Antoni Elzenberg był wybitną postacią w polskiej medycynie, a jego życie i praca pozostawiły trwały ślad w dziedzinie dermatologii oraz wenerologii. Urodził się 11 sierpnia 1852 roku w Warszawie, gdzie spędził większą część swojego życia, aż do swojej śmierci 15 kwietnia 1910 roku w tym samym mieście.
Elzenberg, jako lekarz specjalizujący się w schorzeniach skóry oraz chorobach przenoszonych drogą płciową, przyczynił się do wiele znaczących osiągnięć w swojej dziedzinie. Jego innowacyjne podejście i zaangażowanie w praktykę lekarską jeszcze bardziej podkreślają jego wkład w rozwój medycyny w Polsce.
Życiorys
Antoni Elzenberg, po ukończeniu w 1871 roku III gimnazjum rządowego, zdecydował się kontynuować swoją edukację na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Już od 1876 roku pełnił rolę nadetatowego prosektora w Instytucie Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pracował pod czujnym okiem prof. Włodzimierza Brodowskiego. W latach 1877–1878 uczestniczył aktywnie w wojnie rosyjsko-tureckiej, a po powrocie do Warszawy wznowił pracę w Instytucie, kontynuując badania aż do 1880 roku.
W tym czasie Elzenberg wyjechał do Paryża, gdzie dążył do zdobycia nowej wiedzy w dziedzinie dermatologii oraz syfilidologii. Następnie, swoje studia kontynuował w Wiedniu pod kierownictwem Moritza Kaposiego, a także w berlińskim Instytucie Roberta Kocha. Po powrocie do Warszawy w 1884 roku, objął stanowisko kierownika oddziału chorób skórnych i wenerycznych w szpitalu starozakonnych. Dzięki wsparciu finansowemu inspektora szpitalnego, Aleksandra Waltera, w 1886 roku udało mu się stworzyć pierwszą w Warszawie pracownię anatomopatologiczną.
Elzenberg był również jednym z założycieli Gazety Lekarskiej oraz zyskał status członka korespondenta Towarzystwa Dermatologicznego w Wiedniu. Po zakończeniu swojego życia, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze K-2-30/31.
Wybrane prace naukowe
Oto wybrane prace naukowe, które można przypisać Antoniemu Elzenbergowi, ukazujące jego ogromny wkład w badania medyczne:
- udział komórek stałych tkanki łącznej w sprawie zapalnej,
- unaczynienie ciał rakowych,
- lymphoma malignum (pseudoleukemia),
- zmiany w nerkach przy otruciu rtęcią,
- choroba Brighta pochodzenia syfilitycznego,
- choroba Raynauda pochodzenia syfilitycznego,
- przypadek przymiotowego zapalenia ciał jamistych prącia,
- przypadek gumatów syfilitycznych mięśni krtani,
- gumaty oczodołu,
- przymiot i gruźlica,
- leczenie syfilisu,
- pityriasis rubra universalis,
- xerodermia pigmentosum,
- przypadek pryszczycy powikłanej zakażeniem septycznym,
- przyczynek do bakteriologii pryszczycy,
- leczenie wilka metodą Kocha,
- leczenie wilka parachlorfenolem.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: ELZENBERGOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 02.11.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Henryk Hilarowicz | Jerzy Brunner (bakteriolog) | Barbara Stroińska-Kuś | Jan Macherski | Mariusz Jasik | Mirosław Śmiłowicz | Zbigniew Olejnik | Zygmunt Srebrny | Henryk Czarnecki (1922–1990) | Rachela Hutner | Wanda Piłsudska | Mikołaj Rejchman | Tadeusz Majle | Seweryn Cytronberg | Zofia Galewska | Zygmunt Grodner | Artur Dziak | Marek Kośmicki | Ewa Pronicka | Piotr Henryk SkarżyńskiOceń: Antoni Elzenberg