Kamienica Emila Wedla w Warszawie

---

Opis

Od 1865 roku, w zachowanej do dziś, czteropiętrowej oficynie, Emil Wedel prowadził swój zakład cukierniczy. Budynek, w którym ten znany producent słodyczy miał swoją siedzibę, wyróżniał się nie tylko bogatą historią, ale także niepowtarzalną atmosferą. Na parterze kamienicy działał sklep oraz pijalnia czekolady, w których można było spotkać znane postacie literackie, takie jak m.in. Henryk Sienkiewicz czy Bolesław Prus.

W latach trzydziestych XX wieku produkcja słodyczy przeniosła się na Pragę, a w kamienicy pozostała tylko pijalnia oraz sklep. W 1937 roku Jan Wedel postanowił zmodernizować wystrój lokalu, jednak jego plany spotkały się z licznymi protestami. W efekcie finalnie zdecydowano się jedynie na modernizację zaplecza. W „Wiadomościach Literackich” zorganizowano konkurs na najpiękniejsze wspomnienie związane z tym staroświeckim sklepem, a w 1938 roku ukazał się zbiór opowiadań pod tytułem „Staroświecki sklep”.

Na dachu kamienicy zainstalowano neon reklamujący firmę, przedstawiający Chłopca na zebrze. W okresie II wojny światowej w budynku stacjonowali fotoreporterzy Referatu Filmowego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. To właśnie ich dowódca, Antoni Bohdziewicz, z czwartego piętra filmował ostrzał artylerii niemieckiej na najwyższy budynek w Warszawie – gmach Prudentialu.

Podczas powstania warszawskiego północny fragment kamienicy uległ zniszczeniu, jednak został odbudowany w 1947 roku według projektu Zdzisława Mączeńskiego. W następnym roku budynek przeszedł na własność Wedla. Ponowne otwarcie lokalu znajdującego się na parterze miało miejsce w 1958 roku. Jego wystrój wzorowany był na oryginalnym, a żyrandole oraz kinkiety pochodziły z fabryki Braci Łopieńskich.

---

Oceń: Kamienica Emila Wedla w Warszawie

---