Henryk Hilarowicz, urodzony 22 sierpnia 1890 roku w Warszawie, to postać, która znacząco wpisała się w historię polskiej medycyny. Jako wybitny chirurg, poświęcił swoje życie pracy naukowej i dydaktycznej.
Do jego najważniejszych osiągnięć należy profesura na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie wpływał na kształcenie przyszłych pokoleń lekarzy. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie w Lwowie w nocy z 3 na 4 lipca 1941 roku.
Życiorys
Henryk Hilarowicz był *wnukiem* Hilarego Nusbauma, a także *synem* uznanego zoologa Józefa Nusbauma (od 1907 Nusbauma-Hilarowicza) oraz Rozalii z Głębockich. Ukończył edukację medyczną na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego, co związało go z tym miastem na długi czas.
W sposób szczególny wyróżnił się podczas rosyjskiej inwazji w 1914 roku, pracując jako lekarz na oddziałach chirurgicznych we Lwowie. Podczas obrony Lwowa w latach 1918-1919 pełnił funkcję lekarza trzeciej grupy lotniczej, co świadczy o jego zaangażowaniu i poświęceniu w trudnych czasach.
W 1929 roku uzyskał habilitację z zakresu chirurgii, a jego kariera zawodowa rozwijała się w Klinice Chirurgii Uniwersytetu Jana Kazimierza, gdzie został docentem, a w 1939 roku profesorem tytularnym. Hilarowicz był także członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgicznego w Brukseli od 1929 roku, co podkreśla jego prestiż w środowisku medycznym.
W oczach współpracowników cieszył się na tyle wysoką reputacją, że lekarze mawiali: *Gdybym się musiał operować, dałbym się krajać tylko Hilarowiczowi.* Był nie tylko wybitnym praktykiem, ale także pionierem w chirurgii, co potwierdza jego dorobek naukowy – w tym publikacje takie jak *Z badań nad chyżością opadania krwinek* oraz *Zasady znieczulenia miejscowego*.
Niestety, życie Henryka Hilarowicza zakończyło się tragicznie. Zginął w grupie lwowskich profesorów, zamordowanych przez Niemców (Einsatzkommando zur besonderen Verwendung, pod dowództwem Brigadeführera Karla Eberharda Schöngartha) w nocy z 3 na 4 lipca 1941 roku. Jego śmierć pozostawiła pustkę w środowisku medycznym, przy czym jego osiągnięcia i pamięć o nim przetrwały do dzisiaj.
Przypisy
- M.P. z 1939 r. nr 95, poz. 216 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Jerzy Brunner (bakteriolog) | Barbara Stroińska-Kuś | Jan Macherski | Mariusz Jasik | Mirosław Śmiłowicz | Zbigniew Olejnik | Zygmunt Srebrny | Henryk Czarnecki (1922–1990) | Rachela Hutner | Czesław Czarnowski | Antoni Elzenberg | Wanda Piłsudska | Mikołaj Rejchman | Tadeusz Majle | Seweryn Cytronberg | Zofia Galewska | Zygmunt Grodner | Artur Dziak | Marek Kośmicki | Ewa PronickaOceń: Henryk Hilarowicz