. a b c d ŁukaszŁ. Szkudlarek, Analiza powierzchniowa zlewni. Charakterystyka i ocena funkcjonowania układu hydrograficznego, ze szczególnym uwzględnieniem systemów melioracyjnych na obszarze m.st. Warszawy wraz z zaleceniami do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy i planów miejscowych [online], 2015, s. 18–20, 26–29.
  7. Marek Kwiatkowski: Wielka księga Łazienek. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, s. 51. ISBN 83-7255-684-9.
  8. Mariusz Karpowicz (red.): Sztuka Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 143. ISBN 83-01-04060-2.
  9. Tadeusz Kur. Kalendarz wydarzeń 1963. „Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1965”, s. 166, 1964.
  10. Uchwała nr XV/290/2011 Rady Miasta Warszawa z dnia 12.05.2011 r. w sprawie nadania nazwy ciągowi pieszemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego (2011.82.2626) [on-line]. 20.05.2011 r.
  11. Uchwała nr XVI/318/2011 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 26.05.2011 r. w sprawie nadania nazwy ciągowi pieszemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego (2011.82.2626) [on-line]. 04.06.2011 r.
  12. Wykaz Kanałów zlokalizowanych na terenie m.st. Warszawy.

Oceń: Kanał Piaseczyński

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:24